11-5. ظالمان اگر بتوانند همه دنیا را فدیه میدهند تا از عذاب نجات پیدا کنند (یونس/54)

تفسیر القمی، ج1، ص: 313
قال علی بن إبراهیم فی قوله أَ ثُمَّ إِذا ما وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ أی صدقتم فی الرجعة فیقال لهم آلْآنَ تؤمنون یعنی بأمیر المؤمنین ع وَ قَدْ کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ- ثُمَّ قِیلَ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا آل محمد حقهم ذُوقُوا عَذابَ الْخُلْدِ- هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِما کُنْتُمْ تَکْسِبُونَ ثم قال وَ یَسْتَنْبِئُونَکَ یا محمد أهل مکة فی علی أَ حَقٌّ هُوَ أی إمام قُلْ إِی وَ رَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌ إمام- ثم قال وَ لَوْ أَنَّ لِکُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ آل محمد حقهم ما فِی الْأَرْضِ جمیعا لَافْتَدَتْ بِهِ فی ذلک الوقت یعنی الرجعة و قوله وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ- وَ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا یُظْلَمُون
تفسیر القمی، ج1، ص: 313
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ صَالِحِ بْنِ أَبِی عَمَّارٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسَى الْخَشَّابِ عَنْ رَجُلٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَمَّنْ رَوَاهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى:
وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ قَالَ قِیلَ لَهُ مَا یَنْفَعُهُمْ إِسْرَارُ النَّدَامَةِ وَ هُمْ فِی الْعَذَابِ قَالَ کَرِهُوا شَمَاتَةَ الْأَعْدَاء
# روایات تفسیری - تطبیق به ندامت عمر از ظلمهایی که به اهل بیت ع کرد.
إرشاد القلوب / ترجمه رضایى، ج2، ص: 153
فَلَمَّا حَضَرَتْ عُمَرَ الْوَفَاةُ أَرْسَلَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ لَهُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ یَا أَبَا الْحَسَنِ اعْلَمْ أَنَّ أَصْحَابِی هَؤُلَاءِ قَدْ أَحَلُّونِی مِمَّا وُلِّیتُ مِنْ أُمُورِهِمْ فَإِنْ رَأَیْتَ أَنْ تُحِلَّنِی فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع أَ رَأَیْتَ أَنْ لَوْ أَحْلَلْتُکَ أَنَا فَهَلْ لَکَ مِنْ تَحْلِیلِ مَنْ قَدْ مَضَى رَسُولِ اللَّهِ ص وَ ابْنَتِهِ ثُمَّ وَلَّى وَ هُوَ یَقُولُ وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ.
چون هنگام وفات عمر رسید پى امیر المؤمنین علیه السّلام فرستاد و گفت یاران من مرا نسبت بخلافتى که بر آنان کردم مرا حلال کردند اگر صلاح بدانى تو هم مرا حلال کن حضرت امیر المؤمنین فرمود: آیا تصور میکنى اگر من تو را حلال کردم براى تو فایدهاى داشته باشد از آنچه که گذشت بر رسول خدا و دخترش فاطمه، بعد پشت کرد و او میگفت: «وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ»[1] این هم از نشانههاى امامت آن حضرت است.
وَ لَوْ أَنَّ لِکُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ ما فِی الْأَرْضِ لَافْتَدَتْ بِهِ وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ وَ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ «54»
اگر براى هر کس که ستم کرده، آنچه در زمین است مىبود، قطعاً همهى آن را (براى نجات از قهر الهى و باز خرید خود) مىداد. آنان با دیدن عذاب، پشیمانى خود را پنهان مىکنند (تا شماتت نشوند) و میانشان به عدالت داورى مىشود و بر آنان ستم نرود.
نکته هافدیه دادن براى نجات از عذاب، در آیات دیگر هم مطرح شده است. از جمله آیهى «ما فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ» «1» حتّى اگر دو برابر آنچه در زمین است بدهند، از عذاب خدا نجات نمىیابند.
همچنین در سورهى معارج مىفرماید: مجرم دوست دارد آن روز، همهى فرزندان، همسر، برادر و فامیل و آنچه را در زمین است فدیه دهد تا نجات یابد، امّا پذیرفته نمىشود. «2»
پیام ها1- در قیامت، براى مجرم راه نجاتى نیست و کسى یا مالى فداى دیگرى نمىشود. وَ لَوْ ...
2- حبّ نفس، قوىترین غریزه در انسان است. زیرا حاضر است همهى هستى را براى نجات خود فدا کند. «ما فِی الْأَرْضِ لَافْتَدَتْ بِهِ»
3- مجرمان براى آنکه گرفتار شماتت نشوند، پشیمانى خود را در دل پنهان نگاه
«1». رعد، 18 و زمر، 47.
«2». معارج، 11- 15.
جلد 3 - صفحه 585
مىدارند. «1» «أَسَرُّوا النَّدامَةَ»
4- در قیامت، برخى پشیمانى خود را با گفتنِ اى کاش ... آشکار مىکنند، برخى دست خود را مىگزند و برخى هم با سکوت و کتمان آن را پنهان مىکنند.
«أَسَرُّوا النَّدامَةَ»
5- رهبران شرک، در قیامت پشیمانى خود را پنهان مىکنند تا از زیردستان خجالت نکشند. «2» «أَسَرُّوا النَّدامَةَ»
6- در دادگاه عدل الهى، نه قدرت کارساز است، «ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ» و نه ثروت. ما فِی الْأَرْضِ ...
7- در دنیا ممکن است به خاطر اشتباه قاضى به کسى ستم شود، امّا در قیامت خطایى نیست و به کسى ستمى نمىشود. «قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ»
8- در مجازات ظالم هم به عدالت رفتار کنیم. «ظَلَمَتْ، لا یُظْلَمُونَ»