نور در حرم نور

ویژگى‏هاى منافق در قرآن‏

1. دروغ گویى: «إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ» «3»

2. بى‏هدف و سرگردان: «لا إِلى‏ هؤُلاءِ وَ لا إِلى‏ هؤُلاءِ» «4» نه با این گروه و نه با آن گروهند.

3. عدم درک عمیق: «لکِنَّ الْمُنافِقِینَ لا یَفْقَهُونَ» «5»

4. جمود و عدم‏انعطاف: «کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ» «6»

5. نماز بى‏نشاط: «قامُوا کُسالى‏» «7» با کسالت به نماز مى‏ایستند.

6. تندگویى وتندخویى: «سَلَقُوکُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدادٍ» «8» زبان‏هاى تند وخشن را به شما مى‏گشایند.

7. سوگند دروغ: «اتَّخَذُوا أَیْمانَهُمْ جُنَّةً» سوگندهایشان را سپر توطئه‏هایشان قرار دادند.

8. انتقاد از رهبر معصوم: «یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقاتِ» «9» در تقسیم زکات، نیش مى‏زنند و تو را در تقسیم آن عادل نمى‏دانند.

9. تضعیف رزمندگان: «لا تَنْفِرُوا فِی الْحَرِّ» «1» مى‏گویند: هوا گرم است، به جبهه نروید.

10. ایجاد مرکز توطئه به نام مسجد: «وَ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً» «2» (در برابر مسجد پیامبر) مسجدى مى‏سازند تا (با توطئه‏هاى شوم خود) به مسلمانان ضرر بزنند.

11. پیمان شکنى: «وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَکُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِینَ فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا» «3» بعضى از آنان با خداوند پیمان بستند که اگر از فضلش به ما داد حتماً صدقه مى‏دهیم و از افراد صالح خواهیم بود، پس چون خداوند از فضلش به آنان عطا کرد، بخل ورزیدند و زکات مال خود را ندادند.

12. تحقیر مسلمانان: «أَ نُؤْمِنُ کَما آمَنَ السُّفَهاءُ» آیا همچون سفیهان ایمان بیاوریم؟

13. محاصره اقتصادى مسلمانان: «لا تُنْفِقُوا عَلى‏ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا» به اطرافیان پیامبر چیزى ندهید تا از دور او پراکنده شوند.

14. فریب‏کارى و نیرنگ‏بازى: «یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ ما یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ» «4» مى‏خواهند خدا و مؤمنان را فریب دهند، در حالى که جز خودشان را فریب نمى‏دهند.

15. بخل در انفاق: «لا یُنْفِقُونَ إِلَّا وَ هُمْ کارِهُونَ» «5» جز با کراهت انفاق نمى‏کنند.

16. امر به زشتى‏ها و نهى از خوبى‏ها: «یَأْمُرُونَ بِالْمُنْکَرِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ» «6»

17. فراراز جهاد: «فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلافَ رَسُولِ اللَّهِ وَ کَرِهُوا أَنْ یُجاهِدُوا» «7» بازماندگان‏

18. شایعه پراکنى: «وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِهِ» «1» هرگاه خبرى از آرامش یا ترس را دریافت کنند، (قبل از تحقیق یا مصلحت‏سنجى) آن را پخش مى‏کنند.

1- منافقان با تأکید و سوگند حرف مى‏زنند تا شنونده، سخن آنها را باور کند.«نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ»

2- چرب زبانى و چاپلوسى، شیوه منافقان است. «نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ»