#آیات مرتبط

رَبِّ فَلا تَجْعَلْنی‏ فِی‏ الْقَوْمِ‏ الظَّالِمینَ‏ (94 مومنون)

#آیات مرتبط

فَلْیُقاتِلْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ الَّذینَ یَشْرُونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا بِالْآخِرَةِ وَ مَنْ یُقاتِلْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ فَیُقْتَلْ أَوْ یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتیهِ‏ أَجْراً عَظیماً (74 نساء)

#آیات مرتبط

وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّکُمْ مِنْ أَرْضِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فی‏ مِلَّتِنا فَأَوْحى‏ إِلَیْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِکَنَ‏ الظَّالِمینَ (13 ابراهیم)

#آیات مرتبط

أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ نَصْرِهِمْ‏ لَقَدیر(39 حج)

#آیات مرتبط

وَ اذْکُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلیلٌ‏ مُسْتَضْعَفُونَ‏ فِی الْأَرْضِ تَخافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ فَآواکُمْ وَ أَیَّدَکُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُون‏ (26 انفال)

#آیات مرتبط

وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ (5 قصص)

#نکات تفسیری

ضمنا از این آیه چند نکته دیگر استفاده مى‏شود:

1- جهاد اسلامى همانطور که قبلا هم اشاره شد براى بدست آوردن مال و مقام و یا منابع طبیعى و مواد خام کشورهاى دیگر نیست، براى تحصیل بازار مصرف، و یا تحمیل عقیده و سیاست نمى‏باشد، بلکه تنها براى نشر اصول فضیلت و ایمان و دفاع از ستم دیدگان و زنان و مردان بال و پرشکسته و کودکان محروم و ستم دیده است و به این ترتیب جهاد دو هدف جامع دارد که در آیه فوق به آن اشاره شده یکى" هدف الهى" و دیگرى" هدف انسانى" و این دو در حقیقت از یکدیگر جدا نیستند و به یک واقعیت باز مى‏گردند.

2- از نظر اسلام محیطى قابل زیست است که بتوان در آن آزادانه به‏ عقیده صحیح خود عمل نمود، اما محیطى که خفقان آن را فرا گرفته و حتى انسان آزاد نیست بگوید مسلمانم، قابل زیست نمى‏باشد، و افراد با ایمان آرزو مى‏کنند که از چنین محیطى خارج شوند، زیرا چنین محیطى مرکز فعالیت ستمگران است.

قابل توجه اینکه" مکه" هم شهر بسیار مقدس و هم وطن اصلى مهاجران بود در عین حال وضع خفقان بار آن سبب شد که از خداى خود بخواهند از آنجا بیرون روند.

3- در ذیل آیه فوق چنین مى‏خوانیم مسلمانانى که در چنگال دشمن گرفتار بوده‏اند براى نجات خویش نخست تقاضاى ولى از جانب خداوند کرده‏اند و سپس نصیر براى نجات از چنگال ظالمان قبل از هر چیز وجود" رهبر" و سرپرست لایق و دلسوز لازم است و سپس یار و یاور و نفرات کافى، بنا بر این وجود یار و یاور هر چند فراوان باشد بدون استفاده از یک رهبرى صحیح بى‏نتیجه است.

4- افراد با ایمان همه چیز را از خدا مى‏خواهند و دست نیاز به سوى غیر او دراز نمى‏کنند و حتى اگر تقاضاى ولى و یاور مى‏نمایند از او مى‏خواهند.^[1]

#نکات تفسیری

پیام‏ها:

1- مسلمانان باید نسبت به هم، غیرت و تعصّب مکتبى داشته باشند و در برابر ناله‏ها و استغاثه‏ها بى تفاوت نباشند. ما لَکُمْ‏ ...

2- از اهداف جهاد اسلامى، تلاش براى رهایى مستضعفان از سلطه ستمگران است. «فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِینَ»

3- اسلام مرز نمى‏شناسد، هرجا که مستضعفى باشد، جهاد است. «وَ الْمُسْتَضْعَفِینَ»

4- ارتش اسلام باید به حدى مقتدر باشد که نجات بخش تمام محرومان جهان باشد. «ما لَکُمْ لا تُقاتِلُونَ»

5- در شیوه‏ى دعوت به جهاد، باید از عواطف مردم کمک گرفت. الْمُسْتَضْعَفِینَ‏ ... الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا ...

