باور به اینکه کار اصلی انسان در دنیا عبودیت خداست

ص 570

سوره نوح

إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‏ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ (1)

قالَ یا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذیرٌ مُبینٌ (2)

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطیعُونِ (3)

باور به اینکه در برابر اراده الهی کسی توانایی مقابله ندارد

ص 512

سَیَقُولُ لَکَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا یَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِم مَّا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَن یَمْلِکُ لَکُم مِّنَ اللَّهِ شَیْئًا إِنْ أَرَادَ بِکُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِکُمْ نَفْعًا بَلْ کَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا ﴿۱۱﴾

سوره فتح

چنین باوری باعث می شود که هنگام جهاد دیگر ذهنت مشغول مال و اهل نباشد و بهانه های خانواده و مال برای فرار از جنگ نکنند

باور به اینکه کار خدا زمین نمی ماند و در صورت رویگردانی ما خداوند گروه دیگری را برای این کار می آورد

ص 510

هَاأَنتُمْ هَؤُلَاء تُدْعَوْنَ لِتُنفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَمِنکُم مَّن یَبْخَلُ وَمَن یَبْخَلْ فَإِنَّمَا یَبْخَلُ عَن نَّفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِیُّ وَأَنتُمُ الْفُقَرَاء وَإِن تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ ثُمَّ لَا یَکُونُوا أَمْثَالَکُمْ ﴿۳۸﴾

سوره محمد

بخل در راه خدا به خدا ضرر نمی رساند بلکه بخل نسبت به خودمان است

باور به همراه بودن خداوند با مومنان مجاهد

ص 510

فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَن یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ ﴿۳۵﴾

سوره محمد

چنین باوری باعث می شود که هنگامی که دست بالا داری دشمن را دعوت به صلح نکنی و سستی نکنی و جهاد را با جدیت ادامه بدهی

باور به عدم توانایی ضرر رساندن به خدا، توسط کفاری که دشمن رسول هستند

ص 510

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الهُدَى لَن یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا وَسَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ ﴿۳۲﴾

سوره محمد ص

علاوه بر آن اعمالشان حبط می شود و به نتیجه نمی رسد

باور به امتحان شدن توسط خداوند برای مشخص شدن مجاهدین و صابرین

ص 510

وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ ﴿۳۱﴾ محمد

باور به خارج نمودن ضغن و کینه ها توسط خداوند در صورت مریض القلب بودن

509

أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَن لَّن یُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ ﴿۲۹﴾ محمد

3-5 تفاوت رهبر الهی و رهبر دنیایی (آل عمران 80)

3-4 تبعیت از پیامبران نشانه حجت خداست (آل عمران 31)

3-3 عزت و ذلت بدست خداست (آل عمران 26)

3-2 ولایت اله و ولایت طاغوت (بقره 257)

3-1 صفات خداوند (255 بقره)

2-5 فرزند زخیره آخرت، سرمایه یا هزینه (223 بقره)

2-4 تقوی بهترین توشه (197 بقره)

2-3 اهمیت ماه مبارک رمضان (185 بقره)

2-2 صفا و مروه از شعائر الهی است (بقره 158)

2-1 فلسفه سختی ها، آزمون الهی است (بقره 155)

ویژگی های مصلین

ص 569

سوره معارج

إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً (19)

إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً (20)

وَ إِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً (21)

إِلاَّ الْمُصَلِّینَ (22)

الَّذینَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ (23)

وَ الَّذینَ فی‏ أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ (24)

لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ (25)

وَ الَّذینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ (26)

وَ الَّذینَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (27)

إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ (28)

وَ الَّذینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ (29)

إِلاَّ عَلى‏ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومینَ (30)

فَمَنِ ابْتَغى‏ وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ (31)

وَ الَّذینَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ (32)

وَ الَّذینَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائِمُونَ (33)

وَ الَّذینَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ یُحافِظُونَ (34)

أُولئِکَ فی‏ جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ (35)

باور به اینکه انسان در طبیعت خود حریص است

ص 569

سوره معارج

إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً (19)
إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً (20)
وَ إِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً (21)

باور به اینکه در روز قیامت دوستی ها از هم میگسلد و هر کس به فکر خودش است

ص 568

سوره معارج

یَوْمَ تَکُونُ السَّماءُ کَالْمُهْلِ (8)

وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ (9)

وَ لا یَسْئَلُ حَمیمٌ حَمیماً (10)

یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدی مِنْ عَذابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنیهِ (11)

وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخیهِ (12)

وَ فَصیلَتِهِ الَّتی‏ تُؤْویهِ (13)

وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً ثُمَّ یُنْجیهِ (14)

کَلاَّ إِنَّها لَظى‏ (15)

نَزَّاعَةً لِلشَّوى‏ (16)

تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلَّى (17)

وَ جَمَعَ فَأَوْعى‏ (18)