نور در حرم نور

 فِی وَصِیَّةِ النَّبِیِّ ص لِعَلِیٍّ ع قَالَ:

 یَا عَلِیُّ إِنَّ الدُّنْیَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ وَ جَنَّةُ الْکَافِرِ یَا عَلِیُّ أَوْحَى‏ اللَّهُ إِلَى الدُّنْیَا اخْدُمِی مَنْ خَدَمَنِی وَ أَتْعِبِی مَنْ خَدَمَکِ یَا عَلِیُّ إِنَّ الدُّنْیَا لَوْ عَدَلَتْ عِنْدَ اللَّهِ جَنَاحَ بَعُوضَةٍ لَمَا سَقَى الْکَافِرَ مِنْهَا شَرْبَةً مِنْ مَاءٍ یَا عَلِیُّ مَا أَحَدٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ إِلَّا وَ هُوَ یَتَمَنَّى یَوْمَ الْقِیَامَةِ- أَنَّهُ لَمْ یُعْطَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا قُوتاً.

امیر مؤمنان على ع نیز در" خطبه قاصعه" سخن را در این زمینه به اوج رسانده مى‏فرماید:

" موسى بن عمران با برادرش وارد بر فرعون شدند در حالى که لباسهاى پشمین در دست داشتند و در دست هر کدام عصاى (چوپانى) بود، با او شرط کردند که اگر تسلیم فرمان خدا شود حکومت و ملکش باقى مى‏ماند، و عزت و قدرتش دوام خواهد یافت، اما او گفت: آیا از این دو تعجب نمى‏کنید که با من شرط مى‏کنند که بقاى ملک و دوام عزتم بستگى به خواسته آنها دارد، در حالى که فقیر و بیچارگى از سر و وضعشان مى‏بارد! (اگر راست مى‏گویند) پس چرا دستبندهایى از طلا به آنها داده نشده است"؟

" این سخن را فرعون به خاطر بزرگ شمردن طلا، و جمع‏آورى آن، و تحقیر پشمینه ‏پوشى گفت".

ِ وَ لَوْ أَرَادَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ لِأَنْبِیَائِهِ حَیْثُ بَعَثَهُمْ أَنْ یَفْتَحَ لَهُمْ کُنُوزَ الذِّهْبَانِ‏ 2578 وَ مَعَادِنَ الْعِقْیَانِ‏ 2579 وَ مَغَارِسَ الْجِنَانِ وَ أَنْ یَحْشُرَ مَعَهُمْ طُیُورَ السَّمَاءِ وَ وُحُوشَ الْأَرَضِینَ لَفَعَلَ وَ لَوْ فَعَلَ لَسَقَطَ الْبَلَاءُ 2580 وَ بَطَلَ الْجَزَاءُ ...

" اگر خدا مى‏خواست به هنگام بعثت پیامبرانش درهاى گنجها و معادن طلا و باغهاى سبز و خرم را به روى آنان بگشاید مى‏گشود، و اگر اراده مى‏کرد پرندگان آسمان و حیوانات وحشى زمین را همراه آنان گسیل مى‏داشت، ولى اگر این کار را مى‏کرد آزمایش مردم از میان مى‏رفت و پاداش و جزا بى‏اثر مى‏شد"!.

و در قسمت دیگرى از همین خطبه مى‏فرماید:

#

أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اخْتَبَرَ الْأَوَّلِینَ مِنْ لَدُنْ آدَمَ ص إِلَى الْآخِرِینَ مِنْ هَذَا الْعَالَمِ بِأَحْجَارٍ لَا تَضُرُّ وَ لَا تَنْفَعُ وَ لَا تُبْصِرُ وَ لَا تَسْمَعُ فَجَعَلَهَا بَیْتَهُ الْحَرَامَ الَّذِی جَعَلَهُ [اللَّهُ‏] لِلنَّاسِ قِیَاماً ثُمَ‏

وَضَعَهُ بِأَوْعَرِ بِقَاعِ الْأَرْضِ حَجَراً وَ أَقَلِّ نَتَائِقِ‏ 2582 الدُّنْیَا مَدَراً 2583 وَ أَضْیَقِ بُطُونِ الْأَوْدِیَةِ قُطْراً بَیْنَ جِبَالٍ خَشِنَةٍ وَ رِمَالٍ دَمِثَةٍ 2584 وَ عُیُونٍ وَشِلَةٍ 2585 وَ قُرًى مُنْقَطِعَةٍ لَا یَزْکُو بِهَا خُفٌّ وَ لَا حَافِرٌ وَ لَا ظِلْف‏ ثُمَّ أَمَرَ آدَمَ ع وَ وَلَدَهُ أَنْ یَثْنُوا أَعْطَافَهُم‏

" مگر نمى‏بینید خداوند انسانها را، از زمان آدم تا آخر جهان، با سنگهایى که نه زیانى مى‏رساند و نه سودى، نه مى‏بیند و نه مى‏شنود، آزمایش نموده، این سنگها را خانه مقدس خود (کعبه) قرار داده، و آن را موجب پایدارى و قوام مردم ساخته است، آن را (کعبه) در پر سنگلاخ‏ترین مکانها، و بى‏گیاه‏ترین نقاط روى زمین، در تنگناى دره‏هایى مستقر ساخته، در میان کوه‏هاى خشن، شنهاى متراکم، چشمه‏هاى کم آب، آبادیهاى جدا و پر فاصله که هیچ مرکبى به راحتى در آن زندگى نمى‏کند، و سپس آدم و فرزندانش را فرمان داد که به آن سو توجه کنند و آن را مرکز تجمع خود سازند ...".

 وَ لَوْ أَرَادَ سُبْحَانَهُ أَنْ یَضَعَ بَیْتَهُ الْحَرَامَ وَ مَشَاعِرَهُ الْعِظَامَ بَیْنَ جَنَّاتٍ وَ أَنْهَارٍ وَ سَهْلٍ وَ قَرَارٍ 2601 جَمَ‏ 2602 الْأَشْجَارِ دَانِیَ الثِّمَارِ مُلْتَفَّ الْبُنَى‏ 2603 مُتَّصِلَ الْقُرَى بَیْنَ بُرَّةٍ 2604 سَمْرَاءَ وَ رَوْضَةٍ خَضْرَاءَ وَ أَرْیَافٍ‏ 2605 مُحْدِقَةٍ وَ عِرَاصٍ‏ 2606 مُغْدِقَةٍ 2607 وَ [زُرُوعٍ‏] رِیَاضٍ نَاضِرَةٍ وَ طُرُقٍ عَامِرَةٍ لَکَانَ قَدْ صَغُرَ قَدْرُ الْجَزَاءِ عَلَى حَسَبِ ضَعْفِ الْبَلَاءِ 

" اگر خدا مى‏خواست خانه مقدسش و محل انجام مناسک حج را در میان باغها و نهرها و زمینهاى هموار و پر درخت و آباد که داراى خانه‏ها و کاخهاى بسیار و آبادیهاى به هم پیوسته، در میان گندم‏زارها و باغهاى پر گل و گیاه، در میان بستانهاى زیبا و سرسبز و پرآب، در وسط باغستانى بهجت‏زا با جاده‏هاى راحت و آباد، قرار دهد، توانایى داشت، ولى در این حالت آزمایش و امتحان ساده‏تر بود و پاداش و جزا نیز کمتر (و مردم به ارزشهاى فریبنده ظاهرى مشغول مى‏شدند و از ارزشهاى واقعى الهى غافل مى‏گشتند) «1».

به هر حال اساس انقلاب اسلامى انقلاب ارزشهاست، و اگر مسلمانان امروز در شرائطى سخت و ناگوار تحت فشار دشمنان بیرحم و خونخوار قرار گرفته‏اند به خاطر همین است که آن ارزشهاى اصیل را رها ساخته، بار دیگر ارزشهاى جاهلى در میان آنان رونق گرفته است، مقیاس شخصیت مال و مقام دنیا شده، و علم و تقوا و فضیلت را به فراموشى سپرده‏اند، در زرق و برق مادى فرو رفته، و از اسلام بیگانه شده‏اند، و تا چنین است باید کفار این خطاى بزرگ را بپردازند،