نور در حرم نور

در این آیه خداوند از کسانی نام میبرد که به زبان میگویند ایمان آورده ایم اما به محض اذیت دیدن در راه خدا از مسیر بازمیگردند ، و از آن طرف به محض رسیدن نفعی به جامعه مؤمنین میگویند ما هم با شما در یک تیم بودیم.

متأسفانه برخی رَجل سیاسی هستند در زمان افتتاح پروژه ها بیشتر دیده میشوند تا در زمان اخذ تصمیمهای سخت در برابر مشکلات.

وقتی فناوریهای هسته ای، نظامی، نانو و امثالهم بر اثر سختی کشیدن عده ای از مؤمنین واقعی و مجاهدین به ثمر میرسد ندای ما میتوانیم سر میدهند ولی وقتی زمان هزینه کردن برای انقلاب و مقابله با استکبار میشود میگویند ما نمیتوانیم، ما در فناوری و در همه عرصه ها عقبیم و باید وابسته باشیم

#حدیث نمونه های صبر در طاعة الله

ٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَ‏ أَشَدَّ النَّاسِ‏ بَلَاءً الْأَنْبِیَاءُ ثُمَّ الَّذِینَ یَلُونَهُمْ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ.؛ از همگان مبتلاتر، پیامبران اند و سپس آنانکه به ایشان نزدیکترند هر که همانندتر مبتلاتر

کتاب کافی

«َ خُضِ‏ الْغَمَرَاتِ‏ إِلَى‏ الْحَقِ‏ وَ لَا تَخَفْ فِی اللَّهِ لَوْمَةَ لَائِمٍ 

؛ در راه حق قدم در گرداب های بلا بنه و در آن فرو برو» 

خود ائمه اطهار (ع) در برابر انواع سختی ها و مشکلات و مصائبی که در راه تبلیغ و دفاع از اسلام ناب بر ایشان وارد شد، صبر کردند و در این راه استقامت ورزیدند. در زیارت جامعه کبیره خطاب به ایشان می خوانیم: 

«و بذلتم أنفسکم فی مرضاته و صبرتم على ما أصابکم فی جنبه؛ و خود را در راه کسب خشنودی او فدا کردید و بر ناگواری هایی که در این راه برایتان پیش آمد، صبر کردید».

نمونه واضح آن حضرت علی ع 

با اینکه حق وی غصب شد و حرمت خانه و ناموس او شکسته شد اما در راه حق صبر کردند.

(شاید بخاطر سنی ها نشه اینو تو tv گفت )

صرفا در صورت ورود به وادی حق گرایی و صبر در مصائب است که منفعتی حاصل میشود به فتوای سعدی:

حبیب بن مظاهر، یکى از یاران امام حسین (ع) در میدان جنگ، دشمنان اسلام را در رجز خود مخاطب قرار داده چنین مى گوید:

 «انتم اعد عدة واکثر ونحن اوفى منکم و اصبر؛ هر چند شماره شما از ما بیش تر و تجهیزات جنگى شما کامل تر است، ولى وفا و استقامت ما از شما افزون تر مى باشد».

امام باقر (ع) به وسیله پدران بزرگوارش از رسول خدا نقل مى فرماید که: «روز قیامت منادى حق ندا مى دهد: اهل صبر و پایدارى کجا هستند؟ دسته اى از بندگان خدا بر مى خیزند، ملایکه به سوى ایشان مى روند و مى پرسند: شما چه صبری کردید؟ جواب مى دهند: ما در فرمانبرى فرمان هاى خدا پایدارى کردیم؛ آن گاه منادى از طرف خدا صدا مى زند: این بندگان من راست مى گویند، راه آن ها را باز کنید که بدون باز خواست داخل بهشت شوند».

رسول خدا (ص) فرمود: «المؤمن اشد فی دینه من الجبال الراسیة و ذلک ان الجبل قد ینحت منه و المؤمن لایقدر احد على ان ینحت من دینه شیئا؛ پایدارى مؤمن در حفظ ایمان خود از کوه هایى که به زمین ریشه دوانیده بیش تر و استوارتر است؛ زیرا از کوه تراشیده مى شود، ولى کسى را توانایى آن نیست که اندکى از دین مؤمن بکاهد.» مؤمن از همه چیز دست بر مى دارد تا دینش سالم بماند، نه مانند آن جنایت کار متملق که براى تقرب به منصور، دست از دین خود بکشد.

