نور در حرم نور

- لباس، زمانى نعمت الهى است که بدن را بپوشاند. «یُوارِی سَوْآتِکُمْ»

- پوشش وپوشاندن کار خداست، «أَنْزَلْنا عَلَیْکُمْ لِباساً یُوارِی»، ولى برهنگى‏ و برهنه کردن کار شیطان است. فَوَسْوَسَ‏ ... لِیُبْدِیَ لَهُما ما وُورِیَ عَنْهُما مِنْ سَوْآتِهِما

- لباس، نعمت الهى است، «لِباساً یُوارِی» و برهنگى و خلع لباس، کیفر گناه. «فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما»

- آن گونه که در لباس مادى، پوشش عیوب، حفاظت از سرما و گرما و زیبایى مطرح است، تقوا هم عامل پوشش عیوب است، هم نگهدارنده از گناه و هم مایه‏ى زیبایى معنوى انسان مى‏باشد. «لِباسُ التَّقْوى‏»

- هرگونه برنامه و تبلیغاتى که به برهنگى‏ بیانجامد، شیطانى است. لا یَفْتِنَنَّکُمُ الشَّیْطانُ‏ ... یَنْزِعُ عَنْهُما لِباسَهُما

- هدف شیطان، برهنگى زن و مرد در برابر یکدیگر است. «لِیُرِیَهُما سَوْآتِهِما»

- برهنگى، نشانه‏ى عدم ایمان و سلطه‏ى شیطان است. یَنْزِعُ عَنْهُما لِباسَهُما ... أَوْلِیاءَ لِلَّذِینَ لا یُؤْمِنُون‏

-برهنگى‏ ارزش نیست، بهشتیان هم لباس دارند. «لِباسُهُمْ فِیها حَرِیرٌ»

در ماه رمضان چند تا دعا را همیشه مى‏کنیم. مى‏گوییم: «اللَّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیَان» (المصباح کفعمى/ ص 617) خدایا هر برهنه‏اى را بپوشان. پیداست که برهنه پوشاندن یکى از کمالاتى است که ائمه ما پشت سر هر نماز دست‏ها را بالا مى‏فرمودند: خدایا برهنه‏ها را بپوشان.

#مشکل مدرنیته در حجاب

در یک نقش، زنان به مثابه کالا ظهور پیدا می کنند و نگاه به زن نگاه به شیئی است که می شود آن را مصرف کرد؛ زن، به مثابه نوعی ابزار است که می توان آن را تملک کرد. با وجود این که ادعا می شود در دنیای مدرن و در سایه گفتمان مدرنیته، نگاه انتقادی نسبت به ابزاری بودن زنان وجود دارد امّا می بینیم نگاه ابزاری و تملکی نسبت به زنان وجود دارد و اتفاقاً این نگاه روزبه روز بسط و عمق پیدا می کند. وقتی زن به مثابه کالا در جامعه مورد توجه قرار می گیرد، داشتن زنان زیبا با آرایش خاص خود نیز تظاهر می شود. بسیار مشاهده شده که در کلان شهرها، زنانی در پاسخ به چرایی بدحجابی شان، خواسته همسران شان را دلیل دانسته اند. به یک معنا، آن چه در گذشته نقطه حساسیت مردان بود، امروزه به مایه مباهات و افتخار بدل شده است. یکی از آداب اجتماعی جامعه مدرن و بعضی از کلان شهرها، این است که باید در حضور جمع، از ظاهر همسر افراد تعریف کرد و اگر این گونه نشود، مصداق بی شخصیتی و مبادی آداب نبودن تلقی می شود. مصرف تظاهری از این دیدگاه، در ناحیه مصرف خود زنان، مصرف زیبایی های زنان و مصرف پوشش زنان به مثابه یک کالا برای تصاحب یک موقعیت یا منزلت اجتماعی تصویر می شود.