9-1.اعراف/99 ایمنی از مکر الهی ممنوع

..........نمونه
" مکر" در لغت عرب با آنچه که در فارسى امروز از آن مىفهمیم تفاوت بسیار دارد، در فارسى امروز مکر به معنى نقشههاى شیطانى و زیانبخش به کار مىرود، در حالى که در ریشه اصلى لغت عرب،" مکر" به معنى هر نوع چارهاندیشى براى بازگرداندن کسى از هدفش مىباشد، اعم از اینکه به حق باشد یا به باطل، و معمولا در مفهوم این لغت یک نوع نفوذ تدریجى افتاده است.
بنا بر این منظور از مکر الهى آن است که خداوند، مجرمان را با نقشههاى قاطع و شکستناپذیر بدون اختیار خودشان از زندگانى مرفه و هدفهاى خوشگذرانى باز مىدارد، و این اشاره به همان کیفرها و بلاهاى ناگهانى و بیچاره کننده است
صفوان جمال مىگوید: پشت سر امام صادق ع نماز مىخواندم، دیدم مىفرمود: اللهم لا تؤمنى مکرک- ثم جهر- فقال فَلا یَأْمَنُ مَکْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُون
در نهج البلاغه نیز مىخوانیم لا تامنن على خیر هذه الامة عذاب اللَّه لقول اللَّه سبحانه فَلا یَأْمَنُ مَکْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ:" حتى بر نیکان این امت از کیفر الهى ایمن مباش زیرا خداوند مىفرماید فَلا یَأْمَنُ مَکْرَ اللَّهِ إِلَّا الْخاسِرُونَ"
در حقیقت ایمن نبودن از مکر الهى به معنى ترس از مسئولیتها و خوف از کوتاهى در انجام وظائف است، که همواره باید این" ترس" با" امید" به رحمت او به طور مساوى در دلهاى افراد با ایمان باشد
... نور الثقلین-روایت
و قال علیه السلام: الفقیه کل الفقیه من لم یقنط الناس من رحمة الله، و لم یؤیسهم من روح الله، و لم یؤمنهم من مکر الله.
..... آیات مرتبط
وَ إِذا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُمْ إِذا لَهُمْ مَکْرٌ فی آیاتِنا قُلِ اللَّهُ أَسْرَعُ مَکْراً إِنَّ رُسُلَنا یَکْتُبُونَ ما تَمْکُرُونَ (21)
وَ کَذلِکَ جَعَلْنا فی کُلِّ قَرْیَةٍ أَکابِرَ مُجْرِمیها لِیَمْکُرُوا فیها وَ ما یَمْکُرُونَ إِلاَّ بِأَنْفُسِهِمْ وَ ما یَشْعُرُونَ (123)
وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْماکِرینَ (54)
وَ قَدْ مَکَرَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَکْرُ جَمیعاً یَعْلَمُ ما تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ وَ سَیَعْلَمُ الْکُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (42)
وَ قَدْ مَکَرُوا مَکْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَکْرُهُمْ وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ (46)
...... روایت
شرایع الدین قال علیه السلام: و اجتناب الکبائر و هی قتل النفس التی حرم الله عز و جل و الزنا و ...... و الیأس من روح الله، و الأمن من مکر الله تعالى، و القنوط من رحمة الله تعالى......
با توجه به دو آیه قبل عذاب خدا ممکن در شب یا روز در حالیکه ما غافل هستیم برسد پس اگر کسی فکر کند می تواند از این عذابها و کلاً مکر خدا فرار کند خسارت می بیند
برای جلوگیری از خسارت، انسان باید مولایش و اوامرش را بشناسد و رعایت کند. اگر به مومنین فرموده هیچ کس نباید عجب داشته باشد، امید بدون تلاش داشته باشد و ...باید مراقبت کند چون اینها زمینه گرفتار شدن به مکر را فراهم می کند
.... المیزان
أما المکر الابتدائی من غیر تحقق معصیة سابقة فمما یمتنع علیه تعالى
إذا کان على نحو المجازاة کأن یأتی الإنسان بالمعصیة فیؤاخذه الله بالعذاب من حیث لا یشعر
مردم ایمن از مکر خدا زیانکارانند، زیرا همان ایمنىشان هم مکر خدا است.