نور در حرم نور

مرحوم علامه طباطبایى در تفسیرالمیزان (ج 6، ص 183)، حدود 27 صفحه در زمینه اخلاق و سنن و آداب زندگى پیامبر صلى الله علیه و آله روایاتى را نقل کرده است، که به برخى از آنها فهرست وار اشاره مى‏کنیم:

1. پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله خود کفش خود را مى‏دوخت.

2. لباس خود را وصله مى‏زد.

3. گوسفند را خودش مى‏دوشید.

4. با بردگان، هم غذا مى‏شد.

5. بر زمین مى‏نشست.

6. بر الاغ سوار مى‏شد.

7. حیا مانعش نمى‏شد که نیازهاى خود را از بازار تهیه کند.

8. به توانگران و فقرا دست مى‏داد و دست خود را نمى‏کشید تا طرف دست خود را بکشد.

9. به هرکس مى‏رسید، چه بزرگ و چه کوچک، سلام مى‏کرد.

10. اگر چیزى تعارفش مى‏کردند، آنرا تحقیر نمى‏کرد، اگرچه یک خرماى پوسیده بود.

12. بدون اینکه قهقهه کند، همیشه تبسّمى بر لب داشت.

13. بدون اینکه چهره درهم کشیده باشد، همیشه اندوهگین به نظر مى‏رسید.

14. بدون اینکه از خود ذلتى نشان دهد، همواره متواضع بود.

15. بدون اینکه اسراف ورزد، سَخىّ بود.

16. بسیار دل نازک و مهربان بود.

17. هرگز دست طمع بسوى چیزى دراز نکرد.

18. هنگام بیرون رفتن از خانه، خود را در آینه مى‏دید، موى خود را شانه مى‏زد و چه بسا این کار را در برابر آب انجام مى‏داد.

19. هیچ گاه در مقابل دیگران پاى خود را دراز نمى‏کرد.

20. همواره بین دو کار، دشوارتر آن را انتخاب مى‏کرد.

21. هیچ وقت به خاطر ظلمى که به او مى‏شد در صدد انتقام بر نمى‏آمد مگر آنکه محارم خدا هتک شود که به خاطر هتک حرمت خشم مى‏کرد.

22. هیچ وقت در حال تکیه کردن غذا میل نکرد.

23. هیچ وقت شخصى از او چیزى درخواست نکرد که جواب (نه) بشنود و حاجت حاجتمندان را رد نکرد.

24. نمازش در عین تمامیّت، سبک و خطبه‏اش کوتاه بود.

25. مردم، آن حضرت را به بوى خوشى که از او به مشام مى‏رسید، مى‏شناختند.

26. وقتى در خانه مهمان داشت، اول کسى بود که شروع به غذا مى‏کرد و آخرین کسى بود که از غذا دست مى‏کشید تا مهمانان راحت غذا بخورند.

27. بر سر سفره، همیشه از غذاى جلوى خود میل مى‏کرد.

28. آب را با سه نفس مى‏آشامید.

29. جز با دست راست چیزى نمى‏داد و نمى‏گرفت و غذا نمى‏خورد.

30. وقتى دعا مى‏کرد، سه بار دعا مى‏کرد و وقتى سخن مى‏گفت در کلام خود تکرار نداشت.

32. کلامش روشن بود به طورى که هر شنونده‏اى آنرا مى‏فهمید.

33. نگاه خود را بین افرادى که در محضرش بودند تقسیم مى‏کرد.

34. هر گاه با مردم سخن مى‏گفت، در حرف زدن تبسم مى‏کرد.