امام کاظم (ع) می فرمایند: «یا هشام! اصبر على طاعة الله، و اصبر عن معاصی الله فإنما الدنیا ساعة، فما مضى منها فلیس تجد له سرورا و لا حزنا، و ما لم یأت منها فلیس تعرفه. فاصبر على تلک الساعة التی انت فیها، فکأنک قد اغتبطت؛ اى هشام! بر طاعت خدا صبور باش، و از نافرمانى او خوددارى کن، که دنیا یک ساعت است، زیرا از گذشته آن اکنون نه شادیى دارى و نه غمى، و از آینده آن آگاه نیستى که چه خواهد شد؛ پس بر این ساعتى که در آنى صبور باش (و در آن بکوش)، چونان که گویى وقت خوشى و شادى تو است. در صورت این صبر و پایداری است که، درهاى رحمت حق بر او گشوده خواهد شد و باران رحمت بى حسابش بر وى باریدن خواهد گرفت». آن هنگام است که هر دورى بر او نزدیک و هر دشوارى، آسان مى شود. آن وقت است که بزرگ ترین نقطه اتکا و بهترین پشتیبان را براى خود به دست آورده است و هر قدمى که به سوى هر هدفى بر مى دارد، از دیگران محکم تر و استوارتر است. آن وقت است که آسایش دنیا و آخرت را براى خود مهیا نموده است و مسلمانانى را که در گرداب هاى نابودى افتاده اند نجات مى بخشد و به راه راست راهنمایى شان مى کند. قرآن مجید مى فرماید: «وان لو استقاموا على الطریقة لاسقیناهم ماء غدقا؛ هر گاه افراد باایمان بر طریقه حق پایدارى کنند آب فراوان به آنها مى نوشانیم (در رزق و روزی آنها توسعه می دهیم)» (جن/ 16).

خباب بن ارت که از مسلمانان فداکار و در شمار اولین کسانی که به دعوت اسلام گرویده و در ردیف پذیرندگان نهضت درآمده بودند محسوب می شد و به جرم ایمان از بخش مهمی از دارائی خود محروم گشته بود، روزی بر اثر فشار شدیدی که بر او وارد می آمد به پیامبر اکرم (ص) شکوه برد. خود او چنین نقل می کند: پیامبر ردای خود را متکا ساخته و در کنار خانه ی کعبه تکیه داده و نشسته بود هنگامی که سخن مرا شنید راست نشست و در حالیکه رنگش برافروخته بود گفت: پیشینیان شما را گاهی زیر اره ی آهنین چنان می افکندند که اره تمام گوشت و پوست و رگ آنان را تا استخوان می درید و از دین برنمی گشتند و حتی گاهی با اره آنان را دو نیم می کردند. خدا این کار را به پایان خواهد برد تا جائیکه سواره ای از صنعاء تا حضرموت براند و بر اثر سیطره ی حکومت اسلامی و تشکیل نظام اسلامی راهها چنان امن و امان باشد که بر خویشتن از کسی جز خدا و بر گله ی گوسفندش از چیزی جز گرگ نهراسد!

. در نامه امام حسین (ع) به کوفیان می خوانیم: «الناس عبید الدنیا و الدین لعق على السنتهم، یحوطونه ما درت معایشهم فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون؛ مردم بنده زر خرید دنیا می باشند. دین محل لیسیدن زبان ایشان است. مردم تا آن موقعى دیندار هستند که معیشت آنان تأمین شود، اما وقتى به وسیله بلا مورد آزمایش قرار بگیرند دین داران قلیل و اندک خواهند بود.»

اصبغ بن نباته که از یاران علی (ع) است از قول آن حضرت درباره صبر چنین قضاوت می کند: « الصبر صبران: صبر عندالمصیبه، حسن جمیل و احسن من ذلک الصبر عند ما حرم الله علیک؛ صبر بر دو گونه است: یکی صبر بر مصیبت ها و این بسی نیکو و شیوا است. و از آن بهتر و شیواتر صبر کردن در برابر کارهایی است که خداوند بر تو حرام و ممنوع ساخته است.»