نور در حرم نور

در سال سیزدهم بعثت و پس از ده سال از دعوت علنى پیامبر به اسلام، هنوز مشرکان مکّه دست از اذیّت و آزار پیامبر و مسلمانان برنداشته بودند و روز به روز بر شدّت آن مى‏افزودند تا اینکه تصمیم گرفتند با توطئه‏اى حساب شده و اقدامى دسته‏جمعى، پیامبر را به قتل برسانند و اسلام را ریشه‏کن کنند.

با اطلاع پیامبر صلى الله علیه و آله از آن توطئه و جانفشانى على علیه السلام، شبانه مقدّمات هجرت فراهم شد و آن حضرت در اوّل ماه ربیع‏الاوّل ابتدا به غار ثور رفتند و به مدّت سه روز در آنجا به گونه‏اى معجزه‏آسا مخفى شدند و در این مدّت تنها حضرت على علیه السلام براى آن حضرت غذا تهیه کرده و اخبار بیرون را در اختیار آن جناب قرار مى‏دادند. سرانجام پیامبر با اعلان مهاجرت مسلمانان به یثرب و همراه آوردن اهل‏بیت آن حضرت، خود راهى یثرب شدند و پس از پیمودن مسافتى حدود چهارصد کیلومتر، روز دوازدهم ربیع‏الاوّل به محلّه‏ى قبا رسیدند و بقیّه‏ى مهاجران نیز به آنان ملحق شدند.

مردم یثرب، از مهاجران استقبال شایانى به عمل آوردند وآنها را با آغوش باز پذیرفتند و یثرب را به «مدینةالنبىّ» و «مدینة الرّسول»، تغییر نام دادند. آنگاه پیامبر براى پیشگیرى و دورى از تفرقه، میان مهاجران و انصار که حدود سیصد نفر بودند، دو به دو عقد اخوّت و برادرى جارى کردند و مسجد قبا را پایه‏گذارى کردند

2-در جامعه‏ى اسلامى باید میان مجاهدان ومهاجران با مرفّهان هجرت گریز، فرق باشد. «آمَنُوا وَ لَمْ یُهاجِرُوا»

3- کسى که هجرت نکند، نه او را یارى کنید و نه از او یارى بخواهید. (کلمه‏ى‏ «وَلایَتِهِمْ» را دو گونه مى‏توان معنا کرد: یکى «ولایت و حمایت شما از آنان» و دیگرى «کمک و حمایت آنان از شما»)

اهل نفاق، «بعضهم من بعض»؛ امّا اهل ایمان‏ «بعضهم‏ اولیاء بعض‏». اهل نفاق، «یأمرون بالمنکر و ینهون عن المعروف»؛ امّا اهل ایمان‏ «یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر».