باور به اینکه خدا قرآن را برای تدکر گرفتن آسان نازل کرده است

ص 529

وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (17)

باور به نزدیک شدن قیامت و اینکه جز خدا آن را آشکار نخواهد کرد

ص 528

أَزِفَتِ الْآزِفَةُ (57)
لَیْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ کاشِفَةٌ (58)

باور به اینکه کسی بار کس دیگر را در روز قیامت به دوش نمی کشد و چیزی جز سعی برای انسان باقی نخواهد ماند و سعیش را خواهد دید

ص527

أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِما فی‏ صُحُفِ مُوسى‏ (36)

وَ إِبْراهیمَ الَّذی وَفَّى (37)

أَلاَّ تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏ (38)

وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى‏ (39)

وَ أَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرى‏ (40)

ثُمَّ یُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفى‏ (41)

باور به این ظن و گمان ارزشی برای تعیین حق ندارد

ص 527

باور به اینکه شفاعت ملائکه تنها به اذن خدا و رضایت اوست

ص 526

وَ کَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّماواتِ لا تُغْنی‏ شَفاعَتُهُمْ شَیْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشاءُ وَ یَرْضى‏ (26)

باور به عصمت پیامبر در دریافت و ابلاغ وحی

ص 526

ما ضَلَّ صاحِبُکُمْ وَ ما غَوى‏ (2)

وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ (3)

إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحى‏ (4)

عَلَّمَهُ شَدیدُ الْقُوى‏ (5)

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوى‏ (6)

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلى‏ (7)

ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى (8)

فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى‏ (9)

فَأَوْحى‏ إِلى‏ عَبْدِهِ ما أَوْحى‏ (10)

ما کَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى‏ (11)

باور به اینکه کافران همواره نشانه های نزدیک شدن عذاب را به گونه ای به نفع خود توجیه می کنند

ص 525

وَ إِنْ یَرَوْا کِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً یَقُولُوا سَحابٌ مَرْکُومٌ (44)

فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذی فیهِ یُصْعَقُونَ (45)

باور به اینکه کافران خودشان فریب خورده اند هر چند که مدعی فریب دادن دیگرانند

ص 525

أَمْ یُریدُونَ کَیْداً فَالَّذینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکیدُونَ (42)

باور به اینکه طغیان نفسانی کافران آنها را به مقابله با پیامبران می کشاند نه عقل و درک آنها

ص 525

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ (32)

باور به ملحق شدن اعضای خانواده مومن به یکدیگر و کاسته نشدن از اعمال آنها و اینکه هر کس در گرو اعمالش است

ص 524

وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ (21)

باور به حتمی بودن عذاب پروردگار و عدم وجود دافع از آن

ص 523

إِنَّ عَذابَ رَبِّکَ لَواقِعٌ (7)

ما لَهُ مِنْ دافِعٍ (8)

باور به اینکه خدا انس و جن را تنها برای عبودیت آفریده است

ص 523

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ (56)

باور به اینکه تذکر برای مومنین نافع است

ص523

وَ ذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنینَ (55)

باور به اینکه تکذیب و توهین به پیامبران از روی طغیان نفسانی کافران است

ص 523

أَ تَواصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ (53)

باور به اینکه خدا در حال وسعت دادن آسمانهاست

ص 522

وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ (47)

باور به اینکه سرزمینهای دچار عذاب شده، نشانه های عبرت انگیزی برای کسانی است که از عذاب دردناک الهی می ترسند

ص 522

وَ تَرَکْنا فیها آیَةً لِلَّذینَ یَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلیمَ (37)