#آیات_مرتبط

 

1- أَ لَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ ما لَمْ نُمَکِّنْ لَکُمْ وَ أَرْسَلْنَا السَّماءَ عَلَیْهِمْ مِدْراراً وَ جَعَلْنَا الْأَنْهارَ تَجْری مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَکْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرین‏(انعام 6)

نکته: دعوت به نگاه به قرون پیشین با نگاه آیه بین

#آیات_مرتبط

 

2- َ ما تَأْتیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیاتِ رَبِّهِمْ إِلاَّ کانُوا عَنْها مُعْرِضینَ(4)

این اعراض از آیات با توجه به آیات قبل، ریشه در کفر و شرک وشک و تردید دارد.

#آیات_مرتبط
 

فَقَدْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ یَأْتیهِمْ أَنْباءُ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (5(

بعد از اعراض از آیات، کار اینها به تکذیب آیات و استهزاء آیات الهی می کشد.(کفر متحرک)
وَ لَوْ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ کِتَابًا فىِ قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَیْدِیهِمْ لَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنْ هَاذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ(7)

وَ قَالُواْ لَوْ لَا أُنزِلَ عَلَیْهِ مَلَکٌ  وَ لَوْ أَنزَلْنَا مَلَکًا لَّقُضىِ‏َ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا یُنظَرُونَ(8)

وَ لَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَکًا لَّجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَ لَلَبَسْنَا عَلَیْهِم مَّا یَلْبِسُونَ(9 انعام)

نکته: همیشه آیات الهی برای کسی که نخواهد آن را بپذیرد، راهی برای انکار باز میگذارد (البته حجت برای همه افراد تمام میشود)

#آیات_مرتبط
 

وَ مِنهُْم مَّن یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ  وَ جَعَلْنَا عَلىَ‏ قُلُوبهِِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَ فىِ ءَاذَانهِِمْ وَقْرًا  وَ إِن یَرَوْاْ کُلَّ ءَایَةٍ لَّا یُؤْمِنُواْ بهَِا  حَتىَّ إِذَا جَاءُوکَ یجَُادِلُونَکَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَطِیرُ الْأَوَّلِینَ(25)

نکته: اگر انسان ابزار نگاه آیه بین را از دست بدهد، دیگر به هیچ آیه ای ایمان نمی آورد و بالاتر از آن با مجادله در برابر رسول ظاهر میشود.(کفر متحرک)

وَ لَوْ تَرَى إِذْ وُقِفُواْ عَلىَ النَّارِ فَقَالُواْ یَالَیْتَنَا نُرَدُّ وَ لَا نُکَذِّبَ بَِایَاتِ رَبِّنَا وَ نَکُونَ مِنَ المُْؤْمِنِینَ( انعام27)

بَلْ بَدَا لهَُم مَّا کاَنُواْ یخُْفُونَ مِن قَبْلُ  وَ لَوْ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نهُُواْ عَنْهُ وَ إِنهَُّمْ لَکَاذِبُونَ(28)

وَ قَالُواْ إِنْ هِىَ إِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا وَ مَا نحَْنُ بِمَبْعُوثِینَ(29)

نکته: یکی از ریشه های اصلی تکذیب آیات، نگرش مادی است. و تمدن مادی و ساختارهای اجتماعی که ایجاد می کند نتیجه اش چیزی جز تکذیب آیات نیست

وَ إِن کاَنَ کَبرَُ عَلَیْکَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِىَ نَفَقًا فىِ الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فىِ السَّمَاءِ فَتَأْتِیهَُم بَِایَةٍ  وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلىَ الْهُدَى‏  فَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِینَ(35)

نکته: قرار نیست کسی که از آیات اعراض می کند به زور و اجبار هدایت شود.

#آیات_مرتبط
 

- وَ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بَِایَاتِنَا صُمٌّ وَ بُکْمٌ فىِ الظُّلُمَاتِ  مَن یَشَإِ اللَّهُ یُضْلِلْهُ وَ مَن یَشَأْ یجَْعَلْهُ عَلىَ‏ صرَِاطٍ مُّسْتَقِیمٍ(39 انعام)

- وَ أَقْسَمُواْ بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانهِِمْ لَئنِ جَاءَتهُْمْ ءَایَةٌ لَّیُؤْمِننُ‏َّ بهَِا  قُلْ إِنَّمَا الاَْیَاتُ عِندَ اللَّهِ  وَ مَا یُشْعِرُکُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا یُؤْمِنُونَ(109)

وَ نُقَلِّبُ أَفِْدَتهَُمْ وَ أَبْصَارَهُمْ کَمَا لَمْ یُؤْمِنُواْ بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فىِ طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ(110 انعام)

نکته: علت عدم ایمان آنها، دگرگون شدن ابزار درک و فهم آنهاست.

