نور در حرم نور

.... نمونه

آرى بى‏نیاز حقیقى و قائم بالذات در تمام عالم هستى یکى است، و او خدا است، همه انسانها بلکه همه موجودات سر تا پا نیازند و فقر و وابسته به آن وجود مستقل که اگر لحظه‏اى ارتباطشان قطع شود هیچند و پوچ. ...

بنا بر این انسانها نیازمند به او هستند و نه غیر او، و لذا هرگز نباید سر تعظیم و تسلیم بر آستان غیر او بگذارند، و رفع نیازمندى خود را از غیر او بطلبند، که آنها نیز همه مانند خودش نیازمند و محتاجند، حتى بزرگداشت پیامبران الهى و پیشوایان حق به خاطر آن است که فرستادگان و نمایندگان اویند نه اینکه از خود استقلال دارند.

بنا بر این او هم" غنى" است و هم" حمید" یعنى در عین بى‏نیازى آن قدر بخشنده و مهربان است که شایسته هر گونه حمد و سپاسگزارى است، و در عین بخشندگى و بنده‏نوازى از همگان بى‏نیاز مى‏باشد.

توجه به این واقعیت دو اثر مثبت در انسانهاى مؤمن مى‏گذارد، از یک سو آنها را از مرکب غرور و خود خواهى و طغیان پیاده مى‏کند، و به آنها هشدار مى‏دهد که چیزى از خود ندارند که به آن ببالند، هر چه هست امانتهاى پروردگار نزد آنهاست.

و از سوى دیگر دست نیاز به درگاه غیر او دراز نکنند، و طوق عبودیت غیر اللَّه را بر گردن ننهند، از رنگ همه تعلقات آزاد باشند تا همگان غلام همتشان گردند.

مؤمنان با این دید و جهان بینى هر چه در عالم مى‏بینند از پرتو وجود او مى‏دانند، و هرگز توجه به اسباب آنها را از" مسبب الاسباب" غافل نمى‏کند.

.... آیات مرتبط

أَ لَمْ یَأْتِکمُ‏ْ نَبَؤُاْ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن قَبْلُ فَذَاقُواْ وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَ لهَُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ(5)ذَالِکَ بِأَنَّهُ کاَنَت تَّأْتِیهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالُواْ أَ بَشَرٌ یهَْدُونَنَا فَکَفَرُواْ وَ تَوَلَّواْ  وَّ اسْتَغْنىَ اللَّهُ  وَ اللَّهُ غَنىِ‏ٌّ حَمِیدٌ(6)

وَ أَمَّا مَن بخَِلَ وَ اسْتَغْنىَ‏(8)وَ کَذَّبَ بِالحُْسْنىَ‏(9)فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى‏(10)

کلاََّ إِنَّ الْانسَانَ لَیَطْغَى(6)أَن رَّءَاهُ اسْتَغْنىَ(7)

إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً وَ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ (116)

إِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنْکُمْ وَ لا یَرْضى‏ لِعِبادِهِ الْکُفْرَ وَ إِنْ تَشْکُرُوا یَرْضَهُ لَکُمْ وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏ ثُمَّ إِلى‏ رَبِّکُمْ مَرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (7)

ذلِکَ بِأَنَّهُ کانَتْ تَأْتیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَقالُوا أَ بَشَرٌ یَهْدُونَنا فَکَفَرُوا وَ تَوَلَّوْا وَ اسْتَغْنَى اللَّهُ وَ اللَّهُ غَنِیٌّ حَمیدٌ (6)

وَ قالَ مُوسى‏ إِنْ تَکْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ حَمیدٌ (8)

یَوْمَ لا یُغْنی‏ مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئاً وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ (41)

....نکته

الف)دو عامل در طغیان انسان تاثیرگذار است:

1-در خود احساس قدرت و توان کند و آن قدرت را از خود ببیند به طوریکه قدرتش امکان قطع شدن ندارد2- قدرت بالاتری که می تواند با آن مقابله کند(در حال و آینده) وجود ندارد

ب) این عامل فقط در کفار وجود ندارد. رگه های از آن نیز در بین ما هم یافت می شود(اگرچه بدانیم ما فقیر به خدا هستیم اما چون باور  نداریم در عمل کفر عملی داریم)مثلا:

خانواده: کسیکه به دیگری زور می گوید یا کتک می زند خدا را محیط بر خود نمی بیند

کسی که نسبت به اموال عمومی و حق الناس کوتاهی می کند

کسی که در انجام وظیفه نسبت به ولی الهی کوتاهی می کند