ویژگی های مشترک امت پیامبر صلی الله علیه و آله با توجه به آیه 29 سوره فتح :" شدت" و" رحمت" که دو صفت متضاد است از صفات ایشان شمرده شده. و جمله‏" أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ" را مقید کرد به جمله‏" رُحَماءُ بَیْنَهُمْ" تا توهمى که ممکن بود بشود دفع کرده باشد، و دیگر کسى نپندارد که شدت و بى‏رحمى نسبت به کفار، باعث مى‏شود مسلمانان به طور کلى و حتى نسبت به خودشان هم سنگدل شوند لذا دنبال" اشداء" فرمود" رُحَماءُ بَیْنَهُمْ" یعنى در بین خود مهربان و رحیمند. و این دو جمله مجموعا افاده مى‏کند که سیره مؤمنین با کفار شدت و با مؤمنین رحمت است.

#آیات-مرتبط

#نکات-تفسیری

ویژگی مشترک امت پیامبر صلی الله علیه و آله طبق آیه 29 سوره فتح استمرار آن ها بر نماز ، طالب ثواب و رضایت خدای متعال بودن و سجده های خاشعانه بری خدای متعال داشتن است :" تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً"- کلمه" رکع" و همچنین کلمه" سجد" جمع راکع و ساجد است. و مراد از اینکه فرمود: مؤمنین را راکع و ساجد مى‏بینى این است که مؤمنین نماز مى‏خوانند. و کلمه" تراهم" استمرار را مى‏رساند. و حاصل معناى جمله این است که:مؤمنین مستمر در خواندن نمازند. " یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً"- کلمه" ابتغاء" که مصدر" یبتغون" است به معناى طلب است. و کلمه" فضل" به معناى عطیه است که در اینجا منظور از آن ثواب است. و کلمه" رضوان" به معناى خشنودى است، هم چنان که کلمه" رضا" به این معنا است، ولى کلمه رضوان در رساندن این معنا بلیغ‏تر است." سِیماهُمْ فِی‏ وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ"- کلمه" سیما" به معناى علامت است. و جمله‏" سِیماهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ" معنایش این است که: سجده آنان براى خدا به عنوان تذلل و تخشع براى او است و این سجده در چهره آنان اثرى گذاشته، و آن اثر سیماى خشوع براى خداست، که هر کس ایشان را ببیند با آن سیما ایشان را مى‏شناسد. و قریب به این معنا روایتى است از امام صادق (ع) که فرموده:" منظور شب‏زنده ‏دارى به نماز است".

#آیات-مرتبط

#نکات-تفسیری

#تفسیر-المیزان

ویژگی مشترک امت پیامبر صلی الله علیه و آله در تورات از زبان قرآن:

در توصیف دوم که در انجیل آمده نیز پنج وصف عمده براى مؤمنان و یاران محمد ص ذکر شده است (جوانه زدن- کمک کردن براى پرورش- محکم شدن- بر پاى خود ایستادن- نمو چشمگیر اعجاب‏انگیز).

در حقیقت اوصافى که در تورات براى آنها ذکر شده اوصافى است که ابعاد وجود آنها را از نظر عواطف و اهداف و اعمال و صورت ظاهر بیان مى‏کند و اما اوصافى که در انجیل آمده بیانگر حرکت و نمو و رشد آنها در جنبه‏هاى مختلف است .

آرى آنها انسانهایى هستند با صفات والا که آنى از" حرکت" باز نمى‏ایستند، همواره جوانه مى‏زنند، و جوانه‏ها پرورش مى‏یابد و بارور مى‏شود.

همواره اسلام را با گفتار و اعمال خود در جهان نشر مى‏دهند و روز به روز خیل تازه‏اى بر جامعه اسلامى مى‏افزایند.

آرى آنها هرگز از پاى نمى‏نشینند و دائما رو به جلو حرکت مى‏کنند، در عین عابد بودن مجاهدند، و در عین جهاد عابدند، ظاهرى آراسته، باطنى پیراسته، عواطفى نیرومند، و نیاتى پاک دارند، در برابر دشمنان حق مظهر خشم خدایند، و در برابر دوستان حق نمایانگر لطف و رحمت او.

