17-4. زلزله قیامت (حج/1 و 2)


روضة الواعظین ؛ ج1 ؛ ص98
فی خطبه الغدیر : ... مَعَاشِرَ النَّاسِ التَّقْوَى التَّقْوَى وَ احْذَرُوا السَّاعَةَ کَمَا قَالَ عَزَّ وَ جَلَ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ اذْکُرُوا الْمَمَاتَ وَ الْحِسَابَ وَ الْمَوَازِینَ وَ الْمُحَاسَبَةَ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ الثَّوَابِ وَ الْعِقَابِ فَمَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ أَفْلَحَ وَ مَنْ جَاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلَیْسَ لَهُ فِی الْجِنَانِ مِنْ نَصِیبٍ مَعَاشِرَ النَّاس
الخصال ؛ ج1 ؛ ص98
کل عین باکیة یوم القیامة إلا ثلاث أعین
46- حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ الْکُوفِیُّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ جَدِّهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص کُلُّ عَیْنٍ بَاکِیَةٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا ثَلَاثَ أَعْیُنٍ عَیْنٌ بَکَتْ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَ عَیْنٌ غُضَّتْ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ وَ عَیْنٌ بَاتَتْ سَاهِرَةً فِی سَبِیلِ اللَّه
این سوره با دو آیه تکان دهنده و هیجانانگیز پیرامون رستاخیز و مقدمات آن شروع مىشود، آیاتى که بى اختیار انسان را از این زندگى گذراى مادى بیرون مىبرد، و به آینده هولانگیزى که در انتظار او است متوجه مىسازد.
آیندهاى که اگر امروز به فکر آن، و آمادگى بر آن نباشد، به راستى وحشتناک است و اگر باشد دلانگیز و روحافزا است.
نخست عموم مردم را بدون استثناء مخاطب ساخته و مىگوید:" اى مردم از پروردگارتان بترسید، و پرهیز کارى پیشه کنید که زلزله رستاخیز، جریان مهم و عظیمى است" (یا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ).
خطاب" یا أَیُّهَا النَّاسُ"، دلیل روشنى است بر اینکه هیچگونه تفاوت و تبعیضى از نظر نژاد و زبان و اعصار و قرون و مکانها و مناطق جغرافیایى و طوائف و قبائل در آن نیست، و مؤمن و کافر، کوچک و بزرگ، پیر و جوان، مرد و زن امروز و آینده همه در آن شریکند.
جمله" اتَّقُوا رَبَّکُمْ" عصاره تمام برنامههاى سعادتبخش است، چرا که از یک سو" توحید" را بیان مىکند (ربکم) و از سوى دیگر" تقوا" را و به این ترتیب برنامههاى عقیدتى و عملى در آن جمع است.
و با ذکر جمله" إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ" حقیقتى را که در بسیارى از آیات قرآن آمده است به طور سربسته بازگو مىکند، و آن اینکه رستاخیز با یک انقلاب و تحول شدید در سازمان عالم هستى بر پا مىگردد: کوهها از جا کنده مىشوند، دریاها به هم مىریزند، زمین و آسمان در هم کوبیده مىشوند، و جهانى نو با زندگانى نو آغاز مىگردد، مردم در آستانه قیامت در وحشت عظیمى فرو مىروند، و سر از پا نمىشناسند.
*** آیه بعد نمونههایى از بازتاب این وحشت عظیم را در چند جمله بیان کرده مىگوید:" روزى که زلزله رستاخیز را مشاهده کنید آن چنان وحشت سر تا پاى همه را فرا مىگیرد که مادران شیرده از کودک شیرخوارشان غافل مىشوند" (یَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ کُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ).
" و هر باردارى (در آن صحنه باشد) چنین خود را سقط مىکند" (وَ تَضَعُ کُلُّ ذاتِ حَمْلٍ حَمْلَها).
سومین بازتاب اینکه" مردم را به صورت مستان مىبینى، در حالى که مست نیستند!" (وَ تَرَى النَّاسَ سُکارى وَ ما هُمْ بِسُکارى).
" ولى عذاب خدا شدید است" که این چنین هول و وحشت به دلها افکنده و انسانها را از خود بى خود ساخته است (وَ لکِنَّ عَذابَ اللَّهِ شَدِیدٌ).
*** نکتهها:
1- در زلزلههاى دنیا، و حوادث وحشتناک نیز گاهى این پدیدهها به صورت جزئى پیدا مىشود، یعنى مادران کودکان خود را فراموش کرده، و بارداران جنین خود را ساقط مىکنند، و بعضى همچون افراد مست از خود بى خود مىشوند ولى جنبه عمومى و همگانى ندارد اما زلزله رستاخیز چنانست که از مشاهده آن همه مردم به این حالات گرفتار مىشوند.
4- جمله" تَرَى النَّاسَ سُکارى" (مردم را به صورت مستان مىبینى)
اشاره به این است که پیامبر اسلام ص که مخاطب به این جمله مىباشد (و احتمالا مؤمنان بسیار قوى الایمان که قدم جاى قدمهاى او نهادهاند) از این وحشت عظیم در امانند، زیرا مىگوید مردم را به این حالت مىبینى، یعنى خودت چنین نیستى.