6- سرپرستى و ولایت بر مسلمانان باید از طرف خدا باشد. «مِنْ لَدُنْکَ وَلِیًّا»^[1]

#امام و آقا

آزادی را از دیدگاه یک تکلیف باید نگاه کنیم. اینجور نیست که بگوئیم خیلی خوب، آزادی چیز خوبی است، اما من این چیز خوب را نمیخواهم. نخیر، نمیشود، باید انسان به دنبال آزادی باشد؛ هم آزادی خود، و هم آزادی دیگران؛ نباید اجازه بدهد که کسی در استضعاف و ذلت و محکومیت باقی بماند. امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) فرمود: «لا تکن عبد غیرک و قد جعلک اللّه حرّا».قرآن هم فرموده است: «ما لکم لا تقاتلون فی سبیل اللّه و المستضعفین»؛یعنی شما موظفید آزادی دیگران را هم تأمین کنید، ولو با قتال؛ که حالا اینها دیگر بحثهای گوناگون است.[1]

#امام و آقا

جهاد اسلام در واقع کمک به ملّتهایى است که پشت پرده‌ى سیاستهاى استعمارى و استکبارى و استبدادى قرار داده شده‌اند که نور اسلام به اینها نرسد؛ نور هدایت به اینها نرسد. جهاد براى دریدن این پرده‌ها و این حجابها است؛ جهاد اسلامى این است. بحث اینکه آیا جهاد، دفاعى است یا ابتدائى است یا مانند اینها، بحثهاى فرعى است؛ بحث اصلى این است: ما لَکُم لا تُقاتِلونَ فى سَبیلِ اللهِ وَ المُستَضعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّسآءِ وَ الوِلدان؛(۱) چرا جهاد نمیکنید، مقاتله نمیکنید، نبرد نمیکنید در راه خدا - و بلافاصله [میگوید ]- و در راه مستضعفین، براى نجات مستضعفین؟ این احساس مسئولیّت است؛ یعنى شما برو جان خودت را به خطر بینداز و جانت را کف دستت بگیر در میدانهاى خطر، براى اینکه مستضعفان را نجات بدهى؛ معناى این، همان مسئولیّت است دیگر. یا این حدیث معروفِ «مَن اَصبَحَ وَ لَم یَهتَمَّ بِاُمورِ المُسلِمینَ فَلَیسَ بِمُسلِم»؛ و از این قبیل، فراوان آیات و روایاتى در متون اسلامى است که این جزو بیّنات اسلام است؛ یعنى اسلام انسان را این‌جور خواسته است که مسئول باشد؛ هم نسبت به خود، هم نسبت به نزدیکان خود، هم نسبت به جامعه‌ى خود، هم نسبت به بشریّت مسئول است. که حالا اگر بروید دنبال این فکر را در متون اسلامى بگیرید، چیزهاى عجیب‌وغریبى انسان مشاهده میکند از این اهتمام و از این احساس مسئولیّت.[1]

#امام و آقا

ما هر مقداری که بتوانیم از مظلوم حمایت میکنیم و هر مقداری که توانایی‌های ما و وسع ما باشد وظیفه‌ی ما است؛ اسلام به ما گفته است که «کُن للِظّالِمِ خَصماً وَ لِلمَظلومِ عَونا»- این سفارش امیرالمؤمنین است - ما نمیگوییم «اُنصُر اَخاکَ ظالِماً اَو مَظلوما» - این شعار جاهلی است؛ میگفتند اگر برادرت ظالم هم هست یا مظلوم است، باید از او دفاع کنی و حمایت کنی - قرآن این را نمیگوید؛ معرفت اسلامی این را منع میکند. نخیر؛ ظالم هر کسی بود باید با او مقابله کرد و جلوی ظلم او را گرفت؛ مظلوم هرکسی هست باید از او حمایت کرد.[1]