سپس در دنباله آیه مى‏افزاید: این اوصاف عالى، این نمو و رشد سریع، و این حرکت پر برکت، به همان اندازه که دوستان را به شوق و نشاط مى‏آورد سبب خشم کفار مى‏شود" این براى آن است که کافران را به خشم آورد"

#نکات-تفسیری 

#تفسیر-نمونه

ویژگی مشترک دیگر امت پیامبر صلی الله علیه و آله طبق آیه 13 سوره احقاف پذیرفتن خدای متعال به عنوان رب و استقامت در راه خدای متعال است :

إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا ..." مراد از اینکه گفتند" رَبُّنَا اللَّهُ" اقرار و شهادت به انحصار ربوبیت در خداى سبحان، و یگانگى او در آن است. و مراد از استقامتشان در مقابل شهادت خود، این است که از آنچه که شهادت به حقانیتش مى‏دهند منحرف نمى‏شوند، و رفتارى بر خلاف آن و بر خلاف لوازم آن نمى‏کنند.

" فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ"- یعنى در پیش روى خود هیچ خطر محتملى ندارند، و هیچ عقابى حتى احتمالى در انتظارشان نیست، و به همین جهت خوف ندارند. و نیز هیچ مکروه قطعى و محققى ندارند و به همین جهت اندوهى نخواهند داشت، چون همیشه خوف جایى پیدا مى‏شود که پاى احتمال خطرى در بین باشد، و اندوه وقتى به دل مى‏آید که خطرى واقع شده باشد

#آیات-مرتبط

#نکات_تفسیری

#تفسیر-المیزان

ویژگی مشترک دیگر امت پیامبر صلی الله علیه و آله طبق آیه 1 سوره حجرات این است که مومنین حکم و قول رسول خدا بر قول و حکم خودشان همواره مقدم می دارند :یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیم

مراد از" بین یدى" آن مقامى است که ارتباط به مؤمنین متقى دارد، به کسانى ارتباط دارد که هم به خدا و رسولش ایمان دارند، و هم از آن دو پروا. و آن مقام همان مقام حکم است که مؤمنین احکام اعتقادى و عملى خود را از آن مقام مى‏گیرند‏

با این تقریب روشن گردید که مراد از" لا تُقَدِّمُوا" هم این است که هیچ حکمى را بر حکم خدا و رسولش مقدم مدارید، حال یا مراد این است که قبل از گرفتن کلام و دستور خدا و رسول در باره حکم چیزى سخنى نگویید، و یا قبل از گرفتن دستور خدا عملى را انجام ندهید. لیکن از اینکه به دنبال کلام مى‏فرماید:" إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ‏- خدا شنوا و داناست" مثل اینکه برمى‏آید مراد تقدیم قول است، نه تقدیم فعل و نه اعم از آن دو، که هم شامل قول شود و هم فعل، و گر نه اگر مراد قول و فعل هر دو بود، مى‏فرمود:" ان اللَّه سمیع بصیر خدا نوا و بینا است" هم سخن شما را مى‏شنود، و هم عمل شما را مى‏بیند، هم چنان که در بسیارى از موارد که پاى فعل در کار است کلمه" بصیر" را آورده، مثلا مى‏فرماید:" وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ". پس حاصل معناى آیه این شد: اى کسانى که ایمان آورده‏اید، در جایى که خدا و رسول او حکمى دارند، شما حکم نکنید- یعنى حکمى نکنید مگر به حکم خدا و رسول او- و باید که همواره این خصیصه در شما باشد، که پیرو و گوش به فرمان خدا و رسول باشید.

و لیکن از آنجایى که هر فعل و ترک فعلى که آدمى دارد، بدون حکم نمى‏تواند باشد. و همچنین هر تصمیم و اراده‏اى که نسبت به فعل و یا ترک فعلى دارد آن اراده نیز خالى از حکم نیست، در نتیجه مى‏توان گفت که مؤمن نه تنها در فعل و ترک فعلش باید گوش به فرمان خدا باشد، بلکه در اراده و تصمیمش هم باید پیرو حکم خدا باشد.

