30-3. اطمینان از حالات نفس به کمال رسیده (فجر/27)
جمعه, ۲ تیر ۱۳۹۶، ۰۴:۱۲ ب.ظ
طبقه بندی موضوعی
-
ماه مبارک رمضان 1401 با موضوع اقتدار امت اسلامی
(۳۰) -
ماه مبارک رمضان 1400 با موضوع دولت اسلامی
(۹۲)-
ساختار ها و نهادها
(۲۱) -
برنامه ها و قوانین
(۶۴) -
ویژگی های کارگزاران
(۲۱)
-
-
ماه مبارک رمضان 99 با موضوع جهاد و مقاومت
(۳۰) -
ماه مبارک رمضان 98 با موضوع داستانهای قرآن
(۳۰) -
ماه مبارک رمضان 97
(۱۵۱) -
ماه مبارک رمضان 96
(۱۴۶) -
ماه مبارک رمضان 95
(۱۶۴) -
خدا شناسی
(۸۳)-
توحید افعالی
(۹) -
علم خداوند
(۳) -
توحید در ربوبیت
(۱۱) -
سنتهای الهی
(۲۷)
-
-
هستی شناسی
(۳۶) -
نبوت
(۱۸) -
معاد
(۶۲) -
ولایت
(۲۷) -
انسان شناسی
(۵۰)
کلمات کلیدی
بایگانی
- آذر ۱۴۰۰ (۳۰)
- اسفند ۱۳۹۹ (۹۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۳)
- اسفند ۱۳۹۸ (۳۰)
- خرداد ۱۳۹۸ (۱۰)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۲۰)
- آذر ۱۳۹۷ (۲)
- خرداد ۱۳۹۷ (۱۱۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۳۸)
- دی ۱۳۹۶ (۱)
- تیر ۱۳۹۶ (۱۵)
- خرداد ۱۳۹۶ (۱۳۱)
- تیر ۱۳۹۵ (۶۶)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱۴۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۲۶۲)
آخرین مطالب
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۹ جزء 30: نقش تواصی در اقتدار امت اسلامی
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۸ جزء 29: نماز عامل اقتدار امت اسلامی
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۷ جزء 28:نفوذ مهمترین تهدید اقتدار امت اسلامی
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۶ جزء 27: قیام مردم به قسط، هدف جامعه اسلامی
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۴ جزء 26: ویژگی های مشترک امت اسلام
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۳ جزء 25: اتحاد، عامل اقتدار امت اسلامی
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۲ جزء 24: نقش خواص در بیداری امت اسلامی
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۱ جزء 23: ضعف تحلیل، عامل شکست امت اسلامی
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۳۰ جزء 22: قیام لله شرط اقتدار امت اسلامی
- ۲۷ آذر ۰۰ ، ۱۸:۲۹ جزء 21: لزوم احیای فرهنگ حکمت بنیان در جامعه اسلامی
آخرین نظرات
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۵۴ - وحید اسلامی همچنین تدبر سوره های آل عمران، انفال، فتح، صف، توبه و...
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۵۳ - وحید اسلامی آیات مشابه: 1 - هُوَ الَّذِی ...
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۲۸ - وحید اسلامی امام: 11- آیهاى را که آقا قرائت ...
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۲۶ - وحید اسلامی آقا: 10- قرآن کریم براى مسلمانان ...
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۲۴ - وحید اسلامی آقا: 9- تأثیر شیطان در دستگاه ...
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۱۹ - وحید اسلامی آقا: 8- اگرچه جنگ احد در مقیاس ...
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۱۶ - وحید اسلامی آقا: 7- اگر انسانها تلاش و کار و ...
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۱۴ - وحید اسلامی آقا: 6- خداى متعال وعده داده است ...
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۱۲ - وحید اسلامی آقا: 5- ببینید، صد نفر انسان در ...
- ۱۱ بهمن ۰۰، ۱۵:۱۱ - وحید اسلامی آقا: 4- انقلاب اسلامى، یک انقلاب ...
نویسندگان
- امیرحسین صفاریان (543)
- حسین منیب (105)
- استاد ابوالقاسم (65)
- سید مهدی اکرمی (37)
۰۳ تیر ۹۶ ، ۰۶:۴۲
حسین منیب
حسین منیب
مونه هایی از آرامش دل :
1-اینکه امام حسین (ع) با جرأت می تواند دشمنش را معرفی کند و هیچ تقیه ای نکند.این 1-علامت آرامش دل است. آدمی که دلهره داشته باشد، جرأت نمی کند به این روشنی، بگوید فلانی چنین و چنان است. رک می گوید: بله!