#روایات

عَنْهُ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ سَمَاعَةَ عَنْ عَمِّهِ عَاصِمٍ الْکُوزِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّ النَّبِیَّ ص قَالَ: مَنْ‏ أَصْبَحَ‏ لَا یَهْتَمُ‏ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِینَ‏ فَلَیْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلًا یُنَادِی یَا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ.[1]

#روایات

عن امیرالمومنین علیه السلام:... وَ کُونَا لِلظَّالِمِ‏ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ‏ عَوْنا ... [1]

#روایات

رسولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: مَن أخَذَ لِلمَظلومِ مِنَ الظَّالِمِ کانَ مَعِیَ فی الجَنَّةِ مُصاحِباً.[1]

#روایات

عن امیرالمومنین علیه السلام: إذا رأیت مظلوما فأعنه‏ على‏ الظّالم‏.[1]

#روایات

وَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عُمَرَ الْیَمَانِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَا مِنْ‏ مُؤْمِنٍ‏ یُعِینُ‏ مُؤْمِناً مَظْلُوماً إِلَّا کَانَ أَفْضَلَ مِنْ صِیَامِ شَهْرٍ وَ اعْتِکَافِهِ فِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ- وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَنْصُرُ أَخَاهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى نُصْرَتِهِ إِلَّا نَصَرَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَخْذُلُ أَخَاهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى نُصْرَتِهِ إِلَّا خَذَلَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ.[1]

#شعر و داستات

کوه باشی، سیل یا باران… چه فرقی می‌کند
سرو باشی، باد یا طوفان… چه فرقی می‌کند؟

مرزها سهم زمینند و تو اهل آسمان
آسمان شام با ایران چه فرقی می‌کند؟

قفل باید بشکند باید قفس را بشکنیم
حصر «الزهرا» و «آبادان» چه فرقی می‌کند؟

مرز ما عشق است هر جا اوست آن‌جا خاک ماست
سامرا، غزه، حلب، تهران چه فرقی می‌کند؟

هر که را صبح شهادت نیست شام مرگ هست
بی شهادت مرگ با خسران چه فرقی می‌کند؟

شعله در شعله تن ققنوس می‌سوزد ولی
لحظه آغاز با پایان چه فرقی می‌کند؟

سید محمدمهدی شفیعی

#شعر و داستان

باز از کرب و بلا  نغمه لا می‌آید
این صلا دم به دم از کرببلا می‌آید

یار می‌پرسد: در یاوری‌ام یاری هست؟
هله بشتابد هر جا که جگرداری هست

سر بیارید که سر می‌طلبد این جاده
ای خوش آن ره که در آن جاده شود سجاده

سر بیارید که سجده است، که سر می‌طلبد
جاده سجاده خون، مرد خطر می‌طلبد

جاده می‌خواند هنگامه دل‌ کندن ‌ها است
ای جماعت بشتابید که مولا تنها است

تیغ‌ها رقص‌کنان، جاده پر از شمشیر است
بشتابید همین لحظه که فردا دیر است

بشتابید که خون‌هاست به جوش آمده‌اند
بغض‌های همه عالم به خروش آمده‌اند

بشتابید شهیدان همه در میدانند
سر بیارید جز آن سر همه سرگردانند

آی ای  اهل ولا! همچو ولی برخیزید!
هر که خونخواه حسین است، علی! برخیزید!

شور فرمان نشور است ز خود باید کند
از سکون، از طمع، از حرص احد باید کند

آب یک جرعه بنوشید که سقا تشنه است
رودها هان بخروشید که دریا تشنه است

آب‌ها جمله مضاف‌اند تیمم  باید
هر چه پیدا شده جز عشق، همه گم باید!

آبها گِل شده ، گُلها همه زارِ عطش‌اند
باغ‌ها شعله‌کشان، رقص بهارِ عطش‌اند

هان دل از  شاید و اما و اگر بردارید
کعبه از بت شده پر باز تبر بردارید!

در یمن آه اویس قرنی شعله‌ور است
جاده ها سفره خونند، زمان سفر است

پیر ما گفت پر از عزم جوانی باشید
سر پر شور حسین همدانی باشید!

آسمان پشت سر یار خراسانی ماست
بادها جمله به فرمان سلیمانی ماست

پا به دریا بگذارید شناور باشید
صولت "مهدی لطفی نیاسر" باشید

شاهد اینکه ز ما ترس و تعلق دور است
تن بی سر شده اصغر پاشاپور است

در شب غیبت دیدار عجب شیرین است
حجت این سخنم خنده "بدر الدین" است

عقل سرخ است که تابیده، حلب توفانی است
شیخ اشراق زمانه علی  زنجانی است

همه هستند، شهیدان همه در این راهند
همه هستند شهیدان و تو را می‌خواهند

بشتابید همه نیزه‌سواران رفتند
بشتابید ابوحامد و یاران رفتند

ای خوشا معرفت لحن خراسانی‌ها
بامیانی‌ها، طوسی‌ها، یمگانی‌ها

حرف فردوسی بر خاک نخواهد ماندن
"گنگ دژهوخت" به ضحاک نخواهد ماندن

رستم است اینکه پر از غیرت حیدرخوانی است
آرش است اینکه شبیه "حسن تهرانی" است

باز "بافنده" پر از شور رجزخوانی‌ها است
"فاتح" است اینکه علمدار خراسانی‌ها است

صدرزاده است که طنازی او گل کرده است
"حاج احمد" هوس ذکر توسل کرده است

فاطمیون همه دل‌های حسینی دارند
زینبیون جگر از عشق  خمینی دارند

می‌رسیم ای قدس همپای شهیدان به حرم
مغنیه، احمدی روشن و الله کرم

قدس در راه تو ما نیز شهید حرمیم
با "حسین قمی" و با "حججی" هم قدمیم

نعره حیدری زینبیون رایت ماست
چشم "فرمانده مطهر" همه سو حجت ما است

"حاج حیدرها" سر مست جنون می‌آیند
از ره شام بلا زینبیون می‌آیند

عشق می‌بارد سرها به تماشا مستند
دل بریدند ز خود تا به خدا پیوستند

هر که دارد سر همراهی سر بسم الله
هر که دارد جگر خوف و خطر بسم الله!

قدس ای قبله اول! خط پایانی تو
مقصد قافله هند و خراسانی تو!

فرصت خواستن خون خدایی ای قدس
قدس رؤیای دل‌انگیز شهیدانی تو

لحظه روشن معراج بشر  خلوت توست
آخرین مرحله هجرت انسانی تو

علی‌محمد مؤدب

#شعر و داستان

آی چاووش بخوان! موسم چاووشی‌ها است
نوبت باده گلرنگ خطرنوشی‌ها است

آی چاووش بخوان بانگ حسینی امشب
یادی از قدس کن و شور خمینی امشب

آی چاووش بخوان شور حجاز است این جا
دل سوی قبله اول به نماز است این جا

ما همه گوش به زنگیم و همه چشم به راه
هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

شام از کرب و بلا می‌گذرد، می‌دانی؟
قدس از خون خدا می‌گذرد، می‌دانی؟

قدس طشتی است پر از خون حسین(ع) و یحیی
سنگ‌فرشش همه خونین شده در عاشورا

قدس خود جوشش خون سر یحیای نبی است
قدس خود شام غریبان حسین ابن علی ست

هله چاووش ببین! لشکر شام است این جا
بر سر نیزه سر پاک امام است این جا

گرد گودال پر از کوفی و شامی شده است
قدس بازیچه ی یک مشت حرامی شده است

گرد گودال پر از شمر و سنان می‌بینم
گرگ‌ها را همه در رخت شبان می‌بینم

قبله اول ما خانه دزدان شده است
شام یک بار دگر باز چراغان شده است

قدس چاهی شده و یوسف ما در چاه است
هان به شب تاب بگو عمر شما کوتاه است

ماه در چاه به زندان شما می‌خندد
به شب شوم پریشان شما می‌خندد

خبر تازه چه داری هله چاووش بگو
همه تن عقل و جنونم، همه تن هوش بگو

هله چاووش بگو از دل طوفانی ما
خبر تازه چه داری ز سلیمانی ما؟

 کشتی نوح  رها در دل طوفانی ما است
سند قدس همین خون سلیمانی ما است

خبر این است سلیمان سوی قدس آمده است
یوسف از مصر  به  کنعان سوی قدس آمده است

خبر این است که داوود زره ساخته است
موسی از طور به همراهی‌مان تاخته است

آسمان باز  همه طیر ابابیل  شده ست
شام تا قدس پر از لشکر سجیل شده ست

بر سر شام یزیدان هله فریاد شویم
خطبه ی شب شکن حضرت سجاد شویم

شام، قدس است و شما شب شکنانید همه
هان نترسید! بتازید و بمانید همه

هله چاووش بخوان صبح ظفر نزدیک است
شام می‌لرزد و لبخند سحر نزدیک است

آه زینب! به سوی شام تو خواهیم آمد
همه با پرچمی از نام تو خواهیم آمد

بعد عباس علی باز علمدار توایم
اذن میدان بده ای سرور ما! یار توایم

این همه یار و علمدار، چه می‌فرمایی؟
سید و سرور و سالار!! چه می‌فرمایی؟

هله ای قوم مبادا ز سر اندیشه کنید
روز میدان شده در خون خدا ریشه کنید

دست از سر نشناسید چو عباس علی
لحظه‌ای دل بسپارید به اخلاص علی(ع)

هله یاران علی(ع) یار شما باد علی(ع)
قدس تیغی است که در دست شما داد علی(ع)

مگذارید زمین تیغ علی (ع) را امروز
مرد خالی نکند پشت ولی را امروز

ما همه پشت علی(ع) پشت ولی اللهیم
همه از عاقبت راه علی(ع) آگاهیم...

علیرضا قزوه

#امام و آقا

ملت و دولت و مجلس و ارتش و سایر قواى مسلح ایران که امروز با وحدت اسلامى و انسجام الهى صف واحد هستند مصمم‏اند که در مقابل هر قدرت شیطانى و متجاوز به حقوق انسانها بایستند و از مظلومان دفاع نمایند، و تا برگشت قدس و فلسطین به دامن مسلمین، از لبنان و قدس عزیز پشتیبانى نمایند.[1]

#شعر و داستان

#امام و آقا

برای امیرالمؤمنین اجرای عدالت و دفاع از مظلوم و سرسختی با ظالم - هرکه می‌خواهد، باشد؛ یعنی ظالم، هر که باشد و مظلوم، هر که باشد - مهم بود. امیرالمؤمنین برای دفاع از مظلوم، شرط اسلام را نگذاشته است. آن امیرالمؤمنینِ پایبند به اسلام، آن مؤمن درجه‌ی یک، آن بزرگترین سردار فتوحات اسلامی، برای این‌که از مظلوم دفاع کند، شرط مسلمانی را قرار نداده است. در قضیه‌ی «انبار» - که از شهرهای عراق است - عدّه‌ای از طرف حکومت شام رفتند حاکم منصوبِ امیرالمؤمنین را در این شهر به قتل رساندند، به مردم حمله کردند، به غارت خانه‌های آنها پرداختند و عدّه‌ای را کشتند و برگشتند. امیرالمؤمنین در خطبه ای که به این مناسبت خوانده است - که یکی از خطبه‌های تکان‌دهنده‌ی نهج‌البلاغه، همین خطبه‌ی جهاد است؛ «فانّ الجهاد باب من ابواب الجنّة»؛ می‌خواهد مردم را به حرکت کردن در راه مقابله‌ی با این ظلم بزرگ تحریک کند - این‌طور می‌فرماید: «ولقد بلغنی انّ الرّجل منهم کان یدخل علی المرأة المسلمة و الأخری المعاهدة»؛ به من خبر رسیده است که مردان غارتگر آن گروه، وارد خانه‌هایی می‌شدند که زنان مسلمان یا زنان یهودی و مسیحی و مجوسی - معاهد - در این خانه‌ها بودند. برای امیرالمؤمنین فرقی نمی‌کند زنی که مورد تهاجم قرار گرفته، اهل کتاب است - یهودیّه است یا مسیحیّه است یا مجوسیّه است - یا زن مسلمان است. با یک زبان از اینها یاد می‌کند. «فینتزع حجلها و قلبها و قلائدها و رعثها»؛ آن فرد مهاجم می‌آمد گوشواره و دستبند و سینه‌بند و طلاها و خلخالهای زنان را بیرون می‌کشید؛ «ما تمتنع منه الّا بالاسترجاع و الاسترحام»؛ که این زن مسلمان یا غیرمسلمان، در مقابل این مهاجم، هیچ وسیله‌ی دفاعی جز التماس کردن نداشت. امیرالمؤمنین بعد می‌فرماید: «فلو انّ امرأً مسلما مات من بعد هذا اسفا ما کان به ملوما»؛ اگر یک انسان مسلمان از تأسّف و غصّه‌ی این حادثه بمیرد، نباید او را ملامت کرد؛ «بل کان به عندی جدیرا»؛ به نظر من شایسته است که هر غیرتمندی، از چنین حوادثی دق کند و بمیرد![1]

