نور در حرم نور

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: أَیُّهَا النَّاسُ إِیَّاکُمْ وَ خَضْرَاءَ الدِّمَنِ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا خَضْرَاءُ الدِّمَنِ قَالَ الْمَرْأَةُ الْحَسْنَاءُ فِی مَنْبِتِ السَّوْء

چندی پیش مادری برای من تعریف کرد که وقتی فرزند پنج ساله ی خود را به مسجد می برم، او چنان چادر سر می کند که گویی دست او در دست ملائکه است؛ امّا نگرانی من از این جهت است که او در عروسی ها حرکاتی مانند رقص از خود نشان می دهد.

من به این مادر گفتم که فرزند شما تقلید گر است؛ وقتی شما فرزند را به محیطی می برید که همه در آنجا چادر سر می کنند و به نماز می ایستند، فرزند هم این رفتار را انجام می دهد؛ هرچند که هنوز مفهوم آن را متوجّه نمی شود؛ لذا تعبیری که در آن موقع به کار می برید، این است که دست او در دست ملائکه است. ولی وقتی فرزند در محیط آلوده قرار بگیرد، تقلید های نامناسبی را انجام می دهد. پس محیط، پایه ی تقلید است؛ یعنی بچّه ها در محیط، رفتار و حرف ها را یاد می گیرند.