2- آگاهی از حوادث. از حوادث به خوبی آگاه است. اینطور نیست که امام حسین (ع) غافلگیر شد. قبل از امام حسین، امیرالمؤمنین آمد برود، پرسید: اینجا کجاست؟ گفتند اینجا کربلاست. فرمود: پسرم را همین جا می کشند. قصه ی کربلا را قبل از شهادت امام حسین خوب می دانست.
3- اعتماد به نفس در سایه ی ایمان به خدا. اعتماد به نفس به تنهایی خوب نیست. چون ما در سایه ی ایمان به خدا باید اعتماد به نفس داشته باشیم. امام حسین فرمود: «وَ اللَّهِ لَوْ لَمْ یَکُنْ مَلْجَأ» اگر در دنیا هیچ پناهگاهی نباشد «وَ لَا مَأْوًی» هیچ پناهگاهی نباشد. «لَمَا بَایَعْتُ یَزِیدَ بْنَ مُعَاوِیَه ی» (بحارالانوار/ج /44ص 329)هیچ جا نباشد من با یزید بیعت نمی کنم.
4- نمونه ی دیگر. هدفداری و توکل! فرمود: «وَ ما تَوْفیقی إِلاَّ بِاللَّهِ» من توفیق ندارم، مگر توسط خدا. «عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ» فقط بر خدا توکل می کنم. «وَ إِلَیْهِ أُنیب» (هود/88)و به سوی خدا کوچ می کنم. بر او توکل می کنم و به سوی خدا می روم و از همه حوادث رد می شوم. روح بزرگ! این روح های کوچک مانند لاستیک های دوچرخه هستند و در اولین موج تاب برمی دارند. روح بزرگ مانند لاستیک های تراکتور است. از هر موجی رد شود، تاب برنمی دارد. کشتند، بردند، زدند. . . دل آرام!
5- ایمان به مقدرات: امام فرمود: «کل من قضی فهو کائن» هر چه که خدا مقدر کرده است، شدنی است. بیخود در مقابل مقدرات خدا دست و پا نزنید. مقدرات حتمی خدا شدنی است. «صبراً علی قضائک» عربی هایی که می خوانم برای امام حسین است. خدایا هر چه که تو مقدر کردی، من صبر می کنم. مقدر کردی این چنین باشد، طوری نیست، راضیم. «رضاً برضاک»
6-آمادگی برای شهادت، از نشانه های دل آرام
.
.
.
خدایا!به آبروی امام حسین، آن دل آرامی که به اصحاب امام حسین دادی، آن دل آرام را به ما هم مرحمت بفرما! ایمانی به ما بده که اگر مردم کره ی زمین گفتند زنده باد یامرده باد، پول آمد یا فقر آمد، شهرت آمد یا گمنامی آمد، فرزند آمد یا داغ آمد، فراز آمد یا نشیب آمد، قله بود یا دره بود، ایمانی به ما بده که هیچ حادثه ای، ما را از تو و راه و رضای تو جدا نکند. زیارت امام حسین را با معرفت نصیب همه ی ما بفرما!آرامش را به سرزمین های اسلامی عطا بفرما! رهبر ما، دولت ما، امت ما، جوان ها ما،ناموس ما، نسل ما، دین ما، مکتب ما، دنیای ما، آبروی ما، عزت ما و هر نعمتی که به ما داده ای، در پناه آقا مون حضرت مهدی حفظ بفرما!
1-اینکه امام حسین (ع) با جرأت می تواند دشمنش را معرفی کند و هیچ تقیه ای نکند.این 1-علامت آرامش دل است. آدمی که دلهره داشته باشد، جرأت نمی کند به این روشنی، بگوید فلانی چنین و چنان است. رک می گوید: بله!
2- آگاهی از حوادث. از حوادث به خوبی آگاه است. اینطور نیست که امام حسین (ع) غافلگیر شد. قبل از امام حسین، امیرالمؤمنین آمد برود، پرسید: اینجا کجاست؟ گفتند اینجا کربلاست. فرمود: پسرم را همین جا می کشند. قصه ی کربلا را قبل از شهادت امام حسین خوب می دانست.