#نظر شخصی و بیان مصادیق

امام بزرگوار در طول این سالیان دراز از فلسطین حمایت کرد، دفاع کرد. از فلسطین دفاع کرد، از افغانستان دفاع کرد. آن روزی که شوروی‌ها وارد افغانستان شدند، با اینکه ما گرفتار دشمنی آمریکا بودیم - دولتها معمولاً در این مواقع که با یک طرف گرفتاری دارند، با طرف دیگر میسازند - امام بزرگوار در همان حال در مقابل شوروی موضع قاطع گرفت، که این موضع قاطع را حتّی بعضی از دولتهایی که گرایش غربی داشتند هم نگرفتند امّا امام بزرگوار بدون هیچ ملاحظه‌ای از ملّت افغانستان حمایت کرد، از ملّت لبنان حمایت کرد، فلسطینی‌ها را با کمال صمیمیّت مورد حمایت خودش قرار داد. این منطق امام است در مورد مقابله‌ی با استکبار. با این منطق امروز میشود قضایای دنیا را شناسایی کرد، موضع درست را میشود فهمید. امروز ما به همان اندازه‌ای که با رفتار وحشیانه و ظالمانه‌ی جریان داعش در عراق و در سوریه مخالفیم، به همان اندازه با رفتار ظالمانه‌ی پلیس فدرال آمریکا در داخل کشورشان مخالفیم - اینها هر دو مثل هم هستند - به همان اندازه با محاصره‌ی غزّه که محاصره‌ی ظالمانه‌ای است علیه مردم مظلوم غزّه مخالفیم، به همان اندازه با بمباران مردم مظلوم و بی‌پناه یمن مخالفیم، به همان اندازه با سخت‌گیری‌هایی که علیه مردم بحرین به‌وجود می‌آید مخالفیم، به همان اندازه با حمله‌ی هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا به مردم در افغانستان و در پاکستان مخالفیم. این منطق، منطق امام است. هرجا ظلم هست دو طرف وجود دارد: ظالم و مظلوم؛ ما طرف‌دار مظلومیم، مخالف با ظالمیم؛ این موضع‌گیری‌ای است که امام بصراحت انجام میداد و این یکی از خطوط اصلی است. [1]

قبلی با محوریت شهدای مدافع حرم بوده.

#نظر شخصی و بیان مصادیق

روز قدس و مسئله فلسطین

در آستانه‌ی روز قدسیم؛ روز قدس بسیار مهم است. صرفاً این نیست که ما از یک ملّت مظلومی که از میهن خود و از خانه‌ِی خود رانده شده داریم دفاع میکنیم؛ ما در واقع داریم با این کارمان با یک نظام سیاسی ظالمانه و استکباری مبارزه میکنیم. امروز دفاع از فلسطین، دفاع از حقیقت است؛ حقیقتی بسیار گسترده‌تر از مسئله‌ی فلسطین. امروز مبارزه‌ی با رژیم صهیونیستی مبارزه با استکبار است، مبارزه با نظام سلطه است. همچنان‌که می‌بینید شما که علیه رژیم صهیونیستی حرف میزنید، آن مسئول و سیاستمدار آمریکایی، احساس دشمنی و خصومت با شما میکند؛ احساس میکند که به او ضربه زده‌اید؛ واقع قضیّه هم همین است. بنابراین روز قدس را باید بزرگ دانست، راهپیمایی روز قدس هم خیلی مهم است.[1]