باور به اینکه این قرآن (یا امام معرفی شده در قرآن) مایه هدایت و شفای مومنان است

ص 481

وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِیًّا لَقالُوا لَوْ لا فُصِّلَتْ آیاتُهُ ءَ أَعْجَمِیٌّ وَ عَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذینَ آمَنُوا هُدىً وَ شِفاءٌ وَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ فی‏ آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولئِکَ یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعیدٍ (44)

باور به اینکه این ذکر (کتاب آسمانی قرآن یا امام آسمانی یا مجموعه این دو ثقل) راه نفوذ باطل را از هر سو را بر خود بسته است

ص 481

إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزیزٌ (41)

لا یَأْتیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزیلٌ مِنْ حَکیمٍ حَمیدٍ (42)

باور به اینکه مقابله با نشانه های طاغوتی با روشهای نیکوی تعلیم داده شده از سوی صاحبان ولایت، دشمنی ها را به دوستی مبدل خواهد کرد

ص 480

وَ لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمیمٌ (34)
وَ ما یُلَقَّاها إِلاَّ الَّذینَ صَبَرُوا وَ ما یُلَقَّاها إِلاَّ ذُو حَظٍّ عَظیمٍ (35)

باور به اینکه استقامت بر اعتقاد توحیدی البته در تمام ارکان زندگی سبب تنزّل ملائکه برای بشارت و یاری مومنان در دنیا و آخرت خواهد شد

ص 480

إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی‏ کُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30)
نَحْنُ أَوْلِیاؤُکُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ وَ لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی‏ أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فیها ما تَدَّعُونَ (31)
نُزُلاً مِنْ غَفُورٍ رَحیمٍ (32)

باور به اینکه عذرخواهی دشمنان خدا در قیامت پذیرفته نخواهد شد

ص 479

فَإِنْ یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوىً لَهُمْ وَ إِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَما هُمْ مِنَ الْمُعْتَبینَ (24)

باور به اینکه اعضای بدن دشمنان خدا در قیامت علیه آنها شهادت خواهند داد

ص 479و 478

وَ یَوْمَ یُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ (19)
حَتَّى إِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (20)
وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ وَ هُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (21)
وَ ما کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَ لا أَبْصارُکُمْ وَ لا جُلُودُکُمْ وَ لکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا یَعْلَمُ کَثیراً مِمَّا تَعْمَلُونَ (22)
وَ ذلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْداکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخاسِرینَ (23)

باور به اینکه عذاب اخروی خوار کننده تر از عذاب دنیوی مستکبرین است

ص 478

فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحاً صَرْصَراً فی‏ أَیَّامٍ نَحِساتٍ لِنُذیقَهُمْ عَذابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى‏ وَ هُمْ لا یُنْصَرُونَ (16)

باور به اینکه رزق و روزی مادی و معنوی در جهان به اندازه همه ساکنین آن که درخواست روزی دارند وجود دارد

ص 477

وَ جَعَلَ فیها رَواسِیَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَکَ فیها وَ قَدَّرَ فیها أَقْواتَها فی‏ أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلینَ (10)

باور به اینکه ندادن زکات ایمان به رسول خدا که همانا پذیرش ولایت امامان است، انسان را در ردیف مشرکین قرار می دهد

ص 477

قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى‏ إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَاسْتَقیمُوا إِلَیْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ وَ وَیْلٌ لِلْمُشْرِکینَ (6)

الَّذینَ لا یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ کافِرُونَ (7)

باور به اینکه ایمان پس از رویت عذاب الهی که در پی استکبار و استغنای بشر به علم ناقص خود دامنگیر او می شود ارزش و فایده ای ندارد

ص 476

فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَرِحُواْ بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَ حَاقَ بِهِم مَّا کاَنُواْ بِهِ یَسْتهَْزِءُونَ(83)
فَلَمَّا رَأَوْاْ بَأْسَنَا قَالُواْ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ کَفَرْنَا بِمَا کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ(84)
فَلَمْ یَکُ یَنفَعُهُمْ إِیمَانهُُمْ لَمَّا رَأَوْاْ بَأْسَنَا  سُنَّتَ اللَّهِ الَّتىِ قَدْ خَلَتْ فىِ عِبَادِهِ  وَ خَسِرَ هُنَالِکَ الْکَافِرُونَ(85)

باور به اینکه آیات الهی تنها به اذن خدا و نه به دلخواه مردم به وسیله فرستادگان الهی برای مردم خواهد آمد

ص 476

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِکَ مِنْهُم مَّن قَصَصْنَا عَلَیْکَ وَ مِنْهُم مَّن لَّمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ  وَ مَا کاَنَ لِرَسُولٍ أَن یَأْتىِ‏َ بَِایَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ  فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضىِ‏َ بِالحَْقّ‏ِ وَ خَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ(78)