#آیات_مرتبط
وَ لَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَیهِْمُ الْمَلَئکَةَ وَ کلََّمَهُمُ المَْوْتىَ‏ وَ حَشرَْنَا عَلَیهِْمْ کلُ‏َّ شىَ‏ْءٍ قُبُلًا مَّا کاَنُواْ لِیُؤْمِنُواْ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ وَ لَاکِنَّ أَکْثرََهُمْ یجَْهَلُونَ(111 انعام)

#آیات مرتبط
 

سَأَصْرِفُ عَنْ آیاتِیَ الَّذینَ یَتَکَبَّرُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ إِنْ یَرَوْا کُلَّ آیَةٍ لا یُؤْمِنُوا بِها وَ إِنْ یَرَوْا سَبیلَ الرُّشْدِ لا یَتَّخِذُوهُ سَبیلاً وَ إِنْ یَرَوْا سَبیلَ الغَیِّ یَتَّخِذُوهُ سَبیلاً ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ کانُوا عَنْها غافِلینَ (اعراف146)

نکته: یکی از ریشه های عدم ایمان به آیات، تکبر است

#آیات_مرتبط
 

وَ مَا أَرْسَلْنَا فىِ قَرْیَةٍ مِّن نَّبىِ‏ٍّ إِلَّا أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَضَّرَّعُونَ(94)

ثُمَّ بَدَّلْنَا مَکاَنَ السَّیِّئَةِ الحَْسَنَةَ حَتىَ‏ عَفَواْ وَّ قَالُواْ قَدْ مَسَّ ءَابَاءَنَا الضَّرَّاءُ وَ السَّرَّاءُ فَأَخَذْنَاهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لَا یَشْعُرُونَ(95اعراف)

نکته: هدف از سختیها و ناگواریها برای جوامع، رسیدن به تضرع هست، اما اگر نگاه آیه بین نباشد آنرا به طبیعت نسبت می دهد و پیام خداوند را در وراء این آیات متوجه نمی شوند.

#آیات_مرتبط
 

إِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِّن بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتهُْمْ إِذَا لَهُم مَّکْرٌ فىِ ءَایَاتِنَا  قُلِ اللَّهُ أَسْرَعُ مَکْرًا  إِنَّ رُسُلَنَا یَکْتُبُونَ مَا تَمْکُرُونَ(21یونس)

نکته: در مقابل نگاه آیه بین مومنین، گروه مقابل مکر در آیات میکند تا آیه بودن آیه را از بین ببرد

#آیات_مرتبط
 

وَ لَقَدْ أَخَذْنَا ءَالَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِینَ وَ نَقْصٍ مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ(130)

فَإِذَا جَاءَتْهُمُ الحَْسَنَةُ قَالُواْ لَنَا هَذِهِ  وَ إِن تُصِبهُْمْ سَیِّئَةٌ یَطَّیرَُّواْ بِمُوسىَ‏ وَ مَن مَّعَهُ  أَلَا إِنَّمَا طَئرُِهُمْ عِندَ اللَّهِ وَ لَاکِنَّ أَکْثرََهُمْ لَا یَعْلَمُونَ(131)

وَ قَالُواْ مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِنْ ءَایَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بهَِا فَمَا نحَْنُ لَکَ بِمُؤْمِنِینَ(132)
نکته: وقتی قومی آیه بین نباشد، هشدارهای الهی سبب تذکر آنها نمی شود

#روایات_ مرتبط
 

وَ لَقَدْ کُنْتُ مَعَهُ ص لَمَّا أَتَاهُ الْمَلَأُ مِنْ قُرَیْشٍ فَقَالُوا لَهُ یَا مُحَمَّدُ إِنَّکَ قَدِ ادَّعَیْتَ عَظِیماً لَمْ یَدَّعِهِ آبَاؤُکَ وَ لَا أَحَدٌ مِنْ بَیْتِکَ وَ نَحْنُ نَسْأَلُکَ أَمْراً إِنْ أَنْتَ أَجَبْتَنَا إِلَیْهِ وَ أَرَیْتَنَاهُ عَلِمْنَا أَنَّکَ نَبِیٌّ وَ رَسُولٌ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ عَلِمْنَا أَنَّکَ سَاحِرٌ کَذَّابٌ فَقَالَ ص وَ مَا تَسْأَلُونَ قَالُوا تَدْعُو لَنَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ حَتَّى تَنْقَلِعَ بِعُرُوقِهَا وَ تَقِفَ بَیْنَ یَدَیْکَ فَقَالَ ص- إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ کُلِّ  شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ فَإِنْ فَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ ذَلِکَ أَ تُؤْمِنُونَ وَ تَشْهَدُونَ بِالْحَقِّ قَالُوا نَعَمْ قَالَ فَإِنِّی سَأُرِیکُمْ مَا تَطْلُبُونَ وَ إِنِّی لَأَعْلَمُ أَنَّکُمْ لَا تَفِیئُونَ‏ إِلَى خَیْرٍ وَ إِنَّ فِیکُمْ مَنْ یُطْرَحُ فِی الْقَلِیبِ‏ وَ مَنْ یُحَزِّبُ الْأَحْزَابَ ثُمَّ قَالَ ص یَا أَیَّتُهَا الشَّجَرَةُ إِنْ کُنْتِ تُؤْمِنِینَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ تَعْلَمِینَ أَنِّی رَسُولُ اللَّهِ فَانْقَلِعِی بِعُرُوقِکِ حَتَّى تَقِفِی بَیْنَ یَدَیَّ بِإِذْنِ اللَّهِفَوَالَّذِی بَعَثَهُ بِالْحَقِّ لَانْقَلَعَتْ‏بِعُرُوقِهَا وَ جَاءَتْ وَ لَهَا دَوِیٌّ شَدِیدٌ وَ قَصْفٌ‏ کَقَصْفِ أَجْنِحَةِ الطَّیْرِ حَتَّى وَقَفَتْ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص مُرَفْرِفَةً وَ أَلْقَتْ بِغُصْنِهَا الْأَعْلَى عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص وَ بِبَعْضِ أَغْصَانِهَا عَلَى مَنْکِبِی وَ کُنْتُ عَنْ یَمِینِهِ ص فَلَمَّا نَظَرَ الْقَوْمُ إِلَى ذَلِکَ قَالُوا عُلُوّاً وَ اسْتِکْبَاراً فَمُرْهَا فَلْیَأْتِکَ نِصْفُهَا وَ یَبْقَى نِصْفُهَا فَأَمَرَهَا بِذَلِکَ فَأَقْبَلَ إِلَیْهِ نِصْفُهَا کَأَعْجَبِ إِقْبَالٍ وَ أَشَدِّهِ دَوِیّاً فَکَادَتْ تَلْتَفُّ  بِرَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالُوا کُفْراً وَ عُتُوّاً فَمُرْ هَذَا النِّصْفَ فَلْیَرْجِعْ إِلَى نِصْفِهِ کَمَا کَانَ فَأَمَرَهُ ص فَرَجَعَ فَقُلْتُ أَنَا لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ إِنِّی أَوَّلُ مُؤْمِنٍ بِکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ أَوَّلُ مَنْ أَقَرَّ بِأَنَّ الشَّجَرَةَ فَعَلَتْ مَا فَعَلَتْ بِأَمْرِ اللَّهِ تَعَالَى تَصْدِیقاً بِنُبُوَّتِکَ وَ إِجْلَالًا لِکَلِمَتِکَ فَقَالَ الْقَوْمُ کُلُّهُمْ بَلْ‏ ساحِرٌ کَذَّابٌ‏ عَجِیبُ السِّحْرِ خَفِیفٌ فِیهِ وَ هَلْ یُصَدِّقُکَ فِی أَمْرِکَ إِلَّا مِثْلُ هَذَا یَعْنُونَنِی

من همراه رسول خدا- صلّى اللّه علیه و آله- بودم که دسته‏اى از بزرگان قریش نزد او آمدند، و گفتند: اى محمّد، تو مسأله عظیمى را ادعا مى‏کنى که پدرانت و احدى از خاندانت آن را ادعا نکردند، ما کارى از تو مى‏خواهیم که اگر آن را بپذیرى و به ما بنمایانى، مى‏دانیم که تو پیامبر و فرستاده خدایى، و گر نه به این نتیجه مى‏رسیم که جادوگر و دروغگویى!

آن حضرت صلّى اللّه علیه و آله فرمود: چه مى‏خواهید؟ گفتند: این درخت را به خاطر ما صدا کن که از ریشه درآید و جلو آمده در برابرت بایستد. پیامبر- صلّى اللّه علیه و آله- فرمود: خداوند بر هر کارى تواناست، اگر خداوند این برنامه را برایتان انجام دهد ایمان مى‏آورید و به حق شهادت مى‏دهید؟ گفتند: آرى.

فرمود: آنچه را مى‏خواهید به شما نشان مى‏دهم، ولى مى‏دانم که به خیر و نیکویى باز نمى‏گردید.... سپس آن حضرت صلّى اللّه علیه و آله فرمود: اى درخت، اگر به خدا و قیامت ایمان دارى، و آگاهى که من فرستاده خداوندم، با ریشه از جاى بیرون آى تا به اذن خدا در برابر من بایستى.

قسم به خدایى که او را به راستى برانگیخت درخت همراه ریشه‏هایش از زمین برآمد، و در حالى که آوازى شدید و صدایى چون صداى بال پرندگان داشت آمد تا آنکه چون مرغى بال گشاده در برابر پیامبر- صلّى اللّه علیه و آله- ایستاد، و شاخه‏هاى بلند خود را بر پیامبر- صلّى اللّه علیه و آله- و بعضى از شاخه‏هایش را به روى دوش من گستراند و من در جانب راست رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله بودم.