#آیات-مرتبط

#نکات-تفسیری

ویژگی مشترک دیگر امت پیامبر صلی الله علیه و آله طبق آیه 6 سوره حجرات این است که نسبت به اخباری که می شنوند تا اطمئنان به صحت آن نداشته باشند بدان کار اقدام نمی کنندخصوصا اگر راوی آن خبر فرد فاسقی باشد:یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ

و معناى آیه چنین است: اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اگر فاسقى نزد شما خبرى مهم آورد، خبرش را تحقیق و پیرامون آن بحث و فحص کنید، تا به حقیقت آن واقف شوید، تا مبادا بدون جهت و به نادانى بر سر قومى بتازید، و بعدا از رفتارى که با آنان کرده‏اید پشیمان شوید.خداى سبحان در این آیه اصل عمل به خبر را که اصلى است عقلایى امضاء کرده، چون اساس زندگى اجتماعى بشر به همین است که وقتى خبرى را مى‏شنوند به آن عمل کنند، چیزى که هست در خصوص خبر اشخاص فاسق دستور فرموده تحقیق کنید، و این در حقیقت نهى از عمل به خبر فاسق است، و حقیقت این نهى این است که مى‏خواهد از بى اعتبارى و عدم حجیت خبر فاسق پرده بردارد، و این هم خودش نوعى امضاء است، چون عقلا هم رفتارشان همین است که خبر اشخاص بى‏بندوبار را حجت نمى‏دانند، و به خبر کسى عمل مى‏کنند که به وى وثوق داشته باشند

#آیات-مرتبط

#نکات_تفسیری

#تفسیر_المیزان

امتیاز مهم امت اسلام داشتن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در میان شان هست لذا این ویژگی اقتضاء می کند که همگان مطییع فرامین حضرتش باشند و نه اینکه ایشان بخواهد اطاعت امر امت شان را بکند این ویژگی مشترک از آیه 7 سوره حجرات به دست می آید:وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ ۚ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَکَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْیَانَ ۚ أُولَٰئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ

مضمون این آیه روشن کردن مؤمنین است به اینکه خداى سبحان ایشان را به جاده رشد انداخته، و به همین جهت است که ایمان را محبوبشان کرده و در دلهایشان زینت داده، و کفر و فسوق و عصیان را از نظرشان انداخته، پس باید که از این معنا غفلت نکنند که رسول خدا (ص) را دارند. کسى را دارند که مؤید از ناحیه خداست. کسى را دارند که از ناحیه پروردگارش بینه‏اى دارد که هرگز جز به راه رشد نمى‏برد، و به سوى چاه و گمراهى نمى‏کشاند، پس باید او را اطاعت کنند، و هر چه او اراده مى‏کند اراده کنند، و هر چه او اختیار مى‏کند اختیار کنند، و اصرار نورزند که آن جناب ایشان را در آراء و اهوائشان اطاعت کند، چون اگر او ایشان را در بسیارى از امور اطاعت کند، هلاک مى‏شوند، و به تعب مى‏افتند

#آیات_مرتبط

#نکات_تفسیری

#تفسیر_المیزان

ویژگی مهم امت پیامبر صلی الله علیه و آله که موجب اقتدار و عدم فروپاشی امت پیامبر می شود برقرار بودن سنت اخوت دینی در میان آن ها است که به موجب آن حقوق و تکالیف ای را نسبت به یکدیگر دارند از جمله ایجاد صلح بین دو گروه مومن که با یکدیگر تخاصم دارند ، این ویژگی مهم از دو آیه 9 و 10 سوره حجرات برداشت می شود :وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا ۖ فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَىٰ فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّىٰ تَفِیءَ إِلَىٰ أَمْرِ اللَّهِ ۚ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا ۖ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ *إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ

همان اندازه که براى ایجاد صلح در میان دو برادر نسبى تلاش و کوشش مى‏کنید باید در میان مؤمنان متخاصم نیز براى برقرارى صلح به طور جدى و قاطع وارد عمل شوید.

همه مؤمنان برادر یکدیگرند و نزاع و درگیرى میان آنها را درگیرى میان برادران نامیده که باید به زودى جاى خود را به صلح و صفا بدهد.

و از آنجا که در بسیارى از اوقات" روابط" در این گونه مسائل جانشین" ضوابط" مى‏شود، بار دیگر هشدار داده و در پایان آیه مى‏افزاید:" تقواى الهى پیشه کنید تا مشمول رحمت او شوید" (وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ‏)

جمله" إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ" که در آیات فوق آمده است یکى از شعارهاى اساسى و ریشه‏دار اسلامى است، شعارى بسیار گیرا، عمیق، مؤثر و پر معنى.

دیگران وقتى مى‏خواهند زیاد اظهار علاقه به هم مسلکان خود کنند از آنان به عنوان" رفیق" یاد مى‏کنند، ولى اسلام سطح پیوند علائق دوستى مسلمین را به قدرى بالا برده که به صورت نزدیکترین پیوند دو انسان با یکدیگر آنهم پیوندى بر اساس مساوات و برابرى، مطرح مى‏کند، و آن علاقه" دو برادر" نسبت به یکدیگر است.

روى این اصل مهم اسلامى مسلمانان از هر نژاد و هر قبیله، و داراى هر زبان و هر سن و سال، با یکدیگر احساس عمیق برادرى مى‏کنند، هر چند یکى در شرق جهان زندگى کند، و دیگرى در غرب.

در مراسم" حج" که مسلمین از همه نقاط جهان در آن کانون توحید جمع مى‏شوند این علاقه و پیوند و همبستگى نزدیک کاملا محسوس است و صحنه‏اى است از تحقق عینى این قانون مهم اسلامى.

به تعبیر دیگر اسلام تمام مسلمانها را به حکم یک خانواده مى‏داند، و همه را خواهر و برادر یکدیگر خطاب کرده، نه تنها در لفظ و در شعار که در عمل و تعهدهاى متقابل نیز همه خواهر و برادرند.

در روایات اسلامى نیز روى این مساله تاکید فراوان شده، و مخصوصا جنبه‏هاى عملى آن ارائه گردیده است که به عنوان نمونه چند حدیث پر محتواى‏

زیر را از نظر مى‏گذرانیم:

1- در حدیثى از پیغمبر گرامى اسلام آمده است:

المسلم اخو المسلم، لا یظلمه، و لا یخذله، و لا یسلمه:

" مسلمان برادر مسلمان است، هرگز به او ستم نمى‏کند، دست از یاریش بر نمى‏دارد، و او را در برابر حوادث تنها نمى‏گذارد

2- در حدیث دیگرى از همان حضرت ص نقل شده:

مثل الاخوین مثل الیدین یغسل احداهما الآخر:

" دو برادر دینى همانند دو دستند که هر کدام دیگرى را مى‏شوید"! (با یکدیگر کمال همکارى را دارند و عیوب هم را پاک مى‏کنند)

3- امام صادق ع مى‏فرماید:

المؤمن اخو المؤمن، کالجسد الواحد، اذا اشتکى شیئا منه وجد الم ذلک فى سائر جسده، و ارواحهما من روح واحدة:

" مؤمن برادر مؤمن است، و همگى به منزله اعضاء یک پیکرند، که اگر عضوى از آن به درد آید، دیگر عضوها را نماند قرار، و ارواح همگى آنها از روح واحدى گرفته شده

#آیات_مرتبط

#نکات_تفسیری

#تفسیر_نمونه

از جمله ویژگی های مذموم امت اسلامی که موجب تفرقه و عدم اقتدار آن می شود سوءظن داشتن در مواقع نابجا و تجسس در امور دیگران و غیبت کردن است که این موارد اعتماد عمومی را از بین می برد و آیه 12 سوره حجرات به آن اشاره می کند :یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ ۖ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا ۚ أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ

بیانی درباره ارتباط صفت رذیله غیبت و از هم گسختگی اقتدار امت اسلامی در تفسیر المیزان:

و شارع اسلام از این جهت از غیبت نهى فرموده که: غیبت اجزاى مجتمع بشرى را یکى پس از دیگرى فاسد مى‏سازد، و از صلاحیت داشتن آن آثار صالحى که از هر کسى توقعش مى‏رود ساقط مى‏کند، و آن آثار صالح عبارت است از اینکه هر فرد از افراد جامعه با فرد دیگر بیامیزد و در کمال اطمینان خاطر و سلامتى از هر خطرى با او یکى شود، و ترسى از ناحیه او به دل راه ندهد، و او را انسانى عادل و صحیح بداند، و در نتیجه با او مانوس شود. نه اینکه از دیدن او بیزار باشد و او را فردى پلید بشمارد. در این هنگام است که از تک تک افراد جامعه آثارى صالح عاید جامعه مى‏گردد، و جامعه عینا مانند یک تن واحد متشکل مى‏شود. و اما اگر در اثر غیبت و بدگویى از او بدش بیاید و او را مردى معیوب بپندارد، به همین مقدار با او قطع رابطه مى‏کند، و این قطع رابطه را هر چند اندک باشد، وقتى در بین همه افراد جامعه در نظر بگیریم، آن وقت مى‏فهمیم که چه خسارت بزرگى به ما وارد آمده، پس در حقیقت عمل غیبت و این بلاى جامعه سوز به منزله خوره‏اى است که در بدن شخص راه یابد، و اعضاى او را یکى پس از دیگرى بخورد، تا جایى که به کلى رشته حیاتش را قطع سازد.

و انسان که از روز ازل به حکم ضرورت، اجتماع تشکیل داد، براى این تشکیل داد که یک زندگى اجتماعى داشته باشد، و در اجتماع داراى منزلتى شایسته و صالح باشد، منزلتى که به خاطر آن دیگران با او بیامیزند، و او با دیگران بیامیزد، او از خیر دیگران بهره‏مند، و دیگران از خیر او برخوردار شوند. و غیبت عامل مؤثرى است براى اینکه او را از این منزلت ساقط کند و این هویت را از او بگیرد. در آغاز یک فرد را از عدد مجتمع صالح کم کند، و سپس فرد دوم و سوم را، تا آنجا که در اثر شیوع غیبت تمامى افراد جامعه از صلاحیت زندگى اجتماعى ساقط شوند، و صلاح جامعه به فساد مبدل گردد، و آن وقت دیگر افراد جامعه با هم انس نگیرند، و از یکدیگر ایمن نباشند، و به یکدیگر اعتماد نکنند، آن وقت است که دواء که همان تشکیل جامعه از روز نخست بود، به صورت دردى بى دواء درمى‏آید.

پس غیبت در حقیقت ابطال هویت و شخصیت اجتماعى افرادى است که خودشان از جریان اطلاعى ندارند و خبر ندارند که دنبال سرشان چه چیزهایى مى‏گویند، و اگر خبر داشته باشند و از خطرى که این کار برایشان دارد اطلاع داشته باشند از آن احتراز مى‏جویند و نمى‏گذارند پرده‏اى را که خدا بر روى عیوبشان انداخته به دست دیگران پاره شود، چون خداى سبحان این پرده‏پوشیها را بدین منظور کرده که حکم فطرى بشر اجراء گردد، یعنى اینکه فطرت بشر او را وامى‏داشت تا به زندگى اجتماعى تن در دهد، این غرض حاصل بشود، و افراد بشر دور هم جمع شوند، با یکدیگر تعاون و معاضدت داشته باشند، و گر نه اگر این پرده‏پوشى خداى تعالى نبود، با در نظر گرفتن اینکه هیچ انسانى منزه از تمامى عیوب نیست، هرگز اجتماعى تشکیل نمى شود.‏

#نکات_تفسیری

#آیات_مرتبط

یکی از ویژگی ها در امت اسلامی از نظر حضرت آقا توجه و تذکر و تکثیر مفاهیم قرآنی برای فراگیری آن مفاهیم وحدت آمیز و اقتدار آور است از جمله بیانات ایشان در ماه مبارک رمضان در سال 1388 در جمع با قاریان:

این همه هم هی آیات را میخوانیم، میگوئیم هم، تکرار میکنیم برای همدیگر، شما برای من میگوئید، من برای شما میگویم؛ خوب، باید دل را از این مفاهیم متأثر کنیم. فرض بفرمائید مثلاً: «و اعتصموا بحبل اللَّه جمیعا»، یک تعلیم قرآنی است دیگر؛ بارها هم تکرار کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ایم، هی هم میخوانیم. وقتی که این آیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی شریفه به عنوان الهام الهی، بر دل ما نازل شد - دل جذب کند، هضم کند، بگیرد، دل به شکل این آیه صیرورت پیدا کند، دل ما و جان ما در قالب این آیه قرار بگیرد - آن وقت مسئله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی وحدت برای ما یک مسئله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی اساسی خواهد شد و برای خاطر اغراض و مقاصد شخصی، وحدتهای عظیم ملی را به هم نمیزنیم؛ ببینید، این اثرش اینجا ظاهر میشود. اگر آیات قرآن آنچنان بر دل انسان نازل بشود که دل جذب کند و فهم کند و به شکل آن آیه دربیاید، آن وقت وقتی که به ما میگویند که: «و الّذین معه اشدّاء علی الکفّار رحماء بینهم » پذیرش آن برایمان راحت میشود. با کفار سختگیر، سخت، اشدّاء؛ شدید و شدت به معنای سختی است؛ معنایش این نیست که حتماً بایستی دشمن را آدم بکلی پامال کند و سرکوب کند؛ نه، یک وقت اقتضای سرکوبی دارد، یک وقت هم اقتضای سرکوبی ندارد؛ اما در همه حال باید در مقابل دشمن سرسخت بود. خاکریزتان باید در مقابل دشمن نرم نباشد؛ دشمن نتواند نفوذ کند؛ نتواند تأثیر بگذارد؛ این در مقابل دشمن. نقطه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی مقابل: «رحماء بینهم»؛ با همدیگر مهربان باشیم، رحیم باشیم، نرم باشیم در مقابل هم. ببینید این دستور قرآن است دیگر. چرا عمل نمیکنیم؟ اشکال کار کجاست؟ اشکال کار همین است. اگر دلهایمان را ظرفِ پذیرنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی باران رحمت قرآن و باران هدایت قرآن قرار بدهیم، اگر دل را به قرآن بسپریم، برایمان راحت میشود. مقاصد شخصی، اغراض شخصی، منافع مادی، قدرت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طلبی، پول‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طلبی، رفیق‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بازی، اینها موجب نخواهد شد که انسان این توصیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی قرآنی و هدایت قرآنی را فراموش کند؛ از دست بدهد؛ پشت سر بیندازد

#بیانات_امام_آقا

آخرین نکته از ویژگی ها مشترک امت پیامبر صلی الله علیه و آله که اقتدار آمیز است در نگاه تدبری به جزء26 این است که بنابر آیه 35 سوره محمد مومنین هیچ گاه در مبارزه با طاغوت سستی به خرج نمی دهند و دست از پیکار با آن ها بر نمی دارند :فَلا تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَ اللَّهُ مَعَکُمْ وَ لَنْ یَتِرَکُمْ أَعْمالَکُم

معناى آیه این است که: وقتى راه اطاعت نکردن خدا و رسول او و ابطال اعمال شما چنین راهى است، و کار شما را به محرومیت ابدى از آمرزش خدا مى‏کشاند، پس زنهار که در امر قتال سستى و فتور مکنید، و هرگز مشرکین را به صلح و متارکه جنگ دعوت مکنید در حالى که شما غالبید و خدا ناصر شما علیه ایشان است، و چیزى از اجر شما را کم نمى‏کند، بلکه اجرتان را به طور کامل به شما می دهد

و در آیه شریفه، مؤمنین را به غلبه و پیروزى وعده مى‏دهد، البته به شرطى که مؤمنین خدا و رسول را اطاعت کنند، پس آیه شریفه از نظر معنا نظیر آیه‏" وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ مى‏باشد.

#آیات_مرتبط

#نکات_تفسیری

#تفسیر_المیزان