نور در حرم نور

علامه طباطبائى در تفسیر المیزان مى‏فرماید: حالات قلبى انسان دو نوع است: گاهى خطور است که بدون اختیار چیزى به ذهن مى‏آید و انسان هیچگونه تصمیمى بر آن نمى‏گیرد که آن خطور گناه نیست، چون به دست ما نیست. امّا آن حالات روحى که سرچشمه‏ى اعمال بد انسان مى‏شود و در عمق روان ما پایگاه دارد، مورد مؤاخذه قرار مى‏گیرد.

...

انسان، در برابر روحیّات، حالات و انگیزه‏هایش مسئول است و این مطلب مکرّر در قرآن آمده است. از آن جمله:

* «یؤاخذکم بماکسبت قلوبکم» [773] خداوند شما را به آنچه دلهاى شما کسب نموده است مؤاخذه مى‏کند.

* «فانّه اثم قلبه» [774] براستى که کتمان کننده، دل او گناهکار است.

* «انّ‏السّمع و البصر والفؤاد کلّ اولئک کان عنه مسئولاً» [775] همانا گوش و چشم و دل، هر کدام مورد سؤال هستند.

* «انّ الّذین یحبّون ان تشیع الفاحشة فى الّذین امنوا لهم عذابٌ ألیمٌ فى الدّنیا والأخرة»

حضرت على علیه السلام مى‏فرمایند: مردم بر اساس افکار ونیّات خود مجازات مى‏شوند.

#روایت، وسائل: علت خلود در بهشت یا جهنم همین نیت  قلبی است

عَنْ أَبِی هَاشِمٍ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِی النَّارِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا أَنْ لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا أَنْ یَعْصُوا اللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِی الْجَنَّةِ- لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا أَنْ لَوْ بَقُوا فِیهَا أَنْ یُطِیعُوا اللَّهَ أَبَداً فَبِالنِّیَّاتِ خُلِّدَ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَى قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلى‏ شاکِلَتِهِ «6»- قَالَ عَلَى نِیَّتِهِ.

#روایت ، نهج البلاغه، رضایت:

وَ قَالَ ع الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ وَ عَلَى کُلِّ دَاخِلٍ فِی بَاطِلٍ إِثْمَانِ إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ [الرِّضَا] الرِّضَى بِه‏

ترجمه ی فیض الاسلام:کسیکه بکار گروهى خوشنود باشد مانند آنست که با ایشان در آن کار همراه بوده (چون رضا بکار زشت مستلزم دوست داشتن آنست و آن از صفات رذیله و گناه و مستحقّ کیفر مى‏باشد) و (امتیاز بین کننده کار و راضى بآن اینست که) بر هر کننده کار باطل و نادرست دو گناه است (یکى) گناه بجا آوردن آن، و (دیگرى) گناه رضا و خوشنودى بآن (که در نیّت و دل است).

#روایت، زیارت اربعین :

 …َ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِکَ فَرَضِیَتْ بِه‏

این اعمال قلبی میتوانند البته جنبه ی مثبت هم داشته باشند، مثلا همین رضایت اگه رضایت به قضای الهی باشد

#روایت، امام سجاد علیه السلام:

- راضی بودن به قضای ناخوشایند (خدا)، از بالاترین درجات یقین است. التمحیص/ 60/131

مرحله ی اول امر به معروف و نهی از منکر که از مهم ترین واجبات الهی ست. یعنی تنفر قلبی.

فرمود که برداشته شده است از امت من نه چیز، و از جمله آنها حسد است در صـورتى کـه ظـاهر

نشود به دست یا زبان .(194 (البته امـثـال ایـن حدیث شریف نباید مانع شـود از جـدیت در قلـع

این شجره خبیثه از نفس پاک کردن روح را از این آتش ایمان سوز و آفت دین برانداز. زیرا که کم

اتفاق مى افتد که این ماده فساد قدم به نفس بگذارد و در نفس تولید فسادهاى گوناگون نکند و بـه

هیچ نحو از او اثـرى ظـاهر نگردد و ایمان انسان محفوظ بماند. با اینکه در احادیث صـحیحه وارد

شده که این صفت ایمان را مى خورد و آفت ایمـان اسـت.(پایان متن امام)

 و ممکن است برای فرد گناهی نوشته نشود ولیکن آثار تکوینی دارد در روایت دارد: ِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَنْوِی الذَّنْبَ فَیُحْرَمُ رِزْقَهُ.