چون قریش این واقعه را دیدند، از باب برترى جویى و گردنکشى فریاد زدند: بگو نصف درخت نزد تو آید و نصف دیگر بر جایش بماند. رسول خدا فرمان داد نیمى از آن با حالتى شگفت‏آور و صداى سخت‏ترى به حضرت روى آورد که نزدیک بود به رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله بپیچد.

پس از آن از روى کفر و سرکشى گفتند: بگو این نصفه درخت پیش نصفه دیگرش باز گردد.

حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله امر فرمود پس درخت بازگشت.

ولى همه آنان گفتند: بلکه ساحرى است دروغگو، و جادوگرى است عجیب جادو و تردست! آیا رسالتت را جز امثال این تصدیق مى‏کند؟- منظورشان من بودم-( نهج البلاغة خطبه192 / ترجمه انصاریان)

# نکات_تفسیری
وَ ما تَأْتیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیاتِ رَبِّهِمْ إِلاَّ کانُوا عَنْها مُعْرِضینَ (4) این آیه اشاره است به طبیعت استکبار که در دلهاى کفار رسوخ کرده، پس در نتیجه از آیات دال بر حق و حقیقت اعراض نموده اند، و چنان شده اند که دیگر به هیچ آیه اى از آیات التفات نمى کنند، آرى، وقتى اصل را که حق است انکار کردند آیات دال بر آن را آسانتر تکذیب مى کنند، چنان که فرموده: فَقَدْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمّا جاءَهُمْ( المیزان، جلد 7 ، صفحه 20)

#نکات_تفسیری
در دو آیه فوق(4 و 5 انعام) در حقیقت اشاره به سه مرحله از کفر شده که مرحله به مرحله تشدید مى گردد، نخست مرحله اعراض و روى گردانیدن، سپس مرحله تکذیب و بعدا مرحله استهزاء و مسخره کردن حقایق و آیات خدا این امر نشان مى دهد که انسان در طریق کفر در یک مرحله متوقف نمى شود بلکه هر چه پیش مى رود بر شدت انکار و عداوت و دشمنى با حق و بیگانگى از خدا مى افزاید منظور از تهدید که در آخر آیه ذکر شده، این است که در آینده دور یا نزدیک عواقب شوم بى ایمانى دامن آنها را در دنیا و آخرت خواهد گرفت، آیات بعد نیز شاهد این تفسیر است(تفسیر نمونه، جلد5، صفحه 153)

#نکات_تفسیری

آیه 7 انعام، یعنى دائره لجاجت آنها تا حدى توسعه یافته که روشنترین محسوسات را یعنى آنچه با" مشاهده" و" لمس" درک مى‏شود، انکار مى‏کنند و به بهانه سحر از تسلیم شدن در برابر آن سر باز مى‏زنند، در حالى که در زندگى روزانه خود براى اثبات واقعیتها به یک دهم از این نشانه‏ها نیز قناعت مى‏کنند و آن را قطعى و مسلم مى‏دانند! و این نیست مگر به خاطر خود خواهى و تکبر و لجاجت سختى که بر روح آنها سایه افکنده. (تفسیر نمونه، جلد5، صفحه 158)

#آقا
در جمهوری اسلامی ایران، نیروهای مسلح، عظمت و ابّهت خود را فقط به قدرت سلاح نشان نمیدهند؛ بلکه در کنار آن، اقتدار معنوى آنها وابسته به نیروی ایمانى آنهاست.۱۳۸۷/۰۷/۲۸

#آقا
ایمان دینی جزو مهم‌ترین عناصر مقاومت و تحرّک این کشور است؛ مال امروز هم نیست، از ۱۳۰ ‌سال، ۱۴۰ سال پیش به این‌طرف، هر حرکتی در این کشور انجام گرفته است که اثرگذار، جریان‌ساز و مؤثّر بوده است، عنصر ایمان دینی حرف اوّل را در آن میزده است.
...انگیزه‌ی دینی و انگیزه‌ی ایمانی یک عامل اقتدار است.این را باید نگه داشت، با این دشمنی میکنند. امروز از همه طرف با انگیزه‌ی دینی مردم دارد دشمنی میشود؛ برای اینکه ایمانها را اوّل در جوانها و بعد در طبقات گوناگون دیگر به عناوین مختلف، به اشکال مختلف از بین ببرند. این کاری است که دارد امروز به‌وسیله‌ی دشمن انجام میگیرد.۱۳۹۵/۱۰/۱۹

