نور در حرم نور

عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ رَفَعَهُ قَالَ: کَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع إِذَا قَرَأَ هَذِهِ الْآیَةَ- وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها «2» یَقُولُ سُبْحَانَ مَنْ لَمْ یَجْعَلْ فِی أَحَدٍ مِنْ مَعْرِفَةِ نِعَمِهِ إِلَّا الْمَعْرِفَةَ بِالتَّقْصِیرِ عَنْ مَعْرِفَتِهَا کَمَا لَمْ یَجْعَلْ فِی أَحَدٍ مِنْ مَعْرِفَةِ إِدْرَاکِهِ أَکْثَرَ مِنَ الْعِلْمِ أَنَّهُ لَا یُدْرِکُهُ فَشَکَرَ جَلَّ وَ عَزَّ مَعْرِفَةَ الْعَارِفِینَ بِالتَّقْصِیرِ عَنْ مَعْرِفَةِ شُکْرِهِ فَجَعَلَ مَعْرِفَتَهُمْ بِالتَّقْصِیرِ شُکْراً کَمَا عَلِمَ عِلْمَ الْعَالِمِینَ أَنَّهُمْ لَا یُدْرِکُونَهُ فَجَعَلَهُ إِیمَاناً عِلْماً مِنْهُ أَنَّهُ قَدُّ وُسْعِ الْعِبَادِ «3» فَلَا یَتَجَاوَزُ ذَلِکَ فَإِنَّ شَیْئاً مِنْ خَلْقِهِ لَا یَبْلُغُ مَدَى عِبَادَتِهِ وَ کَیْفَ یُبْلَغُ مَدَى عِبَادَتِهِ مَنْ لَا مَدَى لَهُ وَ لَا کَیْفَ تَعَالَى اللَّهُ عَنْ ذَلِکَ عُلُوّاً کَبِیراً.

على بن الحسین (ع) را شیوه بود که چون این آیه را میخواند (18- النحل) و اگر بشمارید نعمت خدا را نتوانید آن را آمار کرد.

میفرمود: منزه باد آنکه معرفت نعمت خود را بکسى ارزانى نداشته جز بفهمیدن اینکه از معرفت حقیقت نعمت او کوتاه بین و درمانده است چونان که بکسى شناخت و معرفت خود را نداده مگر بهمین اندازه که بداند نمیتواند او را درک کند و خدا از اینکه عارفان درک میکنند از شکر حضرت او عاجزند قدردانى کرده و فهمیدن تقصیر خود را از شکر او شکر خود بحساب آورده چنانچه دانسته است جهانیان مى‏دانند که او را درک نتوانند و همان را ایمان و عقیده آن‏ها مقرر ساخته چون دانسته که ببنده‏ها وسع محدودى داده و از این اندازه نگذرد زیرا هیچ چیز از آفریده‏هاى او بحق عبادتش نرسد و چگونه بحق عبادت و پرستش او رسند که نهایتى ندارد و چگونگى در او نیست. تعالى اللَّه عن ذلک علوا کبیر