نور در حرم نور

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ

... المیزان

الإحلال هو الإباحة الملازمة لعدم المبالاة بالحرمة و المنزلة، و یتعین معناه بحسب ما أضیف إلیه: فإحلال شعائر الله عدم احترامها و ترکها.

الشعائر جمع شعیرة و هی العلامة  و کان المراد بها أعلام الحج و مناسکه.

..... آیات مرتیط

ذلِکَ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ (32)

إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّه

وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَکُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّه

.... مجمع البیان

شان نزول

امام باقر علیه السلام فرمود: این آیه، در باره مردى از بنى ربیعه، نازل شده است، بنام «حطم» سدى گوید: حطم بن هند بکرى براى دیدار پیامبر گرامى اسلام، به مدینه آمد. وى اسبش را در خارج مدینه رها کرد و خود خدمت پیامبر رسید. پیامبر قبل از ورودش فرموده بود: امروز مردى از بنى ربیعه، بسوى شما آید که از زبان شیطان سخن گوید هنگامى که وارد شد، گفت: تو مردم را بچه دعوت مى‏کنى؟ پیامبر او را پاسخ داد.

گفت: مرا مهلت ده، شاید اسلام آورم. من باید در این خصوص، با اشخاصى مشورت کنم، سپس خارج شد. پیامبر فرمود: «او با کفر نزد ما آمد و با غدر و نیرنگ، از پیش ما رفت!». او پس از خروج از مدینه، به تعدادى گوسفند، بر خورد که آنها را در حالى که رجز مى‏خواند به سرقت برد. مى‏گفت:

         قد لفّها اللیل بسواق حطم             لیس براعى ابل و لا غنم‏

         و لا بجزّار على ظهر و ضم             باتوا نیاماً و ابن هند لم ینم‏

         بات یقاسیها غلام کالزلم             خدلّج الساقین ممسوح القدم‏

 یعنى: مردى خشن- که چوپان شتر و گوسفند نبود و قصابى نمى‏کرد- گوسفندان را شبانگاه بربود. آنها بخفتند ولى پسر هند، نخسبید. پسرى همچون تیر بى پر- که ساقهایش گوشتى و قدمهایش هموار بود- از آنها نگهدارى مى‏کرد.

سال دیگر، در حالى که قربانیان قلاده بگردن، همراه داشت، بزیارت خانه خدا آمد. پیامبر گرامى مى‏خواست، کسانى بسوى او فرستد، از این رو این آیه نازل شده که: «وَ لَا آمِّینَ الْبَیْتَ الْحَرامَ» یعنى جنگ با کسانى که قصد خانه خدا دارند، حلال مشمارید. عکرمه و ابن جریج نیز چنین گفته‏اند.