3- اعتماد به نفس در سایه ی ایمان به خدا. اعتماد به نفس به تنهایی خوب نیست. چون ما در سایه ی ایمان به خدا باید اعتماد به نفس داشته باشیم. امام حسین فرمود: «وَ اللَّهِ لَوْ لَمْ یَکُنْ مَلْجَأ» اگر در دنیا هیچ پناهگاهی نباشد «وَ لَا مَأْوًی» هیچ پناهگاهی نباشد. «لَمَا بَایَعْتُ یَزِیدَ بْنَ مُعَاوِیَه ی» (بحارالانوار/ج /44ص 329)هیچ جا نباشد من با یزید بیعت نمی کنم.
4- نمونه ی دیگر. هدفداری و توکل! فرمود: «وَ ما تَوْفیقی إِلاَّ بِاللَّهِ» من توفیق ندارم، مگر توسط خدا. «عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ» فقط بر خدا توکل می کنم. «وَ إِلَیْهِ أُنیب» (هود/88)و به سوی خدا کوچ می کنم. بر او توکل می کنم و به سوی خدا می روم و از همه حوادث رد می شوم. روح بزرگ! این روح های کوچک مانند لاستیک های دوچرخه هستند و در اولین موج تاب برمی دارند. روح بزرگ مانند لاستیک های تراکتور است. از هر موجی رد شود، تاب برنمی دارد. کشتند، بردند، زدند. . . دل آرام!
5- ایمان به مقدرات: امام فرمود: «کل من قضی فهو کائن» هر چه که خدا مقدر کرده است، شدنی است. بیخود در مقابل مقدرات خدا دست و پا نزنید. مقدرات حتمی خدا شدنی است. «صبراً علی قضائک» عربی هایی که می خوانم برای امام حسین است. خدایا هر چه که تو مقدر کردی، من صبر می کنم. مقدر کردی این چنین باشد، طوری نیست، راضیم. «رضاً برضاک»
6-آمادگی برای شهادت، از نشانه های دل آرام
.
.
.
خدایا!به آبروی امام حسین، آن دل آرامی که به اصحاب امام حسین دادی، آن دل آرام را به ما هم مرحمت بفرما! ایمانی به ما بده که اگر مردم کره ی زمین گفتند زنده باد یامرده باد، پول آمد یا فقر آمد، شهرت آمد یا گمنامی آمد، فرزند آمد یا داغ آمد، فراز آمد یا نشیب آمد، قله بود یا دره بود، ایمانی به ما بده که هیچ حادثه ای، ما را از تو و راه و رضای تو جدا نکند. زیارت امام حسین را با معرفت نصیب همه ی ما بفرما!آرامش را به سرزمین های اسلامی عطا بفرما! رهبر ما، دولت ما، امت ما، جوان ها ما،ناموس ما، نسل ما، دین ما، مکتب ما، دنیای ما، آبروی ما، عزت ما و هر نعمتی که به ما داده ای، در پناه آقا مون حضرت مهدی حفظ بفرما!
۰۳ تیر ۹۶ ، ۰۶:۴۴
حسین منیب
حسین منیب
سیدالشهداء علیه السلام، نمونه کامل این صفت است و در رفتار و گفتارش، رضایت و تسلیم حق موج می زند.
امام صادق علیه السلام سوره والفجر را سوره «حسین» نامیدند، [3] زیرا که او جلوه تام و تمام این آیه است که می فرماید: (یا أیتها النفس المطمئنة، ارجعی الی ربک راضیة مرضیة، فادخلی فی عبادی، و ادخلی جنتی) [4] آن حضرت همان روح آرامش یافته در سایه یاد خداست که فرمود: «ألا بذکر الله تطمئن القلوب) [5] و در حالی به سوی ملکوت اعلی پر کشید که رضایت و تسلیم خویش را با همه وجود به اثبات رساند.
آن حضرت در دعای عرفه فرمود:
و خر لی فی قضائک و بارک لی فی قدرک حتی لا أحب تعجیل ما أخرت و لا تأخیر ما عجلت؛ [6] .
قضا و قدرت را بر من خیر و مبارک ساز تا آن چه دیر می خواهی بر من، زودتر دوست ندارم و آن چه زودتر می خواهی، دیرتر مایل نباشم.
نیز در جمله ای دیگر فرمود:
رضا الله رضانا أهل البیت نصبر علی بلائه؛ [7] رضایت و خشنودی خدا مورد رضایت ما اهل بیت است و بر بلای رسیده از جانب او، صبر می کنیم.
