باور به اینکه شهدای راه هدایت جامعه مورد غفران و اکرام الهی قرار می گیرند

ص 441

قِیلَ ادْخُلِ الجَْنَّةَ  قَالَ یَالَیْتَ قَوْمِى یَعْلَمُونَ(26)
بِمَا غَفَرَ لىِ رَبىّ‏ِ وَ جَعَلَنىِ مِنَ الْمُکْرَمِینَ(27)

باور به گمراهی کسانی که الاهه های ساختگی را به جای خدا به عبودیت گرفته اند

ص 441

ءَ أَتخَِّذُ مِن دُونِهِ ءَالِهَةً إِن یُرِدْنِ الرَّحْمَانُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنىّ‏ِ شَفَعَتُهُمْ شَیًْا وَ لَا یُنقِذُونِ(23)
إِنىّ‏ِ إِذًا لَّفِى ضَلَالٍ مُّبِینٍ(24)

باور به ثبت شدن همه اعمال اعم از ما تقدّم و ما تأخّر در وجود مقدس امام معصوم علیه السلام

ص 440

إِنَّا نحَْنُ نُحْىِ الْمَوْتىَ‏ وَ نَکْتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَ ءَاثَرَهُمْ  وَ کلُ‏َّ شىَ‏ْءٍ أَحْصَیْنَاهُ فىِ إِمَامٍ مُّبِینٍ(12)

باور به عدم تاثیر انذار ولی الهی در کسانی که تبعیت از ذکر و خشیت در غیب از خدا ندارند

ص 440

وَ سَوَاءٌ عَلَیهِْمْ ءَ أَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ(10)
إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَ خَشىِ‏َ الرَّحْمَانَ بِالْغَیْبِ  فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ کَرِیمٍ(11)

باور به اینکه تنها علت عدم اخذ کافران به ولایت، به عذاب الهی، مهلت و اجل تعیین شده برای آنها از سوی خداسست

ص 440

وَ لَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کَسَبُواْ مَا تَرَکَ عَلىَ‏ ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ وَ لَاکِن یُؤَخِّرُهُمْ إِلىَ أَجَلٍ مُّسَمًّى  فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ کاَنَ بِعِبَادِهِ بَصِیرَا(45)

باور به اینکه کفر ظالمان نسبت به ولایت از روی استکبار آنهاست و مکر آنها دامن خودشان را خواهد گرفت

ص 439

وَ أَقْسَمُواْ بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانهِِمْ لَئنِ جَاءَهُمْ نَذِیرٌ لَّیَکُونُنَّ أَهْدَى‏ مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ  فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِیرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا(42)
اسْتِکْبَارًا فىِ الْأَرْضِ وَ مَکْرَ السَّیىّ‏ِ  وَ لَا یحَِیقُ الْمَکْرُ السَّیئّ‏ُِ إِلَّا بِأَهْلِهِ  فَهَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِینَ  فَلَن تجَِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلًا  وَ لَن تجَِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تحَْوِیلاً(43)

باور به اینکه وعده ظالمان به یکدیگر در مخالفت با ولایت فریبی بیش نیست

ص 439

قُلْ أَ رَءَیْتُمْ شُرَکاَءَکُمُ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونىِ مَا ذَا خَلَقُواْ مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لهَُمْ شِرْکٌ فىِ السَّمَاوَاتِ أَمْ ءَاتَیْنَاهُمْ کِتَابًا فَهُمْ عَلىَ‏ بَیِّنَتٍ مِّنْهُ  بَلْ إِن یَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُم بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا(40)

باور به اینکه کفران نعمت ولایت تنها سبب افزایش خشم الهی و خسارت کافران خواهد شد

ص 439

هُوَ الَّذِى جَعَلَکمُ‏ْ خَلَئفَ فىِ الْأَرْضِ  فَمَن کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ  وَ لَا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ عِندَ رَبهِِّمْ إِلَّا مَقْتًا  وَ لَا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا(39)

باور به نامحدود بودن پاداشها و مجازاتهای الهی در قیامت

ص 438

الَّذِى أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِن فَضْلِهِ لَا یَمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَ لَا یَمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ(35)
وَ الَّذِینَ کَفَرُواْ لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا یُقْضىَ‏ عَلَیْهِمْ فَیَمُوتُواْ وَ لَا یخَُفَّفُ عَنْهُم مِّنْ عَذَابِهَا  کَذَالِکَ نجَْزِى کلُ‏َّ کَفُورٍ(36)

باور به تجلی خشیت الهی در اهل علم حقیقی

ص 437

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مخُّْتَلِفًا أَلْوَانهَُا  وَ مِنَ الْجِبَالِ جُدَدُ  بِیضٌ وَ حُمْرٌ مخُّْتَلِفٌ أَلْوَانهَُا وَ غَرَابِیبُ سُودٌ(27)
وَ مِنَ النَّاسِ وَ الدَّوَابّ‏ِ وَ الْأَنْعَامِ مخُْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ کَذَالِکَ  إِنَّمَا یخَْشىَ اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَؤُاْ  إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ(28)

باور به عدم تساوی ولی الهی ای که صاحب حیات و نور و بصیرت است با طاغوتهای کور باطن و ظلمانی

