نور در حرم نور

#آیه:اتامرون الناس بالبر و تنسون انفسکم و انتم تتلون الکتاب افلا تعقلون

#وَ قَالَ ع‏ مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ‏ إِمَاماً- [فَعَلَیْهِ أَنْ یَبْدَأَ] فَلْیَبْدَأْ بِتَعْلِیمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِیمِ غَیْرِهِ وَ لْیَکُنْ تَأْدِیبُهُ بِسِیرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِیبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِه‏

# أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی‏ وَ اللَّهِ‏ مَا أَحُثُّکُمْ‏ عَلَى طَاعَةٍ إِلَّا وَ أَسْبِقُکُمْ إِلَیْهَا وَ لَا أَنْهَاکُمْ عَنْ مَعْصِیَةٍ إِلَّا وَ أَتَنَاهَى قَبْلَکُمْ عَنْهَا (نهج البلاغه) ای مردم به خدا سوگند من شما را به هیچ طاعتی ترغیب نمی کنم مگر اینکه خودم پیش از شما به آن عمل می نمایم و شما را از هیچ معصیتی باز نمی دارم مگر اینکه خودم پیش از شما از آن دوری می جویم.

#عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ : قُلْتُ لَهُ کَیْفَ یَنْبَغِی لَنَا أَنْ نَصْنَعَ فِیمَا بَیْنَنَا وَ بَیْنَ قَوْمِنَا وَ بَیْنَ خُلَطَائِنَا مِنَ النَّاسِ مِمَّنْ لَیْسُوا عَلَى أَمْرِنَا ؟
فَقَالَ : ( تَنْظُرُونَ إِلَى أَئِمَّتِکُمُ الَّذِینَ تَقْتَدُونَ بِهِمْ فَتَصْنَعُونَ مَا یَصْنَعُونَ فَوَ اللَّهِ(مربی باید الگو باشد)

لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکَرَ اللَّهَ کَثیراً (21)

قَدْ کانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فی‏ إِبْراهیمَ وَ الَّذینَ مَعَهُ 

آ.مظاهری:حضرت‌ امام‌ (رضوان‌ الله تعالی‌ علیه)، این‌ ده‌ چهارده‌ سال‌ که‌ من‌ درس‌ ایشان‌ رفتم‌، همه‌ ساله‌، سالی‌ دو - سه‌ مرتبه‌ در وقتی‌ که‌ ماها می‌خواستیم‌ متفرق‌ بلاد [شویم]، ایشان‌ می‌فرمودند که‌ مواظب‌ باشید، هر کجا بروید مردم‌ شما را اسلام‌ می‌دانند، اگر خدای‌ نکرده‌ یک‌ کاری‌ بکنید که‌ توهین‌ به‌ روحانیت‌ بشود، توهین‌ به‌ اسلام‌ بشود، ایشان‌ می‌فرمودند که‌ این‌ «ذنب‌ لا یغفر» است‌... بعد می‌فرمودند که‌ ما راجع‌ به‌ خوراکمان،‌ راجع‌ به‌ مسکنمان،‌ راجع‌ به‌ رفت‌ و شدمان‌، راجع‌ به‌ نشست‌ و برخاست‌ با زنها، راجع‌ به‌ زبانمان،‌ چشم‌ مان،‌ مردم‌ روی‌ همه اینها نظارت‌ دارند و اگر چشم‌ ما مثل‌ چشم‌ چرانها؛ زبان‌ ما مثل‌ مردم‌ لاابالی،‌ ابهت‌ غیبت‌ را از دلها ببریم؛‌ اگر ما در حلال‌ و حرام‌ مثل‌ مردم‌ باشیم‌ و بالاخره‌ اگر ما نیز هم‌دوش‌ با جلسه‌ آنها که غیبت‌ می‌کنند، ما هم‌ بشنویم‌ [و] خودمان‌ هم‌ یکی‌ به‌ آن‌ اضافه‌ کنیم‌؛ معلوم‌ است‌ [که] این‌ سد راه‌ اسلام‌ است‌، معلوم‌ است‌ این‌ ظلم‌ به‌ دین‌ است‌...

قال الصادق علیه السلام: ثُمَّ قَالَ یَا شَقْرَانِیُّ إِنَّ الْحَسَنَ‏مِنْ کُلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ إِنَّهُ مِنْکَ أَحْسَنُ لِمَکَانِکَ مِنَّا وَ إِنَّ الْقَبِیحَ مِنْ کُلِّ أَحَدٍ قَبِیحٌ وَ إِنَّهُ مِنْکَ أَقْبَح‏ (بحار) کسی که خود را دعوت کننده به خد میداند هیمن نسبت را با خدا دارد)

#روایت:فقط دانستن کافی نیست، از امیر المومنین ع: «بحسن العمل تجنی ثمرة العلم، لا بحسن القول; ثمر بخشی علم به نیکو عمل کردن است نه به حسن گفتار.»

#کسی که دیگران را امر کند ولی خودش عمل نکند: مقام معظم رهبری اگر خدای نکرده دل با زبان همراه نباشد، آن‌گاه انسان مشمول این جمله می‌شود که «لعن اللَّه الامرین بالمعروف التّارکین له». کسی که مردم را به نیکی امر می‌کند، اما خود او به آن عمل نمی‌کند؛ مردم را از بدی نهی می‌کند، اما خود او همان بدی را مرتکب می‌شود؛ چنین شخصی مشمول لعنت خدا می‌شود و سرنوشت بسیار خطرناکی خواهد داشت.۱۳۷۹/۰۹/۲۵(اصل روایت در نهج البلاغه است)