اعتقادات الإمامیه (للصدوق)، ص: 111
[41] باب الاعتقاد فی العلویّة
قال الشیخ- رضی اللّه عنه-: اعتقادنا فی العلویة أنّهم «1» آل رسول اللّه، و أنّ مودّتهم واجبة، لأنّها أجر النبوّة «2».
قال عزّ و جلّ: قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى «3».
و اعتقادنا فی المسیء منهم أنّ علیه ضعف العقاب، و فی المحسن منهم أنّ له ضعف الثواب.
اعتقادات الإمامیه (للصدوق) ؛ ؛ ص111
وَ قَالَ الصَّادِقُ- عَلَیْهِ السَّلَامُ-: «مَنْ خَالَفَ دِینَ اللَّهِ، وَ تَوَلَّى أَعْدَاءَ اللَّهِ، أَوْ عَادَى أَوْلِیَاءَ اللَّهِ، فَالْبَرَاءَةُ مِنْهُ وَاجِبَةٌ، کَائِناً مَنْ کَانَ، مِنْ أَیِّ قَبِیلَةٍ کَانَ».
اعتقادات الإمامیه (للصدوق) ؛ ؛ ص112
وَ قَالَ الصَّادِقُ- عَلَیْهِ السَّلَامُ-: «وَلَایَتِی لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ- عَلَیْهِ السَّلَامُ- أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ وِلَادَتِی مِنْهُ».
اعتقادات الإمامیه (للصدوق) ؛ ؛ ص112
وَ سُئِلَ الصَّادِقُ- عَلَیْهِ السَّلَامُ- عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَیْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ فَقَالَ: «الظَّالِمُ لِنَفْسِهِ مِنَّا مَنْ لَا یَعْرِفُ حَقَّ الْإِمَامِ، وَ الْمُقْتَصِدُ الْعَارِفُ بِحَقِّ الْإِمَامِ، وَ السَّابِقُ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ هُوَ الْإِمَامُ» «3».
وَ سَأَلَ إِسْمَاعِیلُ أَبَاهُ الصَّادِقَ- عَلَیْهِ السَّلَامُ-، فَقَالَ: مَا حَالُ الْمُذْنِبِینَ مِنَّا؟
فَقَالَ- عَلَیْهِ السَّلَامُ-: لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِیِّ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ «4».
اعتقادات الإمامیه (للصدوق) ؛ ؛ ص112
وَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ الْبَاقِرُ- عَلَیْهِ السَّلَامُ- فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ: «لَیْسَ بَیْنَ اللَّهِ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ، أَحَبُّ الْخَلْقِ إِلَى اللَّهِ أَتْقَاهُمْ لَهُ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ. وَ اللَّهِ مَا یُتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ إِلَّا بِالطَّاعَةِ، مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ، وَ لَا عَلَى اللَّهِ لِأَحَدٍ مِنْ حُجَّةٍ. مَنْ
کَانَ لِلَّهِ مُطِیعاً فَهُوَ لَنَا وَلِیٌّ، وَ مَنْ کَانَ لِلَّهِ عَاصِیاً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ. وَ لَا تُنَالُ وَلَایَتُنَا إِلَّا بِالْوَرَعِ وَ الْعَمَلِ».
اعتقادات الإمامیه (للصدوق) ؛ ؛ ص113
وَ قَالَ الصَّادِقُ- عَلَیْهِ السَّلَامُ-: «لَیْسَ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ مَنْ خَالَفَکُمْ إِلَّا الْمِطْمَرُ». قِیلَ:
فَأَیُّ شَیْءٍ الْمِطْمَرُ؟ قَالَ: الَّذِی تُسَمُّونَهُ التُّرَّ، فَمَنْ خَالَفَکُمْ وَ جَازَهُ فَابْرَءُوا مِنْهُ وَ إِنْ کَانَ عَلَوِیّاً فَاطِمِیّاً».