باور به اینکه مجادله درنشانه های ولایت الهی کار انسان را به شادمانیهای ناحق و تکبر می رساند و در نهایت سوء عاقبت به دنبال دارد

ص 475

ثمُ‏َّ قِیلَ لهَُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ تُشْرِکُونَ(73)
مِن دُونِ اللَّهِ  قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا بَل لَّمْ نَکُن نَّدْعُواْ مِن قَبْلُ شَیًْا  کَذَالِکَ یُضِلُّ اللَّهُ الْکَافِرِینَ(74)
ذَالِکُم بِمَا کُنتُمْ تَفْرَحُونَ فىِ الْأَرْضِ بِغَیرِْ الْحَقّ‏ِ وَ بِمَا کُنتُمْ تَمْرَحُونَ(75)

باور به اینکه استکبار و رویگردانی از درخواست از خدا منجر به دخول ذلیلانه در جهنم خواهد شد

ص 474
وَ قَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونىِ أَسْتَجِبْ لَکمُ‏ْ  إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبرُِونَ عَنْ عِبَادَتىِ سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ(60)

باور به قطعی بودن آخرت و اینکه اکثر مردم باور حقیقی به این موضوع ندارند

ص 474

إِنَّ السَّاعَةَ لاََتِیَةٌ لَّا رَیْبَ فِیهَا وَ لَاکِنَّ أَکْثرََ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ(59)

باور به اینکه خدا قطعا فرستادگان خود و پیروان آنها را هم در دنیا و هم در قیامت یاری خواهد کرد

ص 473

إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ فىِ الحَْیَوةِ الدُّنْیَا وَ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ(51)

باور به اینکه نجات حقبقی در گرو واگذاری کامل امور به خداست هر چند با کشته شدن در راه خدا همراه باشد

ص 472

فَسَتَذْکُرُونَ مَا أَقُولُ لَکُمْ  وَ أُفَوِّضُ أَمْرِى إِلىَ اللَّهِ  إِنَّ اللَّهَ بَصِیرُ  بِالْعِبَادِ(44)
فَوَقَئهُ اللَّهُ سَیَِّاتِ مَا مَکَرُواْ  وَ حَاقَ بَِالِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ(45)

باور به اینکه مکّاری متکبران برایشان زینت داده شده است وصد البته که از این مکرها راه به جایی نخواهند برد

ص 471

وَ قَالَ فِرْعَوْنُ یَهَمَنُ ابْنِ لىِ صَرْحًا لَّعَلىّ‏ِ أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ(36)
أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلىَ إِلَاهِ مُوسىَ‏ وَ إِنىّ‏ِ لَأَظُنُّهُ کَذِبًا  وَ کَذَالِکَ زُیِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَ صُدَّ عَنِ السَّبِیلِ  وَ مَا کَیْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فىِ تَبَابٍ(37)

باور به اینکه مجادله کنندگان بی منطق علیه ولایت الهی دچار خشم خدا و قساوت قلب خواهند شد

ص 471

الَّذِینَ یجَُادِلُونَ فىِ ءَایَاتِ اللَّهِ بِغَیرِْ سُلْطَانٍ أَتَئهُمْ  کَبرَُ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَ عِندَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ  کَذَالِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلىَ‏ کُلّ‏ِ قَلْبِ مُتَکَبرٍِّ جَبَّارٍ(35)

باور به اینکه متکبران عالم برای مقابله با جریان نبوت دست به کشتار جسمی و فرهنگی جامعه می زنند و این رویه زورمدارانه را با چاشنی تزویر همراه می کنند

ص 469 و 470

فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْحَقّ‏ِ مِنْ عِندِنَا قَالُواْ اقْتُلُواْ أَبْنَاءَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ مَعَهُ وَ اسْتَحْیُواْ نِسَاءَهُمْ  وَ مَا کَیْدُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فىِ ضَلَلٍ(25)
وَ قَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونىِ أَقْتُلْ مُوسىَ‏ وَ لْیَدْعُ رَبَّهُ  إِنىّ‏ِ أَخَافُ أَن یُبَدِّلَ دِینَکُمْ أَوْ أَن یُظْهِرَ فىِ الْأَرْضِ الْفَسَادَ(26)

باور به اینکه مخالفان انبیاء الهی هر قدر هم دارای قدرت و ثروت باشند با عذاب الهی نابود خواهند شد

ص 469

أَ وَ لَمْ یَسِیرُواْ فىِ الْأَرْضِ فَیَنظُرُواْ کَیْفَ کاَنَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ کاَنُواْ مِن قَبْلِهِمْ  کاَنُواْ هُمْ أَشَدَّ مِنهُْمْ قُوَّةً وَ ءَاثَارًا فىِ الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبهِِمْ وَ مَا کاَنَ لَهُم مِّنَ اللَّهِ مِن وَاقٍ(21)
ذَالِکَ بِأَنَّهُمْ کاَنَت تَّأْتِیهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَکَفَرُواْ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ  إِنَّهُ قَوِىٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ(22)