#آقا
- ما امروز بحمدالله دستمان خالی نیست، دستمان پُر است. ملّت ایران امروز مجهّزند در مقابل زورگویان عالم، لکن تکیه [فقط] به ابزار نظامی نیست؛ ابزار نظامی آن وقتی فایده میبخشد که متکّی باشد به همان ایمان و غیرت دینی؛ آن وقت است که ابزار نظامی اثر میکند، کارگشایی میکند. این را امروز ما در مقابل جبهه‌ی وسیع دشمن همیشه باید به یاد داشته باشیم؛ اینکه خدای متعال میفرماید «کَم مِن فِئَةٍ قَلیـلَةٍ غَلَبَت فِئَـةً کَثیرَةً بِاِذنِ‌ الله»،(۱) مصداقش همین جا است؛ گاهی یک فئه‌ی قلیله‌ای بر یک جبهه‌ی بسیار وسیع و گسترده‌ای، به قدرت الهی پیروز میشود وقتی که متّکی باشد به این ایمان و غیرت دینی.
۱۳۹۸/۱۰/۱۸
 

#آقا
 

اقتدار یک ملت فقط به نیروهای مسلح نیست. اقتدار ملت، یک حقیقت چندجانبه است؛ نیروهای مسلح، آن خط مقدم تحرک و نشانه‌ی اقتدار ملتند. اما یک ملت از لحاظ دانش باید پیشرفته باشد، از لحاظ اخلاق، از لحاظ ایمان، از لحاظ عزم و اراده، تا بتواند اقتدار خود را حفظ کند. ما تکیه میکنیم بر روی عناصر معنوی اقتدار. اصلی‌ترین عنصر اقتدار معنوی، ایمان است؛ ایمان به خدا، توکل به خدا، حسن‌ظن به خدا. این است که دل را آماده میکند برای ورود در میدانهای دشوار؛ این است که گامها را استوار میکند برای پیمودن جاده‌های سخت؛ این است که مشکلات را در چشمها کوچک میکند، هدفهای بزرگ را در اختیار انسان میگذارد و در مد نظر او و نگاه او قرار میدهد؛ ایمان به خدا. بدون این ایمان، انسان یک قالب مادی است. دلها از عشق به خدا و عشق به معنویت و فضیلت، در آنچنان مجموعه‌هائی که ایمان به خدا ندارند، نمیتپد؛ اقتدار هم به معنای حقیقی کلمه به دست نمی‌آید.
اقتدار فقط با داشتن سلاحهای پیشرفته نیست؛ با داشتن پول و قدرت سیاسی و تبلیغاتی هم نیست. اگر پول و سلاح پیشرفته و ابزارهای مخرب میتوانستند اقتدار حقیقی را برای یک کشور به وجود بیاورند، رژیم صهیونیستی در مقابل جوانان مؤمن لبنان در جنگ سی و سه روزه و در مقابل جان‌برکفان غزه در جنگ بیست و دو روزه، آنجور رسوا و مفتضح نمیشد. اگر عناصر مادی قدرت، برای اقتدار حقیقی کافی بود، دولت ایالات متحده در جنگ با مردم محروم و بی‌دفاع افغانستان، در اشغال افغانستان، در اشغال عراق ناکام نمیماند. اینها در مقابل چشم ماست؛ اینها آزمونهای بسیار مهم و ارزنده‌ی حقائقی است که شنیده‌ایم و خوانده‌ایم و دانسته‌ایم.

ملتها وقتی با ایمان، با هدفهای روشن، دلهایشان نورانی شد، عزم و اراده‌ی لازم را پیدا میکنند. دست تجاوز به جان انسانها و دست تطاول به زندگی انسانها دراز نمیکنند. اقتدار به این نیست که انسان به همسایه‌ی خود تجاوز کند؛ به مردمی مظلوم و بی‌دفاع حمله کند؛ از آن سوی دنیا برای سرکوب یک ملت و برای هدفهای نظامی و اقتصادی و سیاسی، ارتش خود را به هزارها کیلومتر اینطرف‌تر منتقل کند؛ اینها اقتدار نیست.۱۳۸۸/۰۷/۱۴

بیانات در دانشکده علوم دریایی نوشهر

#آقا
ما دوگونه عوامل قدرت داریم: عوامل مادّی قدرت، عوامل معنوی قدرت. عوامل مادّی قدرت، یعنی همین پول و زور و رو و کارهایی که قدرتمندان در طول تاریخ کردند. اگر هم نتیجه‌ای به بار آمده است، نتیجه چند صباحی از زندگی است. شما ببینید این قدرتمندان عالم چقدر عمر کردند؛ چقدر بعد از آن جنگها و بعد از آن سیاسیکاریها و بعد از آن همه تلاش توانستند ثمره آن‌را ببرند! خیلی کوتاه و چند سالی، که در واقع هیچ چیزی نیست. اما یک دسته هم عوامل معنوی قدرتند؛ یعنی ایمان، پاکی و پارسایی، راستی و حقّانیت، ارزشهای دینی و الهی همراه با مجاهدت. این قدرت، قدرت ماندگار است. قدرتی که از این راه حاصل می‌شود، به معنای بگیر و ببند و بهره ببر و تمتّع‌کن نیست؛ قدرت ماندگار تاریخی است؛ قدرت سرنوشت‌ساز بشر است و می‌ماند؛ کما این که انبیا تا امروز زنده‌اند؛ بزرگان مشعلدار عدل و داد در تاریخ بشر هنوز زنده‌اند. یعنی چه زنده‌اند؟ یعنی آن خطّی که آنها برای اثبات و جا انداختن آن، تلاش و مجاهدت می‌کردند، در زندگی بشر ماند و به‌صورت یک مفهوم ماندگار و یک درس برای بشر درآمد. امروز همه خیرات و زیباییها و نیکوییهایی که برای بشر وجود دارد، ناشی از همان درسها و دنباله همان تعالیم انبیا و دنباله همان تلاش مصلحان و خیرخواهان است. اینها می‌ماند.
۱۳۷۸/۰۸/۲۲