ص 437

وَ مَا یَسْتَوِى الْأَعْمَى‏ وَ الْبَصِیرُ(19)
وَ لَا الظُّلُمَاتُ وَ لَا النُّورُ(20)
وَ لَا الظِّلُّ وَ لَا الحَْرُورُ(21)
وَ مَا یَسْتَوِى الْأَحْیَاءُ وَ لَا الْأَمْوَاتُ  إِنَّ اللَّهَ یُسْمِعُ مَن یَشَاءُ  وَ مَا أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فىِ الْقُبُورِ(22)

باور به فقر مطلق خلق نسبت به خدا و سهولت نابودی یک گروه از مردم و جایگزینی عده ای دیگر توسط او

ص 436

یَأَیهَُّا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلىَ اللَّهِ  وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنىِ‏ُّ الْحَمِیدُ(15)
إِن یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَ یَأْتِ بخَِلْقٍ جَدِیدٍ(16)
وَ مَا ذَالِکَ عَلىَ اللَّهِ بِعَزِیزٍ(17)

باور به بی اثر بودن الاهه های ساختگی کسانی که نسبت به ولایت شرکت می ورزند

ص 435

یُولِجُ الَّیْلَ فىِ النَّهَارِ وَ یُولِجُ النَّهَارَ فىِ الَّیْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ کُلٌّ یجَْرِى لِأَجَلٍ مُّسَمًّى  ذَالِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ  وَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ مَا یَمْلِکُونَ مِن قِطْمِیرٍ(13)
إِن تَدْعُوهُمْ لَا یَسْمَعُواْ دُعَاءَکمُ‏ْ وَ لَوْ سمَِعُواْ مَا اسْتَجَابُواْ لَکمُ‏ْ  وَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکْفُرُونَ بِشِرْکِکُمْ  وَ لَا یُنَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ(14)
ضهسه

باور به حق بودن وعده های الهی در مورد پاداش و مجازاتهای اخروی و خطر فریب خوردن از دنیا و شیطان

ص 435

یَأَیهَُّا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ  فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الحَْیَوةُ الدُّنْیَا  وَ لَا یَغُرَّنَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ(5)
إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکمُ‏ْ عَدُوٌّ فَاتخَِّذُوهُ عَدُوًّا  إِنَّمَا یَدْعُواْ حِزْبَهُ لِیَکُونُواْ مِنْ أَصحَْابِ السَّعِیرِ(6)

باور به اینکه گشوده شدن درهای رحمت و مسدود شدن آن همه به دست خداست

ص 434

مَّا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِکَ لَهَا  وَ مَا یُمْسِکْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ  وَ هُوَ الْعَزِیزُ الحَْکِیمُ(2)

باور به اینکه کافران هر زمان همچون گذشتگانشان هرگز به خواسته اصلی خود که حکومت مطلق در زمین است نخواهند رسیدو با این آرزو دنیا را ترک خواهند کرد

ص 434

وَ حِیلَ بَیْنهَُمْ وَ بَینْ‏َ مَا یَشْتهَُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشْیَاعِهِم مِّن قَبْلُ  إِنهَُّمْ کاَنُواْ فىِ شَکٍ‏ّ مُّرِیبِ (54)

باور به اینکه قیام برای اقامه ولایت که اجر رسالت است، نفعش برای خود امت است

ص 433

قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ  أَن تَقُومُواْ لِلَّهِ مَثْنىَ‏ وَ فُرَادَى‏ ثُمَّ تَتَفَکَّرُواْ  مَا بِصَاحِبِکمُ مِّن جِنَّةٍ  إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌ لَّکُم بَینْ‏َ یَدَىْ عَذَابٍ شَدِیدٍ(46)
قُلْ مَا سَأَلْتُکُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ  إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلىَ اللَّهِ  وَ هُوَ عَلىَ‏ کلُ‏ِّ شىَ‏ْءٍ شهَِیدٌ(47)

باور به اینکه اموال و اولاد زیاد علت یا حتی دلیل قرب و نزدیکی به خدا نیست مگر برای اهل ایمان و عمل صالح بواسطه آنها

ص 432

وَ مَا أَمْوَالُکمُ‏ْ وَ لَا أَوْلَادُکمُ بِالَّتىِ تُقَرِّبُکمُ‏ْ عِندَنَا زُلْفَى إِلَّا مَنْ ءَامَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَأُوْلَئکَ لهَُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُواْ وَ هُمْ فىِ الْغُرُفَاتِ ءَامِنُونَ(37)

باور به اینکه همواره اهل قدرت و ثروت با تکیه بر اموال و قدرتهای مادی خود به رسولان الهی کافر می شوند

ص 432

وَ مَا أَرْسَلْنَا فىِ قَرْیَةٍ مِّن نَّذِیرٍ إِلَّا قَالَ مُترَْفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ کَفِرُونَ(34)
وَ قَالُواْ نحَْنُ أَکْثرَُ أَمْوَالًا وَ أَوْلَادًا وَ مَا نحَْنُ بِمُعَذَّبِینَ(35)

باور به ارسال رسول خدا به عنوان بشارت دهنده و انذار دهنده همه مردم جهان نه فقط مسلمانان

ص 431

وَ مَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِیرًا وَ نَذِیرًا وَ لَکِنَّ أَکْثرََ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ(28)