باور به ملحق شدن اعضای خانواده مومن به یکدیگر و کاسته نشدن از اعمال آنها و اینکه هر کس در گرو اعمالش است

ص 524

وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ (21)

باور به حتمی بودن عذاب پروردگار و عدم وجود دافع از آن

ص 523

إِنَّ عَذابَ رَبِّکَ لَواقِعٌ (7)

ما لَهُ مِنْ دافِعٍ (8)

باور به اینکه خدا انس و جن را تنها برای عبودیت آفریده است

ص 523

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ (56)

باور به اینکه تذکر برای مومنین نافع است

ص523

وَ ذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنینَ (55)

باور به اینکه تکذیب و توهین به پیامبران از روی طغیان نفسانی کافران است

ص 523

أَ تَواصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ (53)

باور به اینکه خدا در حال وسعت دادن آسمانهاست

ص 522

وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ (47)

باور به اینکه سرزمینهای دچار عذاب شده، نشانه های عبرت انگیزی برای کسانی است که از عذاب دردناک الهی می ترسند

ص 522

وَ تَرَکْنا فیها آیَةً لِلَّذینَ یَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلیمَ (37)

باور به اینکه این قرآن (یا امام معرفی شده در قرآن) مایه هدایت و شفای مومنان است

ص 481

وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِیًّا لَقالُوا لَوْ لا فُصِّلَتْ آیاتُهُ ءَ أَعْجَمِیٌّ وَ عَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذینَ آمَنُوا هُدىً وَ شِفاءٌ وَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ فی‏ آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولئِکَ یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعیدٍ (44)

باور به اینکه این ذکر (کتاب آسمانی قرآن یا امام آسمانی یا مجموعه این دو ثقل) راه نفوذ باطل را از هر سو را بر خود بسته است

ص 481

إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزیزٌ (41)

لا یَأْتیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزیلٌ مِنْ حَکیمٍ حَمیدٍ (42)

باور به اینکه مقابله با نشانه های طاغوتی با روشهای نیکوی تعلیم داده شده از سوی صاحبان ولایت، دشمنی ها را به دوستی مبدل خواهد کرد

ص 480

وَ لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمیمٌ (34)
وَ ما یُلَقَّاها إِلاَّ الَّذینَ صَبَرُوا وَ ما یُلَقَّاها إِلاَّ ذُو حَظٍّ عَظیمٍ (35)

باور به اینکه استقامت بر اعتقاد توحیدی البته در تمام ارکان زندگی سبب تنزّل ملائکه برای بشارت و یاری مومنان در دنیا و آخرت خواهد شد

ص 480

إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی‏ کُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30)
نَحْنُ أَوْلِیاؤُکُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ وَ لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی‏ أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فیها ما تَدَّعُونَ (31)
نُزُلاً مِنْ غَفُورٍ رَحیمٍ (32)

باور به اینکه عذرخواهی دشمنان خدا در قیامت پذیرفته نخواهد شد

ص 479

فَإِنْ یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوىً لَهُمْ وَ إِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَما هُمْ مِنَ الْمُعْتَبینَ (24)

باور به اینکه اعضای بدن دشمنان خدا در قیامت علیه آنها شهادت خواهند داد

ص 479و 478

وَ یَوْمَ یُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ (19)
حَتَّى إِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (20)
وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ وَ هُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (21)
وَ ما کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَ لا أَبْصارُکُمْ وَ لا جُلُودُکُمْ وَ لکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا یَعْلَمُ کَثیراً مِمَّا تَعْمَلُونَ (22)
وَ ذلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْداکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخاسِرینَ (23)

باور به اینکه عذاب اخروی خوار کننده تر از عذاب دنیوی مستکبرین است

ص 478

فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحاً صَرْصَراً فی‏ أَیَّامٍ نَحِساتٍ لِنُذیقَهُمْ عَذابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى‏ وَ هُمْ لا یُنْصَرُونَ (16)

باور به اینکه رزق و روزی مادی و معنوی در جهان به اندازه همه ساکنین آن که درخواست روزی دارند وجود دارد

ص 477

وَ جَعَلَ فیها رَواسِیَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَکَ فیها وَ قَدَّرَ فیها أَقْواتَها فی‏ أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلینَ (10)

باور به اینکه ندادن زکات ایمان به رسول خدا که همانا پذیرش ولایت امامان است، انسان را در ردیف مشرکین قرار می دهد

ص 477

قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى‏ إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَاسْتَقیمُوا إِلَیْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ وَ وَیْلٌ لِلْمُشْرِکینَ (6)

الَّذینَ لا یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ کافِرُونَ (7)

باور به اینکه معاد به سوی خداست

ص 563

سوره ملک

قُلْ هُوَ الَّذی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ (24)

به نظر میرسد آیاتی که در این زمینه هستند بسیار فراوان می باشند و باید یک کار علمی خوبی روی آنها انجام شود. آیات فراوانی که می فرمایند: الیه المصیر. یا مقصد را لقای رب معرفی میکنند یا مباحثی مثل الیه ترجعون را مطرح میکنند و...

این بحث ناظر به معاد است و قطعا اثرات عملی خوبی هم در زندگی خواهد داشت ولی به نظر میرسد مغفول مانده است. حداقل من خیلی کم در موردش مطلب دیده ام.

باور به ربوبیت آن به آن و دائمی خداوند در عالم و باور به توحید در ربوبیت

ص 563

سوره ملک

أَ وَ لَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صافَّاتٍ وَ یَقْبِضْنَ ما یُمْسِکُهُنَّ إِلاَّ الرَّحْمنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ بَصیرٌ (19)

أَمَّنْ هذَا الَّذی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمنِ إِنِ الْکافِرُونَ إِلاَّ فی‏ غُرُورٍ (20)

أَمَّنْ هذَا الَّذی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فی‏ عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ (21)

از این فراز که می فرماید «جز خدا کسی آنها را نگه نمیدارد» برداشت می شود که ربوبیت منحصرا از آن خداست و دائمی هم هست.

باور به اینکه اهل شنیدن سخنان اهل معرفت و همچنین اهل تعقل نجات میابند

ص 562
سوره ملک

تَکادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّما أُلْقِیَ فیها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ یَأْتِکُمْ نَذیرٌ (8)
قالُوا بَلى‏ قَدْ جاءَنا نَذیرٌ فَکَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ فی‏ ضَلالٍ کَبیرٍ (9)
وَ قالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ ما کُنَّا فی‏ أَصْحابِ السَّعیرِ (10)

باور به اینکه در خلقت خداوند هیچ خللی راه ندارد

ص 562
سوره ملک

الَّذی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَرى‏ فی‏ خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرى‏ مِنْ فُطُورٍ (3)

ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسیرٌ (4)