#امام
 

همان طوری که ایمان، ایمان به خدا در قلبها بود و شما را آن ایمان به خدا هدایت‏‎ ‎‏کرد و حس مقاومت به شما داد، و خداوند ایجاد رعب در آنها کرد و با قدرت شیطانی‏‎ ‎‏که داشتند شکست خوردند، این ایمان را حفظ کنید تا این نهضت جلو برود. توجه به‏‎ ‎‏خدا داشته باشید؛ ایمان به خدا. همان طوری که در صدر اسلام یک جمعیتهای کم و‏‎ ‎‏بی سازمان بر یک قدرتهای بسیار بزرگ با همۀ سازمانها که داشتند، قدرت ایمان این‏ جمعیت کم را بر آن جمعیتهای بزرگ با همۀ سازوبرگی که داشتند غلبه داد، و در ایران‏‎ ‎‏هم همان ـ نظیر صدر اسلام قضیه واقع شد که شماها با سازوبرگ کم در مقابل یک‏‎ ‎‏قدرت بسیار بزرگ که مجهز به همۀ جهازات جنگی بودند قیام کردید، و خداوند با شما‏‎ ‎‏همراهی کرد و این قدرت بزرگ را شکست. از حالا به بعد هم با همین قدرت ایمان باید‏‎ ‎‏پیش بروید. ‏
(صحیفه امام،ج9، ص496)

#بیان مصادیق
حادثه صحرای طبس و نگاه آیه بین امام

پس از این‌که فشارهای سیاسی و اقتصادی‌آمریکا برای آزادی گروگان‌های این کشور که در ماجرای تصرف سفارت آمریکا توسط دانشجویان پیرو خط امام در تهران بازداشت شده بودند به نتیجه نرسید ، جیمی کارتر رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا دستور انجام عملیات آزادسازی گروگان ها با نام عملیات طبس که نام عملیاتی آن در ارتش آمریکا عملیات ( پنجه عقاب) بود را صادر کرد که این عملیات نهایتاً با شکست مواجه شد و ۸ تن از نظامیان آمریکایی در این واقعه کشته شدند.

از همین روی سران دولت آمریکا با اعزام ۶ فروند هواپیمای غول پیکر «سی»۱۳۰ و هشت فروند بالگرد و قریب ۱۰۰ کماندوی ویژه، دست به توطئه ناجوانمردانه در صحرای طبس زدند،و دراین حادثه  که ناشی از طوفان شن و برخورد یک هواپیما و یک چرخ بال و کشته شدن 8 نظامی  منجر شد که درنهایت  نیروهای آمریکایی مجبور شدند با شکست و سرافکندگی خاک ایران را ترک کنند.
 در همین ارتباط رهبر کبیر انقلاب اسلامی پس از حادثه عبرت انگیزه ۵ اردیبهشت ماه ۱۳۵۹ در سخنانی ماندگار فرمودند: "آیا جز این بود که یک دست غیبی در کار است؟ چه کسی هلی کوپترهای آقای کارتر را ساقط کرد؟ ما ساقط کردیم؟ شن‌ها ساقط کردند. شن‌ها مامور خدا بودند، باد مامور خداست” .

