باور به همراه بودن خداوند با مومنان مجاهد

ص 510

فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَن یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ ﴿۳۵﴾

سوره محمد

چنین باوری باعث می شود که هنگامی که دست بالا داری دشمن را دعوت به صلح نکنی و سستی نکنی و جهاد را با جدیت ادامه بدهی

باور به عدم توانایی ضرر رساندن به خدا، توسط کفاری که دشمن رسول هستند

ص 510

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الهُدَى لَن یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا وَسَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ ﴿۳۲﴾

سوره محمد ص

علاوه بر آن اعمالشان حبط می شود و به نتیجه نمی رسد

باور به امتحان شدن توسط خداوند برای مشخص شدن مجاهدین و صابرین

ص 510

وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ ﴿۳۱﴾ محمد

باور به خارج نمودن ضغن و کینه ها توسط خداوند در صورت مریض القلب بودن

509

أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَن لَّن یُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ ﴿۲۹﴾ محمد

3-5 تفاوت رهبر الهی و رهبر دنیایی (آل عمران 80)

3-4 تبعیت از پیامبران نشانه حجت خداست (آل عمران 31)

3-3 عزت و ذلت بدست خداست (آل عمران 26)

3-2 ولایت اله و ولایت طاغوت (بقره 257)

3-1 صفات خداوند (255 بقره)

2-5 فرزند زخیره آخرت، سرمایه یا هزینه (223 بقره)

2-4 تقوی بهترین توشه (197 بقره)

2-3 اهمیت ماه مبارک رمضان (185 بقره)

2-2 صفا و مروه از شعائر الهی است (بقره 158)

2-1 فلسفه سختی ها، آزمون الهی است (بقره 155)

ویژگی های مصلین

ص 569

سوره معارج

إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً (19)

إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً (20)

وَ إِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً (21)

إِلاَّ الْمُصَلِّینَ (22)

الَّذینَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ (23)

وَ الَّذینَ فی‏ أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ (24)

لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ (25)

وَ الَّذینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ (26)

وَ الَّذینَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (27)

إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ (28)

وَ الَّذینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ (29)

إِلاَّ عَلى‏ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومینَ (30)

فَمَنِ ابْتَغى‏ وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ (31)

وَ الَّذینَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ (32)

وَ الَّذینَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائِمُونَ (33)

وَ الَّذینَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ یُحافِظُونَ (34)

أُولئِکَ فی‏ جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ (35)

باور به اینکه انسان در طبیعت خود حریص است

ص 569

سوره معارج

إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً (19)
إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً (20)
وَ إِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً (21)

باور به اینکه در روز قیامت دوستی ها از هم میگسلد و هر کس به فکر خودش است

ص 568

سوره معارج

یَوْمَ تَکُونُ السَّماءُ کَالْمُهْلِ (8)

وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ (9)

وَ لا یَسْئَلُ حَمیمٌ حَمیماً (10)

یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدی مِنْ عَذابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنیهِ (11)

وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخیهِ (12)

وَ فَصیلَتِهِ الَّتی‏ تُؤْویهِ (13)

وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً ثُمَّ یُنْجیهِ (14)

کَلاَّ إِنَّها لَظى‏ (15)

نَزَّاعَةً لِلشَّوى‏ (16)

تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلَّى (17)

وَ جَمَعَ فَأَوْعى‏ (18)

باور به اینکه الفاظ قرآن هم وحی الهی هستند و پیامبر از خودش چیزی درست نکرده است

ص 568

سوره حاقه

فَلا أُقْسِمُ بِما تُبْصِرُونَ (38)

وَ ما لا تُبْصِرُونَ (39)

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَریمٍ (40)

وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شاعِرٍ قَلیلاً ما تُؤْمِنُونَ (41)

وَ لا بِقَوْلِ کاهِنٍ قَلیلاً ما تَذَکَّرُونَ (42)

تَنْزیلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمینَ (43)

وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأَقاویلِ (44)

لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْیَمینِ (45)

ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتینَ (46)

فَما مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزینَ (47)

وَ إِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقینَ (48)

وَ إِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبینَ (49)

وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکافِرینَ (50)

وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقینِ (51)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظیمِ (52)

باور به بهشت و جهنم

ص 567

سوره حاقه

فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمینِهِ فَیَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا کِتابِیَهْ (19)

إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلاقٍ حِسابِیَهْ (20)

فَهُوَ فی‏ عیشَةٍ راضِیَةٍ (21)

فی‏ جَنَّةٍ عالِیَةٍ (22)

قُطُوفُها دانِیَةٌ (23)

کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنیئاً بِما أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخالِیَةِ (24)

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِشِمالِهِ فَیَقُولُ یا لَیْتَنی‏ لَمْ أُوتَ کِتابِیَهْ (25)

وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِیَهْ (26)

یا لَیْتَها کانَتِ الْقاضِیَةَ (27)

ما أَغْنى‏ عَنِّی مالِیَهْ (28)

هَلَکَ عَنِّی سُلْطانِیَهْ (29)

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30)

ثُمَّ الْجَحیمَ صَلُّوهُ (31)

ثُمَّ فی‏ سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُکُوهُ (32)

إِنَّهُ کانَ لا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظیمِ (33)

وَ لا یَحُضُّ عَلى‏ طَعامِ الْمِسْکینِ (34)

فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هاهُنا حَمیمٌ (35)

وَ لا طَعامٌ إِلاَّ مِنْ غِسْلینٍ (36)

لا یَأْکُلُهُ إِلاَّ الْخاطِؤُنَ (37)

از آیات 33 و 34 هم میتوان در این جهت استفاده کرد که عوامل اصلی جهنمی شدن انسان چه چیزهایی هستند. ایمان نداشتن به خداوند متعال و کمک نکردن به مستضعفان و مستمندان

باور به معاد و حسابرسی دقیق از اعمال انسان

ص 567

سوره حاقه

فَإِذا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ (13)

وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُکَّتا دَکَّةً واحِدَةً (14)

فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ (15)

وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ واهِیَةٌ (16)

وَ الْمَلَکُ عَلى‏ أَرْجائِها وَ یَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمانِیَةٌ (17)

یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفى‏ مِنْکُمْ خافِیَةٌ (18)