باور به اینکه نعمت هدایت و دریافت رحمتهای ویژه الهی، فضل خداست که خدا به هرکس بخواهد می دهد

ص 541

لِئَلاَّ یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتابِ أَلاَّ یَقْدِرُونَ عَلى‏ شَیْ‏ءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ أَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظیمِ (29)

باور به لزوم قیام خود مردم برای یاری رسولان در جهت ایجاد عدالت در زمین

ص 541

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدیدَ فیهِ بَأْسٌ شَدیدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزیزٌ (25)

باور به اینکه برپایی امر قیامت در یک چشم به هم زدن صورت می گیرد

ص 531

وَ ما أَمْرُنا إِلاَّ واحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (50)

باور به نزدیک شدن قیامت و اینکه جز خدا آن را آشکار نخواهد کرد

ص 528

أَزِفَتِ الْآزِفَةُ (57)
لَیْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ کاشِفَةٌ (58)

باور به عصمت پیامبر در دریافت و ابلاغ وحی

ص 526

ما ضَلَّ صاحِبُکُمْ وَ ما غَوى‏ (2)

وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ (3)

إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحى‏ (4)

عَلَّمَهُ شَدیدُ الْقُوى‏ (5)

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوى‏ (6)

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلى‏ (7)

ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى (8)

فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى‏ (9)

فَأَوْحى‏ إِلى‏ عَبْدِهِ ما أَوْحى‏ (10)

ما کَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى‏ (11)

باور به اینکه آیات الهی تنها به اذن خدا و نه به دلخواه مردم به وسیله فرستادگان الهی برای مردم خواهد آمد

ص 476

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِکَ مِنْهُم مَّن قَصَصْنَا عَلَیْکَ وَ مِنْهُم مَّن لَّمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ  وَ مَا کاَنَ لِرَسُولٍ أَن یَأْتىِ‏َ بَِایَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ  فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضىِ‏َ بِالحَْقّ‏ِ وَ خَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ(78)

باور به اینکه خدا قطعا فرستادگان خود و پیروان آنها را هم در دنیا و هم در قیامت یاری خواهد کرد

ص 473

إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ فىِ الحَْیَوةِ الدُّنْیَا وَ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ(51)

باور به عدم تاثیر انذار ولی الهی در کسانی که تبعیت از ذکر و خشیت در غیب از خدا ندارند

ص 440

وَ سَوَاءٌ عَلَیهِْمْ ءَ أَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ(10)
إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَ خَشىِ‏َ الرَّحْمَانَ بِالْغَیْبِ  فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ کَرِیمٍ(11)

باور به ارسال رسول خدا به عنوان بشارت دهنده و انذار دهنده همه مردم جهان نه فقط مسلمانان

ص 431

وَ مَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِیرًا وَ نَذِیرًا وَ لَکِنَّ أَکْثرََ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ(28)

باور به اینکه آزار دهندگان پیامبر مورد لعنت خدا در دنیا و آخرت هستند

ص 426

إِنَّ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهیناً (57)

باور به اینکه پیامبر گواه و بشارت دهنده و انذار دهنده و دعوت کننده خدا به اذن خدا و چراغ هدایت روشنگر است

ص 424

یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذیراً (45)

وَ داعِیاً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنیراً (46)

باور به امتحان پیامبران از جانب خدا

ص455

وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَیْمَانَ وَ أَلْقَیْنَا عَلىَ‏ کُرْسِیِّهِ جَسَدًا ثمُ‏َّ أَنَابَ(34/ص)

در این سوره شاهد مثال برای این باور زیاد است. از جمله:

قَالَ لَقَدْ ظَلَمَکَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِکَ إِلىَ‏ نِعَاجِهِ  وَ إِنَّ کَثِیرًا مِّنَ الخُْلَطَاءِ لَیَبْغِى بَعْضُهُمْ عَلىَ‏ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَ قَلِیلٌ مَّا هُمْ  وَ ظَنَّ دَاوُدُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ رَاکِعًا وَ أَنَابَ (24/ص)

باور به تحقق عذاب در صورت تکذیب رسول

ص 453

إِن کلُ‏ٌّ إِلَّا کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ(14/ص)

باور به ضرورت تبلیغ رسالات الهی بدون ترس و واهمه و با تکیه به پشتوانه های الهی

ص 423

الَّذینَ یُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ یَخْشَوْنَهُ وَ لا یَخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اللَّهَ وَ کَفى‏ بِاللَّهِ حَسیباً (39)

باور به عدم جواز مومنین جهت مخالفت با امر رسول خدا

ص 423

وَ ما کانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَةٍ إِذا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً مُبیناً (36)

باور به اینکه اعطای علم و حکم از سوی خدا جزای احسان و نیکوکاری ولی خداست

ص 387

وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ اسْتَوى‏ آتَیْناهُ حُکْماً وَ عِلْماً وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (14)

باور به بی اثر بودن کلام شخصی همچون رسول خدا در مورد کسانی که نمی خواهند هدایت را بپذیرند

ص 384

إِنَّکَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى‏ وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرینَ (80)

وَ ما أَنْتَ بِهادِی الْعُمْیِ عَنْ ضَلالَتِهِمْ إِنْ تُسْمِعُ إِلاَّ مَنْ یُؤْمِنُ بِآیاتِنا فَهُمْ مُسْلِمُونَ (81)

ص 402 - عنکبوت 48 و 49

امی بودن پیامبر و نشان دادن اعجاز قرآن از این طریق.

فهم قرآنی نیازی به سواد خواندن و نوشتن ندارد.