اعتقادات الإمامیه (للصدوق) ؛ ؛ ص113
وَ قَالَ الصَّادِقُ- عَلَیْهِ السَّلَامُ- لِأَصْحَابِهِ فِی ابْنِهِ عَبْدِ اللَّهِ: «إِنَّهُ لَیْسَ عَلَى شَیْءٍ مِمَّا أَنْتُمْ عَلَیْهِ، وَ إِنِّی أَبْرَأُ مِنْهُ، بَرِئَ اللَّهُ مِنْهُ».
پیوند مکتبى، سلمان فارسى را به اهل بیت پیامبر ملحق مىکند. «سلمان منّا اهل البیت» «1» و پسر نوح را از پدر جدا مىکند. «انه لیس من أهلک»
ایمان با کفر سازگار نیست. به نوح دربارهى فرزندش گفته مىشود: «انه لیس من اهلک» «2» هنگامى که براى ابراهیم ثابت شد عموى او منحرف است از او برائت جست:
«فلما تبیّن له انه عدوّ للّه تبرّأ منه» «3» حتّى پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله از استغفار براى مشرکان منع مىشود. «ما کان للنبى والّذین آمنوا ان یستغفروا للمشرکین ولو کانوا اولى قربى من بعد ما تبین لهم انهم اصحاب الجحیم» «4»
پسر نوح هم اگر بد کرد باید غرق بشود. مگر پدرى و پسرى است؟ سید اولاد پیغمبر است یعنى چه؟ یهودیها مىگفتند: ابراهیم براى ما است. مسیحىها مىگفتند: براى ما است. مثل اینکه مردم خمین بگویند: امام براى ما است. مردم قم بگویند: براى ما است. آیه نازل شد «مَا کَانَ إِبْرَاهِیمُ یَهُودِیًّا وَلَا نَصْرَانِیًّا وَلَکِنْ کَانَ حَنِیفًا مُسْلِمًا وَمَا کَانَ مِنْ الْمُشْرِکِینَ» (آل عمران/ 67) ابراهیم یهودى و مسیحى نیست. این آدم مستقل است. شما باید از او پیروى کنید. بهترین کسان به ابراهیم کسانى هستند که از او پیروى کنند. مسئله علاقه براساس ایمان! شما بنده را بخاطر خدا دوست دارید. چون قرآن و حدیث مىخوانم. گرچه من جهنمى باشم شما ثواب بردهاید. چون علاقه شما بخاطر خداست. یک کسى هم بخاطر خدا با او قهر مىکنى گرچه او آدم خوبى باشد. اما شما بخاطر خدا با او قهر کردهاى. اگر هم او بهشتى باشد شما جهنمى نیستى. ابولهب خویش و قوم پیغمبر است. یک سوره آمده است «تَبَّتْ یَدَا أَبِى لَهَبٍ وَتَبَّ» (المسد/ 1) بریده باد دست ابولهب! هر چند عموى پیغمبر است. تازه زن عمویش هم «وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَهَ الْحَطَبِ» قرآن یک قرآن محکم است.
زن مهمى را که دزدى کرده بود خواستند دستش را قطع کنند هرچى ریش سفید آمد که آقا این را اگر دستش را قطع کنى فتنه مىشود مملکت بهم مىریزد این از قبیله فلان است صلاح نیست پیامبر فرمود والله قسم دختر زهرا هم دزدى کند دستش را قطع مىکنم.
. وقتى پیغمبر مىگوید پدرت فداى تو بشود. نه به خاطر دختر و پدرى است بلکه به خاطر کمالاتى که دارد، مىگوید
نهج البلاغة (للصبحی صالح) ؛ ؛ ص484
[92] 96
وَ قَالَ ع إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِالْأَنْبِیَاءِ أَعْلَمُهُمْ بِمَا جَاءُوا بِهِ ثُمَّ تَلَا [ع] إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِیُّ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الْآیَةَ ثُمَّ قَالَ [ع] إِنَ وَلِیَ مُحَمَّدٍ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ إِنْ بَعُدَتْ لُحْمَتُهُ وَ إِنَّ عَدُوَّ مُحَمَّدٍ مَنْ عَصَى اللَّهَ وَ إِنْ قَرُبَتْ قَرَابَتُهُ