باور به اینکه مصیبت ها به خاطر خودمان است

ص 491

(وَمَا أَصَابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَنْ کَثِیرٍ)
[سوره الشورى 30]

باور به حکمت خدا در تقسیم رزق

ص 491

(وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ وَلَٰکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا یَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ)
[سوره الشورى 27]

باور به بهتر بودن آنچه نزد خداست نسبت متاع دنیا برای مومن متوکل

ص 492

(فَمَا أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَأَبْقَىٰ لِلَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ * وَالَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ * وَالَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَىٰ بَیْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ * وَالَّذِینَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْیُ هُمْ یَنْتَصِرُونَ)
[سوره الشورى 36 - 39]

باور به خسارت اصلی ، خسارت در قیامت است

ص 492

(وَتَرَاهُمْ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا خَاشِعِینَ مِنَ الذُّلِّ یَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِیٍّ ۗ وَقَالَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِینَ فِی عَذَابٍ مُقِیمٍ)

[سوره الشورى 45]

باور به اینکه امانت ولایت یک امانت بسیار سنگین و بستری برای عذاب منافقین و توبه مومنین است

باور به اینکه سخن محکم و متقیانه باعث اصلاح اعمال و غفران ذنوب می شود

ص 427

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلاً سَدیداً (70)

یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمالَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظیماً (71)

باور به سنت الهی در تشریع برخورد شدید با منافقان در تمامی امتها

ص 426

لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذینَ فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فیها إِلاَّ قَلیلاً (60)
مَلْعُونینَ أَیْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتیلاً (61)
سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدیلاً (62)

باور به اینکه آزار مومنان بدون علت، موجب تحمل یک بهتان و گناه آشکار می شود

ص 426

وَ الَّذینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبیناً (58)

باور به اینکه آزار دهندگان پیامبر مورد لعنت خدا در دنیا و آخرت هستند

ص 426

إِنَّ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهیناً (57)

باور به اینکه آگاهی خدا از آشکار و پنهان موجب دقت در خطورات قلبی نسبت به عیال پیامبر

ص 425

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلاَّ أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلى‏ طَعامٍ غَیْرَ ناظِرینَ إِناهُ وَ لکِنْ إِذا دُعیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَ لا مُسْتَأْنِسینَ لِحَدیثٍ إِنَّ ذلِکُمْ کانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیی‏ مِنْکُمْ وَ اللَّهُ لا یَسْتَحْیی‏ مِنَ الْحَقِّ وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ ما کانَ لَکُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ لا أَنْ تَنْکِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِکُمْ کانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظیماً (53)
إِنْ تُبْدُوا شَیْئاً أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ کانَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلیماً (54)

باور به اینکه پیامبر گواه و بشارت دهنده و انذار دهنده و دعوت کننده خدا به اذن خدا و چراغ هدایت روشنگر است

ص 424

یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذیراً (45)

وَ داعِیاً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنیراً (46)

از سنتهای الهی این است که خداوند نام نیک برای نیکوکاران باقی میگذارد

ص 449 و ص 450 تا ص 451

وَ جَعَلْنا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْباقینَ (77)

وَ تَرَکْنا عَلَیْهِ فِی الْآخِرینَ (78)

سَلامٌ عَلى‏ نُوحٍ فِی الْعالَمینَ (79)

إِنَّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (80)

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (81)

----------------------------------------------

فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبینِ (103)

وَ نادَیْناهُ أَنْ یا إِبْراهیمُ (104)

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیا إِنَّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (105)

إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبینُ (106)

وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظیمٍ (107)

وَ تَرَکْنا عَلَیْهِ فِی الْآخِرینَ (108)

سَلامٌ عَلى‏ إِبْراهیمَ (109)

کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (110)

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (111)

----------------------------------------------------

وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلى‏ مُوسى‏ وَ هارُونَ (114)

وَ نَجَّیْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْکَرْبِ الْعَظیمِ (115)

وَ نَصَرْناهُمْ فَکانُوا هُمُ الْغالِبینَ (116)

وَ آتَیْناهُمَا الْکِتابَ الْمُسْتَبینَ (117)

وَ هَدَیْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ (118)

وَ تَرَکْنا عَلَیْهِما فِی الْآخِرینَ (119)

سَلامٌ عَلى‏ مُوسى‏ وَ هارُونَ (120)

إِنَّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (121)

إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (122)

-------------------------------------------------

فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127)

إِلاَّ عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصینَ (128)

وَ تَرَکْنا عَلَیْهِ فِی الْآخِرینَ (129)

سَلامٌ عَلى‏ إِلْ‏یاسینَ (130)

إِنَّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (131)

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (132)

باور به اینکه انسان جز همین یک مرگ دیگر نخواهد مرد و حیات ابدی در پیش دارد

ص 448

سوره صافات

أَ فَما نَحْنُ بِمَیِّتینَ (58)

إِلاَّ مَوْتَتَنَا الْأُولى‏ وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبینَ (59)

إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (60)

باور به اینکه جزای الهی همان کارهای ماست که به خودمان برمیگردد

ص 447

سوره صافات

وَ ما تُجْزَوْنَ إِلاَّ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (39)

إِلاَّ عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصینَ (40)

أُولئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41)

فَواکِهُ وَ هُمْ مُکْرَمُونَ (42)

فی‏ جَنَّاتِ النَّعیمِ (43)

البته از این آیات بر می آید که جزای خیر، بیش از کارهای ماست ولی جزای شر، همان کارهای انسان است که به او برمیگردد.

باور به اینکه همنشینی با گمراهان موجب گمراهی می شود

ص 447

سوره صافات

فَأَغْوَیْناکُمْ إِنَّا کُنَّا غاوینَ (32)

فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذابِ مُشْتَرِکُونَ (33)

باور به اینکه هیچ چیز به اندازه ی اراده ی انسان در گمراهی او موثر نیست

ص 447

سوره صافات

وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‏ بَعْضٍ یَتَساءَلُونَ (27)

قالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْیَمینِ (28)

قالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنینَ (29)

وَ ما کانَ لَنا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْماً طاغینَ (30)

فَحَقَّ عَلَیْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ (31)

از این آیات بر می آید که موثر ترین عامل برای ایمان آوردن انسان اراده ی خود او می باشد، هر چند گمراهان و گمراه گران اثر دارند ولی انسان تا خودش نخواهد گمراه نخواهد شد.

باور به گراهی تمام خلق توسط شیطان به جز مخلصین

ص 457

قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ(82/ص)
إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ(83/ص)

باور به پایان ناپذیری نعمات بهشتی

ص456

إِنَّ هَاذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِن نَّفَادٍ(54/ص)

باور به امتحان پیامبران از جانب خدا

ص455

وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَیْمَانَ وَ أَلْقَیْنَا عَلىَ‏ کُرْسِیِّهِ جَسَدًا ثمُ‏َّ أَنَابَ(34/ص)

در این سوره شاهد مثال برای این باور زیاد است. از جمله:

قَالَ لَقَدْ ظَلَمَکَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِکَ إِلىَ‏ نِعَاجِهِ  وَ إِنَّ کَثِیرًا مِّنَ الخُْلَطَاءِ لَیَبْغِى بَعْضُهُمْ عَلىَ‏ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَ قَلِیلٌ مَّا هُمْ  وَ ظَنَّ دَاوُدُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ رَاکِعًا وَ أَنَابَ (24/ص)

باور به قابلیت فهمیدن و پند گرفتن از قرآن

ص 455

کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِّیَدَّبَّرُواْ ءَایَاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ(29/ص)