و در آخرین لحظات عمر شریفش در قتلگاه فرمود:
رضا بقضائک و تسلیما لامرک و لا معبود سواک یا غیاث المستغیثین؛ [8] خشنود به قضای تو و تسلیم امیر و فرمانت هستم و معبودی غیر تو نیست ای فریادرس فریادجویان!
کمال بندگی در «رضا» به رضای الهی و فرمان اوست.
امام حسین علیه السلام در حرکت به سوی کربلا، اظهار امیدواری کرد که آن چه را خداوند برایش اراده کرده باشد «خیر» باشد، چه با فتح، چه با شهادت: أرجو أن یکون خیرا ما أراد الله بنا، قتلنا أم ظفرنا. [9] .
در قتلگاه نیز جملات زیبای «الهی رضی برضائک و تسلیما لأمرک» که بر زبان او جاری شد، نشانه خلوص در بندگی و رضا به قضای خدا و رنگ دایی داشتن جهاد و شهادت اوست.
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آن چه را جانان پسندد
امام صادق علیه السلام سوره والفجر را سوره «حسین» نامیدند، [3] زیرا که او جلوه تام و تمام این آیه است که می فرماید: (یا أیتها النفس المطمئنة، ارجعی الی ربک راضیة مرضیة، فادخلی فی عبادی، و ادخلی جنتی) [4] آن حضرت همان روح آرامش یافته در سایه یاد خداست که فرمود: «ألا بذکر الله تطمئن القلوب) [5] و در حالی به سوی ملکوت اعلی پر کشید که رضایت و تسلیم خویش را با همه وجود به اثبات رساند.
آن حضرت در دعای عرفه فرمود:
و خر لی فی قضائک و بارک لی فی قدرک حتی لا أحب تعجیل ما أخرت و لا تأخیر ما عجلت؛ [6] .
قضا و قدرت را بر من خیر و مبارک ساز تا آن چه دیر می خواهی بر من، زودتر دوست ندارم و آن چه زودتر می خواهی، دیرتر مایل نباشم.
نیز در جمله ای دیگر فرمود:
رضا الله رضانا أهل البیت نصبر علی بلائه؛ [7] رضایت و خشنودی خدا مورد رضایت ما اهل بیت است و بر بلای رسیده از جانب او، صبر می کنیم.
و در آخرین لحظات عمر شریفش در قتلگاه فرمود:
رضا بقضائک و تسلیما لامرک و لا معبود سواک یا غیاث المستغیثین؛ [8] خشنود به قضای تو و تسلیم امیر و فرمانت هستم و معبودی غیر تو نیست ای فریادرس فریادجویان!
کمال بندگی در «رضا» به رضای الهی و فرمان اوست.
امام حسین علیه السلام در حرکت به سوی کربلا، اظهار امیدواری کرد که آن چه را خداوند برایش اراده کرده باشد «خیر» باشد، چه با فتح، چه با شهادت: أرجو أن یکون خیرا ما أراد الله بنا، قتلنا أم ظفرنا. [9] .
در قتلگاه نیز جملات زیبای «الهی رضی برضائک و تسلیما لأمرک» که بر زبان او جاری شد، نشانه خلوص در بندگی و رضا به قضای خدا و رنگ دایی داشتن جهاد و شهادت اوست.
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آن چه را جانان پسندد
امام صادق(علیه السلام) فرمود: «سوره فجر را در نمازهای واجب و نیز نماز مستحب خود بخوانید؛ چرا که این سوره، سوره حسین بن علی است.»
پس از این کلام امام صادق و تحریض و تشویق مخاطبین به خواندن سوره فجر در نمازهایشان با این کلام زیبا و دلنشین و همراه با دعای «وارغبوا فیها رحمکم الله»؛ از سرشوق و رغبت به این امر اقدام نمایید. خداوند شما را مورد رحمت و لطف قرار دهد، یکی از اشخاص حاضر در مجلس سؤالی مینماید ـ که چه بسا سؤال بسیاری از ماها نیز باشد؛ سؤال میکند:
امام صادق(علیه السلام) در تفسیر آیه می‌فرماید: این آیه درباره حسین بن علی ـ علیهما السّلام ـ است؛ چرا که آن بزرگوار صاحب نفس مطمئنه بود و از خدا راضی بود و خدا نیز از او راضی بود، و یاران آن بزرگوار از خاندان محمد(صلی الله علیه وآله) از خداوند راضی بودند و خداوند نیز از آن‌ها راضی بود، و این سوره فقط درباره حسین بن علی و شیعیان او و شیعیان آل محمد(صلی الله علیه وآله) می‌باشد.
