نور در حرم نور

1- حفظ نیروهاى مخلص و فقیر و مجاهد، مهم‏تر از جذب سرمایه ‏داران کافر است.

2- هدف، وسیله را توجیه نمى‏کند. براى جذب سران کفر، نباید به مسلمانان موجود اهانت کرد

3- طرد پابرهنگان و محرومان مخلص، ظلم است. «فَتَکُونَ مِنَ الظَّالِمِینَ»

4- تفاوت‏هاى اجتماعى، گاهى وسیله‏ى آزمایش و شکوفا شدن خصلت‏ها و رشد آنهاست. اغنیا، با فقرا آزمایش مى‏شوند. «فَتَنَّا بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ»

مستکبران به پیروان حضرت نوح توهین مى‏کردند و آنان را اراذل و افراد بى‏مایه مى‏دانستند و به نوح پیشنهاد مى‏کردند که اگر این افراد را از خود دور کنى ما مى‏توانیم با تو کنار بیاییم! آن حضرت که همواره حامى‏مستضعفان بود جواب منفى مى‏داد و مى‏فرمود: «و ما انَا بِطارِدِ الَّذینَ آمنُوا» «3» من هرگز افراد با ایمان را (به خاطر جذب نیروهاى مستکبر) از خود طرد نمى‏کنم.

بیشترین یاران و پیروان رسولان الهى در طول تاریخ، مستضعفان و محرومان بوده و بیشترین سختى رسالت انبیا بر دوش آنان بوده است. کمااینکه این نکته در انقلاب خود ما نیز نمایانگر است.

شیعه‏ اى از امام کاظم (ع) اجازه گرفت در دربار منصور دوانقى برود. بنى‏عباس! رفت و یک روز این شیعه مى‏خواست مکه برود، آمد مدینه در خانه‏ى امام کاظم را زد. گفت: چه کسى است؟ گفت: من فلانى هستم. گفت: من شما را راه نمى‏دهم. گفت: ا ... من شیعه هستم. تو امام کاظم، امام هفتم من هستى. من با اجازه‏ى شما در دربار رفتم. وگرنه مى‏دانم دربار طاغوت است. شما به من گفتى برو! مشکلات مسلمان‏ها را آنجا حل کن. من عامل نفوذى شما هستم. چرا آقا؟ فرمود: یک روز یک چوپان‏در دفتر تو آمد. راهش ندادى! چون به آن چوپان راه ندادى من هم تو را راه نمى‏دهم. نمى‏خواهد مکه بروى، خدا هم تو را راه نمى‏دهد. حج تو قبول نیست.

بنده‏ى خدا از مدینه به کوفه برگشت، سراغ چوپان رفت. چوپان را خواست. صورتش را به خاک گذاشت. وزیر مملکت بود. صورتش را روى خاک گذاشت. به چوپان گفت: با پایت روى سر من بمال. که غرور و تکبّر من تکانده شود. غرور و تکبر من تکانده شود

در دوران رژیم فاسد و مفسد پهلوی، فساد را طبقات مرفه بیدرد، سرمایه‌داران فاسد، آن کسانی که به پولی که از راههای نامشروع و بندوبستهای سیاسی و فساد در عمل به دست آمده بود، متکی بودند، در جامعه رایج میکردند. همانها موجب شدند که آن رژیم ساقط شد؛ چون رژیم منحوس پهلوی، متکی به آنها بود. این نظام را قشرهای محروم و متوسط - که غالب مؤمنین را اینها تشکیل میدهند - به‌وجود آوردند و از آن حمایت و دفاع کردند. اینها وفادارند و پشتیبان این نظام هم اینهایند. لذا این نظام، به پشتیبانی این توده‌ی عظیم مردم مؤمن، ماندنی و پایدار و بادوام است.

طرد و تحقیر مردمِ با ایمان، (حتّى از طرف انبیا) قهر الهى را به دنبال خواهد داشت. «مَنْ یَنْصُرُنِی مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ»

وَ لا تَطْرُدِ الَّذینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداهِ وَ الْعَشِىِّ یُریدُونَ وَجْهَه‏

وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ یُریدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُریدُ زینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً (28)

آیات ابتدایی سوره مبارکه عبس: