27-3. ویژگی همسران بهشتیان (الرحمن/ 56 و 57)


بحار
41- فس، تفسیر القمی قَالَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ فِی قَوْلِهِ فِیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ قَالَ الْحُورُ الْعِینُ یُقْصَرُ الطَّرْفُ عَنْهَا مِنْ ضَوْءِ نُورِهَا لَمْ یَطْمِثْهُنَ أَیْ لَمْ یَمَسَّهُنَّ أَحَدٌ فِیهِما عَیْنانِ نَضَّاخَتانِ أَیْ تَفُورَانِ فِیهِنَّ خَیْراتٌ حِسانٌ قَالَ حُورٌ نَابِتَاتٌ عَلَى شَطِّ الْکَوْثَرِ کُلَّمَا أُخِذَتْ مِنْهَا وَاحِدَةٌ نَبَتَتْ مَکَانَهَا أُخْرَى قَوْلُهُ تَعَالَى حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ قَالَ یُقْصَرُ الطَّرْفُ عَنْهَا.
قوله تعالى: «فِیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ» إلى آخر الآیة ضمیر «فِیهِنَ» للفرش و جوز أن یرجع إلى الجنان فإنها جنان لکل واحد من أولیاء الله منها جنتان، و الطرف جفن العین، و المراد بقصور الطرف اکتفاؤهن بأزواجهن فلا یردن غیرهم.
و قوله: «لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌ» الطمث الافتضاض و النکاح بالتدمیة، و المعنى: لم یمسسهن بالنکاح إنس و لا جان قبل أزواجهن.
قوله تعالى: «کَأَنَّهُنَّ الْیاقُوتُ وَ الْمَرْجانُ» أی فی صفاء اللون و البهاء و التلالؤ.
غافر: رَبَّنَا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿8﴾
یس: هُمْ وَ أَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلاَلٍ عَلَى الْأَرَائِکِ مُتَّکِئُونَ ﴿56﴾
الرعد: جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ وَ الْمَلاَئِکَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِمْ مِنْ کُلِّ بَابٍ ﴿23﴾
الصافات: احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ أَزْوَاجَهُمْ وَ مَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾
(آیه 56)- همسران زیبای بهشتی: در آیات گذشته پنج قسمت از مواهب و ویژگیهای این دو باغ بهشتی عنوان شده بود، در اینجا ششمین نعمت را بازگو میکند و آن همسران پاک بهشتی است، میفرماید: «در آن باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمیورزند» (فِیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ).
«و هیچ انس و جن پیش از اینها با آنها تماس نگرفته است» (لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ).
بنابر این آنها دوشیزهاند، و دست نخورده، و پاک از هر نظر.
از «أبو ذر» نقل شده است که: «همسر بهشتی به شوهرش میگوید: سوگند به عزت پروردگارم که در بهشت چیزی را بهتر از تو نمییابم، سپاس مخصوص خداوندی است که مرا همسر تو، و تو را همسر من قرار داد».
و قد جاء فی الحدیث المرفوع من عشق فکتم و عف و صبر فمات مات شهیدا و دخل الجنة.
در این آیات، به کامیابىهاى مادى و طبیعى بهشت اشاره شده است:
1. سکونت در باغ و بستان و کنار چشمهها. «جَنَّتانِ، أَفْنانٍ، عَیْنانِ»
2. بهرهمندى از انواع خوراکىها و میوهها. «کُلِّ فاکِهَةٍ زَوْجانِ»
3. آسایش و آرامش کامل. «مُتَّکِئِینَ»
4. همسرانى پاک و زیبا. «1» «قاصِراتُ الطَّرْفِ»
زنان بهشتى، هم عفیف و پاکدامن هستند، «قاصِراتُ الطَّرْفِ» هم باکره و دست نخورده، لَمْ یَطْمِثْهُنَ ... و هم لطیف و زیبا. «کَأَنَّهُنَّ الْیاقُوتُ وَ الْمَرْجانُ»
پیام ها1- خوف امروز، آرامش فرداست. وَ لِمَنْ خافَ ... مُتَّکِئِینَ عَلى فُرُشٍ ...
2- بهشتیان داراى تمایلات جنسى هستند. «فِیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ»
3- جنّ نیز داراى غریزه جنسى است. «لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ»
4- تمایل انسان به پاکى، بکارت و زیبایى همسر، خواستهاى اصیل است، نه تمایلى تلقینى و زائیده فرهنگ و محیط. لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ ...
5- زنان بهشتى غیر از همسران بهشتیان در دنیا هستند. زیرا احدى با آنها تماس نگرفته است. «لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ»
6- اول عفّت زن بعد زیبایى او. ابتدا «لَمْ یَطْمِثْهُنَّ» و سپس «کَأَنَّهُنَّ الْیاقُوتُ»