#بیان مصادیق
نگاه آیه بین امام: فهمیدم دست غیبی در کار است‏

‏‏من در اواخرِ اوقاتی که در پاریس بودم توجه به یک مطلبی پیدا کردم که راجع به پیشرفت‏‎ ‎‏این نهضت خیلی دلخوش شدم، و این مطلب را در پاریس هم به اشخاص و اجتماعاتی‏‎ ‎‏که می شد تذکر دادم؛ و آن این بود که در انقلاباتی که در دنیا واقع می شود کم اتفاق‏‎ ‎‏می افتد ـ یا اتفاق شاید نیفتاده باشد ـ که اینطور باشد که یک مطلبی را که در مرکز‏‎ ‎‏مملکت می گویند، همین مطلب در کوره ده های دور افتاده هم باشد؛ و آن مطلبی را که‏‎ ‎‏روشنفکران می گویند، همان را مردم بازار و کوچه و دهقان و کشاورز هم همان را‏‎ ‎‏خواستار باشد. من در آن وقت اطلاع پیدا کردم و بعضی را هم که از ایران می آمدند پیش‏‎ ‎‏من، به من اطلاع می دادند که قضیۀ خواست ملت ایران یک خواستی است که گسترش‏‎ ‎‏پیدا کرده حتی در آن قرا و قصبات دورافتاده ای که از همۀ جهات دورند. یک نفر که‏‎ ‎‏همین اواخر آمد پیش من گفت که من از دهات کمره‏و دهات چاپلق‏ و لرستان،‏‎ ‎‏آنجاها رفتم و دیدم، و از آنجاها گردش کردم و دیدم و می آیم اینجا. و او گفت که تمام‏‎ ‎‏دهاتی را که من دیدم، دیدم که صبح که می شود، آن آخوند ده جلو می افتد و مردم ده‏‎ ‎‏دنبال او راه می افتند و راهپیمایی می کنند! و اسم از یک جایی برد که من آنجا رفتم، «قریۀ‏‎ ‎‏حسن فلک» این در اطراف کمره هست و قلعه ای است که شاید مثلاً آن وقتی که من‏‎ ‎‏دیدم ده ـ پانزده خانوار در آن زندگی می کردند؛ کوچک بود و در کنار یک کوهی واقع‏‎ ‎‏شده بود و از آبادیها دور بود. این شخص گفت من آنجا هم رفتم، آنجا همان حرفها را‏‎ ‎‏می زدند که در تهران می زدند! این از گسترشی که در همه جای ایران به وجود آورد. و‏‎ ‎‏یک گسترش دیگری که راجع به گروهها و جماعات بود؛ بچه های دبستان ـ یا کوچکتر از‏
‏‎

‎‏آنها ـ همین وِرْدی را که همۀ مردم می گفتند، اینها هم می گفتند؛ کارگرها، کارفرماها،‏‎ ‎‏معلمین، اجزای دادگستری، ملاّها، طلبه ها، روشنفکران ـ همه ـ یک مطلب می گفتند و با‏‎ ‎‏هم بودند. من این را اینطور فهمیدم که یک دست غیبی در کار است. انسان هر چه هم‏‎ ‎‏بخواهد مثلاً روشنگری داشته باشد و هر چه هم بخواهد یک همچو امری واقع بشود به‏‎ ‎‏این گسترش نمی تواند واقع بشود. من اینطور فهمیدم که خدای تبارک و تعالی در این‏‎ ‎‏مسئله نظر دارد و از آنجا اطمینان برایم پیدا شد که پیروزی هست.  صحیفه امام؛ ج 6، ص 489ـ490.

# بیان مصادیق
 

نگاه آیه بین حضرت زینب در مقابل مکر در ایات ابن زیاد

در کوفه وقتی که ابن‌زیاد زبان شماتت را باز میکند که «هان! دیدید چه شد، دیدید شکست خوردید»؛(مکر در آیات) در جوابش میگوید «مَا رَاَیتُ اِلَّا جَمیلا»؛(نگاه آیه بین) هر چه دیدم زیبایی بود؛ زد تو دهن آن مرد متکبّر خبیثِ مغرور؛ این در مقابل [ابن زیاد]. (نگاه آیه بین ایستادگی و اقتدار روحی در برابر دشمن ایجاد می­کند)

#بیان مصادیق
 

4- نگاه آیه بین مقام معظم رهبری در شهادت سردار سلیمانی

این شهادت بزرگ(شهادت سردار سلیمانی) یکی از آیات قدرت الهی است. ۹۸/۱۰/۲۷

شهادت او، زنده بودن انقلاب در کشور ما را به رخ همه‌ی دنیا کشید. ۹۸/۱۰/۱۸

شهید سلیمانی، هم در زمان زنده بودنش استکبار را شکست داد، هم با شهادتش شکست داد. ۹۹/۹/۲۶

امپراتوری خبری صهیونیسم در همه‌ی دنیا سعی کردند سردار بزرگوار عزیز ما را متّهم کنند به تروریست؛(مکر در آ خدای متعال صفحه را درست بعکس آنچه که آنها میخواستند ترتیب داد. ۲۷/۱۰/۹۸

گفته‌اند شهید سلیمانی برای دشمنانش خطرناک‌تر از سردار سلیمانی است. واقعاً‌ همین‌جور است. آنهایی که دو سال پیش شهید سلیمانی و شهید عزیز ابومهدی عزیز را و دیگر همراهانشان را به شهادت رساندند فکر میکردند کار تمام شد؛ اما امروز وضع آنها را نگاه کنید ببینید در چه وضعیتی‌اند. جریان مقاومت در منطقه امروز از دو سال پیش پُررونق‌تر و شاداب‌تر و امیدوارتر دارد حرکت میکند. اینها برکات این خون عزیز و خون مظلومانه است. ۱۴۰۰/۱۰/۱۱

#روایات
أمیرالمؤمنین (علیه السلام): مَا لِلَّهِ آیَهًٌْ أَکْبَرُ مِنِّی.

خداوند نشانه و معجزه‌ای بزرگ‌تر از من ندارد.

بصایر الدرجات، ج۱، ص۷۷

#روایات
 

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) قَالَ تَعَالَی حِکَایَهًًْ عَنْ قُرَیْشٍ وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ مَلَکٌ یَعْنِی عَلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ لَوْ أَنْزَلْنا مَلَکاً لَقُضِیَ الْأَمْرُ ثُمَّ لا یُنْظَرُونَ فَأَخْبَرَ عَزَّ وَ جَلَ أَنَ الْآیَهًَْ إِذَا جَاءَتْ وَ الْمَلَکُ إِذَا نَزَلَ وَ لَمْ یُؤْمِنُوا هَلَکُوا فَاسْتَعْفَی النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) مِنَ الْآیَاتِ رَأْفَهًًْ مِنْهُ وَ رَحْمَهًًْ عَلَی أُمَّتِهِ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ الشَّفَاعَهًَْ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) سپس درحال حکایت از قریش فرمود: وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ مَلَکٌ یعنی [بر] رسول خدا (صلی الله علیه و آله)؛ وَ لَوْ أَنْزَلْنا مَلَکاً لَقُضِیَ الْأَمْرُ ثُمَّ لا یُنْظَرُونَ. خدای عزّوجلّ خبر داد که وقتی نشانه و معجزه بیاید و هنگامی‌که فرشته نازل شود و ایمان نیاورند، هلاک می‌شوند؛ در نتیجه پیامبر (صلی الله علیه و آله) از روی رأفت و رحمت بر امّتش، از [آوردن] معجزات [درخواست شده به‌وسیله‌ی کافران] کناره‌گیری کرد و خداوند به او شفاعت عطا فرمود(القمی، ج۱، ص۱۹۴)

#روایات

اگر امت نگاه آیه بین در بلاها و سختیها داشته باشد، نعمتها برمیگردند

أمیرالمؤمنین (علیه السلام) وَ لَوْ أَنَّ النَّاسَ حِینَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَ تَزُولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا إِلَی رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نِیَّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلُوبِهِمْ لَرَدَّ عَلَیْهِمْ کُلَ شَارِدٍ وَ أَصْلَحَ لَهُمْ کُلَ فَاسِدٍ.

امام علی (علیه السلام)- اگر مردم هنگامی‌که عذاب‌ها بر آن‌ها فرود می‌آید و نعمت‌ها از دستشان می‌رود، با نیّت‌های صادقانه‌ی خود و دل‌های مشتاق به پروردگارشان پناه می‌بردند، آنچه از دست رفته به آن‌ها بازمی‌گرداند و هر فسادی را برایشان اصلاح می‌نمود. نهج البلاغهًْ، ص۲۵۷

#روایات

نگاه آیه بین به نعمت دادن به انسان عاصی

الرّسول (صلی الله علیه و آله( إِذَا رَأَیْتَ اللَّهَ یُعْطِی الْعَبْدَ مَا یُحِبُ وَ هُوَ مُقِیمٌ عَلَی مَعْصِیَتِهِ فَإِنَّمَا ذَلِکَ اسْتِدْرَاجٌ ثُمَّ تَلَا فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِه ِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَیْءٍ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) هرگاه دیدی خداوند به بنده آنچه را دوست دارد عطا می‌فرماید درحالی‌که آن بنده نافرمانی خدا را ادامه می‌دهد؛ پس قطعاً آن نشانه‌ی استدراج (به‌تدریج به‌سوی عذاب پیش‌بردن) است. سپس تلاوت فرمود: فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِه فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَیْءٍ.تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۳۸۶

#نکات تفسیری
اگر در جمله «وَ کَذلِکَ نُرِی إِبْراهِیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...» و همچنین سایر آیات مربوط به آن دقت شود، به خوبى معلوم مى‏شود که منظور از نشان دادن ملکوت آسمان و زمین، به خاطر آن است که خداوند خود را به ابراهیم نشان دهد منتهى از طریق مشاهده اشیاء، و از جهت استنادى که اشیاء به وى دارند، زیرا، وقتى که این استناد قابل شرکت نبود، هر کسى که به موجودات عالم نظر کند، بى درنگ حکم مى‏کند به اینکه هیچیک از این موجودات، مربى دیگران و مدبر نظام جارى در آنها نیست، پس این بت‏ها مجسمه‏هایى هستند که دست بشر آنها را تراشیده و بدون اینکه در این باره از ناحیه خداوند دستورى داشته باشند، اسم خدایى را بر آنها نهاده‏اند. غافل از اینکه معقول نیست دست پرورده انسان مربى و مالک خود او باشد، همچنین قابل پذیرش نیست که اجرام آسمانى، ستاره، ماه و خورشید مالک و مدبر تکوینى عالم باشند، در حالى که خودشان داراى تحول و طلوع و غروبند،