نور در حرم نور

در آیه‏ى 124 سوره‏ى آل‏عمران، از سه هزار فرشته‏ى یارى کننده یاد شده‏ «بِثَلاثَةِ آلافٍ» و در آیه‏ى بعد، سخن از پنج هزار فرشته‏ى‏

لشکر قریش با ساز و برگ جنگى فراوان و آذوقه‏ى کافى و حتّى زنان خواننده براى تقویت روحیّه‏ى جنگ‏جویان، وارد منطقه‏ى بدر شدند و ابتدا چاه‏هاى آب را در اختیار گرفتند؛ ولى مسلمانان دچار تزلزل بودند. پیامبر که مى‏دید یارانش ممکن است شب را به آرامى نخوابند و فردا با جسم و روحى خسته در برابر دشمن قرار گیرند، بشارت داد که فرشتگان الهى به یارى آنان خواهند آمد و آنها را دلدارى داد به طورى که شب را به آرامى خوابیدند. از طرف دیگر علاوه بر کمبود آب براى تطهیر و رفع تشنگى، مشکل اساسى منطقه‏ى بدر، وجود شن‏هاى نرم و روان بود که پا در آن فرو مى‏رفت، در آن شب باران بارید و مسلمانان دلگرم شدند و زمین زیر پایشان سفت شد.

هر کمک ناپیدا و پیش‏بینى نشده‏اى را مى‏توان امداد غیبى دانست؛ مثلًا:

گاهى نزول فرشتگان، امداد غیبى است.

گاهى الهاماتى که به دل مى‏شود، امداد غیبى است.

گاهى امداد غیبى از طریق جمادات حاصل مى‏شود؛ مثل شنهاى صحراى طبس براى سرنگونى هلى‏کوپترهاى دشمن.

گاهى توسط حیوانات؛ خداوند پرندگانى رابطور دسته جمعى مثل ابابیل آماده مى‏کند و گاهى بطور فردى مثل کلاغى که چیزى را زیر خاک کرد تا دفن مرده را به قابیل بیاموزد یا عنکبوتى که ورودى غار را پوشاند تا مشرکان بر پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله‏

گاهى امداد از طریق افراد است، مثل شاهدى که به پاکدامنى حضرت یوسف علیه السلام شهادت داد.

گاهى امداد از طریق کودکى همچون حضرت عیسى است که در گهواره، نبوت خود و پاکدامنى مادرش را ثابت کرد.

گاهى امداد از طریق گیاهان است، مثل درخت خشکى که براى مریم رحمهم الله رطب و خرماى تازه آورد.

گاهى امداد غیبى از طریق تصرفى است که در نگاه‏هاى انسان است، مثلًا در جنگ بدر خداوند دو تصرف در چشمان کفار کرد. در مرحله اول، کفار مکه مسلمانان را کم دیدند: «یقللکم فى أعینهم» «1» تا آنجا که گفتند: بردگان ما این چند نفر را از پاى درمى‏آورند و نیازى به خود ما نیست. این گونه خداوند دید آنها را عوض کرد؛ ولى همین که جنگ شروع شد، در وسط جنگ، تصرف دوم صورت گرفت و آنها مسلمانان را دوبرابر خود دیدند وحشت کرده و جنگ را باختند: «یرونهم مثلیهم» «2» در این ماجرا یک گروه در یک عملیات با یک نگاه، دو دید متضاد پیدا مى‏کنند، نگاهى که مسلمانان را کم مى‏پندارد و به آنها حمله مى‏کند و نگاهى که مسلمانان را زیاد مى‏بیند و خود را مى‏بازد.

نمونه دیگر عصاى حضرت موسى علیه السلام است. در یک مرحله دریا را خشک مى‏کند: «فاضرب بعصاک البحر» «3» و در مرحله دیگر از سنگ سفت و خشک دوازده چشمه بیرون مى‏آورد: