9-1.ایمان به معاد، قدرت تحمل انسان را در برابر خطرات افزایش میدهد -شهدا و یاد آخرت- (اعراف/125)

الانفال: یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللَّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿64﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى الْقِتَالِ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ مِائَةٌ یَغْلِبُوا أَلْفاً مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَ یَفْقَهُونَ ﴿65﴾ الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْکُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِیکُمْ ضَعْفاً فَإِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ أَلْفٌ یَغْلِبُوا أَلْفَیْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿66﴾
در پنجمین آیه که از زبان ساحران فرعونى به هنگام ایمان آوردن به موسى(علیه السلام)، و به دنبال تهدید شدید فرعون به کشتار بى رحمانه آنان، بیان شده; چنین مى خوانیم: «هر حکمى مى خواهى بکن; تو تنها در این زندگى دنیا مى توانى حکم کنى. ـ ما به پروردگارمان ایمان آوردیم تا گناهانمان و آنچه را از سِحر بر ما تحمیل کردى بیامرزد; و (پاداش) خدا بهتر و پایدارتر است!»: ( فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاض إِنَّمَا تَقْضِی هَذِهِ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ـ إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِیَغْفِرَ لَنَا خَطَاینَا وَمَا أَکْرَهْتَنَا عَلَیْهِ مِنْ السِّحْرِ وَاللهُ خَیْرٌ وَأَبْقَى) .
در اینجا ایمان به قیامت و ناچیز شمردن زندگى دنیا سبب شد که ساحران فرعونى بزرگ ترین ایثار و فداکارى و گذشت را از خود نشان دهند; تمام جوائز فرعونى و منافع مادّى را زیر پا بگذارند و به استقبال مرگى فوق العاده دردناک و آمیخته با انواع شکنجه ها بروند، و با صراحت و شهامت و در برابر تهدیدهاى آن طاغوت جبّار بایستند، و شهد شهادت با شجاعت بنوشند.
آرى هنگامى که جرقّه هاى ایمان به معاد به اعماق جان مى رسد، آن را چنان شعلهور مى سازد که دیگر هیچ تهدیدى در برابر آن کارگر نیست; و هر چیز جز خدا و لقاى آخرت و نعیم جاودانش در نظر انسان بى ارزش و ناچیز است.
همین ایمان نیرومند و شعلهور سبب شد که ساحران مادّى زبون و چاپلوس دیروز، به انسان هاى قوى و شجاع و پر استقامت امروز مبدّل شوندمائده: فَتَرَى الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ یُسَارِعُونَ فِیهِمْ یَقُولُونَ نَخْشَى أَنْ تُصِیبَنَا دَائِرَةٌ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ یَأْتِیَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَیُصْبِحُوا عَلَى مَا أَسَرُّوا فِی أَنْفُسِهِمْ نَادِمِینَ ﴿52﴾
سوره ممتحنه:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ
آمَنُوا لاَ تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ
إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ
یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِیَّاکُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِنْ کُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَاداً فِی سَبِیلِی وَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِی تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَ مَا أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ یَفْعَلْهُ مِنْکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ ﴿1﴾
إِنْ یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُوا لَکُمْ أَعْدَاءً وَ یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ ﴿2﴾
لَنْ تَنْفَعَکُمْ أَرْحَامُکُمْ وَ لاَ أَوْلاَدُکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَفْصِلُ بَیْنَکُمْ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿3﴾
آیات سوره ممتحنه به خوبی بیانگر این مطلب است که برای جامعه مومنین ملاک دوستی و دشمنی در سیاست خارجی تنها و تنها باید رضایت خدا در روز قیامت باشد. لذا مومنینی که به معاد ایمان دارند و در ایمان خود ضعیف نیستند نباید برای رضایت دشمن و ترس القایی شیطانی از مشکلات دنیایی به کفار گرایش پیدا کنند.
قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَ الَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْکُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَ بَدَا بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَ الْبَغْضَاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلاَّ قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَ مَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ رَبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَ إِلَیْکَ أَنَبْنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ ﴿4﴾
رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿5﴾
لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِیهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ مَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿6﴾
ممتحنه: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ
آمَنُوا لاَ تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ قَدْ یَئِسُوا مِنَ
الْآخِرَةِ کَمَا یَئِسَ الْکُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ ﴿13﴾
تذکر:
این آیات به خوبی ظرفیت این رو دارند که ازشون در مورد سیاست خارجی استفاده بشه .
اینجا حاج آقا خوب میتونند مانور بدهند.
به نظرم یه وقتی بگذارند و آماده باشند برای یک ارائه ی قوی و تبیین مناسب.
امام خمینی شهادت طلبی را ناشی از آگاهی به مبدا و معاد و اعتقاد به جهان باقی و حیات جاوید پس از مرگ می دانستند که از رهگذر این عقیده است که شهید به درک زندگی برتر ازاین دنیا نایل می گردد . با بیان این مهم، حضرت امام خمینی به ملت ایران تذکر می دادند که زندگی پس از مرگ فنا و نابودی نیست بلکه برای زندگانی ابدی است که عارفان پاکباخته تقاضای شهادت می کنند:
"شهادت عزت ابدی است . حیات ابدی است . آنها از شهادت بترسند و از مردن بترسند که مردن را تمام می دانند و انسان را فانی . ما که انسان را باقی می دانیم و حیات جاودانه را بهتر از این حیات مادی می دانیم برای چه بترسیم . "