نور در حرم نور

#لغت، خود خبت به معنی تواضع نیست بلکه از معانی ملازمش هست که بعدا منقول شده

التحقیق:

... فالإخبات هو النزول الى محیط متّسع مطمئنّ حتّى یستقرّ فیه و یطمئنّ و یخلّص عن الاضطراب و الانحراف و الاختلاف و التردّد، و یلازم هذا المعنى حقیقة الایمان و التسلیم و الطمأنینة کما فی الآیات:

فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ‏

- 22/ 54-. فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ‏

- 22/ 34-. إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ أَخْبَتُوا إِلى‏ رَبِّهِمْ‏

 11/ 23 فنزلوا الى محیط الخضوع و الطمأنینة، و حصل لهم الطمأنینة و الخضوع للّه و الى اللّه، و هذا نتیجة الایمان و العمل الصالح.

فرهنگ ابجدی:

أَخْبَتَ- إِخْبَاتاً [خبت‏] القومُ: آن قوم به دره گود و فراخ رسیدند،- الى اللّهِ: در برابر خداوند فروتنى و خشوع کرد

...وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتینَ (34)

1)الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ

2)الصَّابِرینَ عَلى‏ ما أَصابَهُمْ وَ

3)الْمُقیمِی الصَّلاةِ وَ

4)مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ (35)

(با توجه به اون ریشه ی "خبت" مشخص تر میشه که چرا مخبتین این صفت ها رو دارند)

کافی:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ إِنَّ عِنْدَنَا رَجُلًا یُقَالُ لَهُ کُلَیْبٌ فَلَا یَجِی‏ءُ عَنْکُمْ شَیْ‏ءٌ إِلَّا قَالَ أَنَا أُسَلِّمُ فَسَمَّیْنَاهُ کُلَیْبَ تَسْلِیمٍ قَالَ فَتَرَحَّمَ عَلَیْهِ ثُمَّ قَالَ أَ تَدْرُونَ مَا التَّسْلِیمُ فَسَکَتْنَا فَقَالَ هُوَ وَ اللَّهِ الْإِخْبَاتُ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ أَخْبَتُوا إِلى‏ رَبِّهِمْ‏

کامل الزیارات، زیارت امیرالمومنین ع توسط امام سجاد ع

جَعْفَرٍ ع قَالَ: زَارَ زَیْنُ الْعَابِدِینَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع قَبْرَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع‏

...َ ثُمَّ وَضَعَ خَدَّهُ عَلَى الْقَبْرِ وَ قَالَ اللَّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتِینَ إِلَیْکَ وَالِهَة...

#روایت، مخبتین اهل انابه اند

در توضیح نماز شب، مصباح المتهجد

... وَ یُسْتَحَبُّ أَنْ یُزَادَ فِی دُعَاءِ الْوَتْرِ لَیْلَةَ الْجُمُعَةِ اللَّهُم‏ ...

... وَ أَسْأَلُکَ عِلْمَ الْخَائِفِینَ وَ إِنَابَةَ الْمُخْبِتِین‏...

... خبت در لغت(1005) به زمین مطمئن و محکمی گفته می شود که آنچه در آن مستقر شود حفظش می کند. حضرت استاد آیة الله العظمی حاج سید محمد حسین طباطبایی رضوان الله علیه می فرمودند: این کلمه نیز استعمال می شود در مورد شتری که گاهی در سرش کرمهایی به وجود می آید و او را ناراحت و اذیت می کند و می رود در بیابان تا پرنده ای که مأمور خداوند است بیاید این کرمها را با نوکش بردارد و بخورد تا از این درد خلاصی یابد، در این حال شتر با تمام وجود، بدون کوچک ترین حرکتی خود را در اختیار آن پرنده کوچک گذارده تا مبادا با کمترین حرکتی پریده و از دستش برود و آن ناراحتی عود کند این حالت را اخبت البعیر گویند، این یک تمثیلی بود برای نشان دادن حالت قلب بعضی از مؤمنین و مراتب ایمانشان نسبت به حق تعالی که به مرتبه ای از اطمینان رسیده اند که هیچ چیز آنها را متزلزل نکرده و از یاد خداوند متعال غافل نمی شوند، که توضیحش خواهد آمد، قرآن کریم می فرماید: ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات و اخبتوا الی ربهم اولئک اصحاب الجنة هم فیها خالدون (1006)، همانا کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دهند و اطمینان و خضوع به پروردگارشان داشته باشند ایشان اصحاب بهشتند که در آن همواره به سر می برند.

... بنابراین ایمان به حق هم زبانی و هم قلبی باشد و در مرحله عمل نیز ظهور کند - که هر یک از اینها در زبان قرآن اسمی دارد و حالاتی را در روح ایجاد می کند - علاوه بر آن، در روح نیز نفوذ کند و خضوع خاصی در برابر محتویات آن پیدا کند به گونه ای که هر چه معارف ایمانی به او عرضه شود با علم به حق بودنش تسلیم محض در برابر آن باشد و هیچ اعتراض قلبی نیز در برابر آن ننموده و خود را کاملاً در اختیار حق قرار دهد و همواره در یاد حق باشد و نخواهد هیچ غفلتی از آن داشته باشد، این حالت را اخبات گویند،