و در پایان روایت، امام صادق(علیه السلام) میفرمایند: من ادمن قراءه الفجر کان مع الحسین فی درجته فی الجنه، ان الله عزیز حکیم، هر کس در خواندن سوره فجر مداومت داشته باشد، با امام حسین در درجهاش در بهشت خواهد بود، به درستی که خداوند بر هر چیز توانا و به هر امری دانا است.[۱۱]
در روایت دیگری که از ابوبصیر از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است، امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه» الآیه یعنی الحسین ابن علی ـ علیهما السّلام ـ[۲] مراد از «نفس المطمئنه» که از خداوند راضی و خداوند نیز از او راضی است، حسین بن علی(علیه السلام) است در این آیات، کلمه «نفس المطمئنه» نقش کلیدی و محوری دارد به طوری که فهم معنای آیه تا حدود زیادی به روشن شدن معنای این واژه بستگی دارد، و چه بسا وجود این کلمه در این آیه موجب تفسیر و بیان شأن نزول آیه، درباره حسین بن علی(علیه السلام) گردیده است، و آن حضرت مصداق اتم و اکمل آن به حساب آمده است.
سؤالی که در اینجا می‌تواند مطرح شود این است که چه امری باعث این تقریب و تقارن گردیده است؟
چرا حسین بن علی(علیهماالسلام) از میان معصومین ـ علیهم السّلام ـ به عنوان مصداق این آیه معرفی گردیده است؟در پاسخ باید گفت: با توجّه به آنچه که در تاریخ عاشورا به فراوانی نقل گردیده است که از یک سو برای حادثه عظیم عاشورا، هیچ واقعه و حادثهای به عنوان نظیر و مانند و شبیه سراغ نداریم، و مصیبت بزرگی که در این رویداد عظیم تاریخی بر خاندان عصمت و طهارت ـ علیهم السلام ـ وارد گردید، در تاریخ نمونه دیگری ندارد، و از دیگر سو، قربانی بزرگ این حادثه حضرت سیدالشهداء ـ علیهم السلام ـ بود که در سهمگین ترین حالات و لحظات و شکننده ترین ماجراهای این حادثه، در نهایت اطمینان و آرامش نفس بود، به طوری که در روایت راویان شاهد حادثه آمده است که هر چه این حادثه به پایان خود که شهادت حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) بود نزدیکتر می شد، چهره دلربای امام، زیباتر و برافروخته تر میشد، و برای لقای پروردگار آماده تر.
از اتفاقات سهمگین و تزلزل آفرین آن حادثه در چهره امام، ذرهای سستی و ضعف و یا بیصبری و جزع و شکوه دیده نشد و در عوض در این ماجرا از ابتدا تا انتها میزان تسلیم و صبر آن حضرت که ناشی از اطمینان و آرامش نفس بود، افزوده تر میشد. و این جمله آخر آن حضرت در لحظات پایانی عمر شریفش شنیدنی و زیباست: صبراً علی قضائک یا ربّ لا اله سواک یا غیاث المستغیثین، مالی ربّ سواک و لا معبود غیرک، صبراً‌علی حکمک، بر قضای تو شکیبا هستم! پروردگارا! معبودی جز تو نیست، ای پناه بیپناهان! من غیر از تو پروردگار و معبودی ندارم، برخواست و اراده تو شکیبا هستم.[۳۳]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
ـ تفسیر قمی تألیف علی بن ابراهیم قمی، ج۲، ص ۴۲۲٫
پی نوشت ها :
[۱] . بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، بیتا، ج ۴، ص ۴۶۱؛ و بحارالانوار، ج ۲۴، ص ۹۳ و ج ۴۴، ص ۲۱۸٫
[۲] . حویزی، تفسیر نورالثقلین، ج ۵، ص ۵۷۷؛ و بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۴، ص ۴۶۰؛ و بحارالانوار، ج ۲۴، ص ۳۵۰؛ و تفسیر القمی، علی بن ابراهیم قمی، قم، دارالکتاب، چاپ سوم، ۱۴۱۴ ق، ج ۲، ص ۴۲۲٫
[۳] . موسوعه کلمات الامام الحسین(علیه السلام)، ص ۵۱۰٫